1992 Africa Cup en South Africa Masters

De South African Tenpin Bowling Association nodigt daarom met veel trots Nederland, USA en Israël uit om voor de eerste keer de Africa Cup en de South Africa Masters te komen spelen.

De South African Tenpin Bowling Association heeft sponsors gevonden voor het hele evenement met uitzondering van de vliegreis.

Aangezien dit evenement niet door de NBF begroot was, werd aan de spelers van Jong Oranje en aan de Senioren selectie gevraagd of zij hiervoor belangstelling hadden. De spelers moeten hun eigen reis betalen. Bovendien moet er een volledig dames- en herenteam opgesteld kunnen worden..

Door de South African Tenpin Bowling Association werden verder geen financiële offers gevraagd. Er zou volop vrije tijd zijn waarin excursies door de organisatie zouden worden georganiseerd.

Dit klonk allemaal veelbelovend, daarom hebben de volgende 12 spelers voor dit toernooi ingeschreven om Nederland te vertegenwoordigen.

Heren:
Bart-Jan van den Boogaart
Geert-Jan van Baest
Erik Bakker
Clenn Werkhoven
Marcel van de Bosch
Andre Buys

Dames:
Dorette Boelens
Annemiek van den Boogaart
Chris Koopmans
Betty Vissers
Ingrid van de Sluys
Silvia Spyker

De spelersgroep werd aangevuld met coach René van de Bosch, chef d’ équipe Dick Dreyer en twee supporters, Harrie en Annie.

Tijdens ons verblijf leren we Zuid-Afrika en zijn bewoners kennen, deze zullen een grote invloed op ons verblijf aldaar hebben.

Al voor ons vertrek bleek dat gemaakte afspraken niet nagekomen werden. Een extra financieel offer werd aan de spelers gevraagd. Het niet nakomen van afspraken door de organisatie zou de komen­de twee weken een normale zaak worden. Ook de bewoners van Zuid-Afrika waar wij mee te maken kregen namen het niet al te nauw­keurig met tijdafspraken.

Zuid-Afrika, met Kaap de Goede Hoop, de badplaats Durban en de metropool Johannesburg zijn ieder op zich de moeite waard bezocht te worden.

De Africa-Cup 1992 bestond uit drie evenementen, de eerste in Kaapstad, de tweede in Durban en de laatste in Johannesburg.

Ieder evenement bestond uit het spelen van 5-mans teams, tegen USA, Israël, South-Africa en teams uit de provincie waar we op dat moment waren.

Een gewonnen game 2 punten, ex-aequo 1 punt en verliezen 0 punten.

Het land met het meeste aantal punten dames en heren bij elkaar opgeteld over alle drie evenementen was overall winnaar van de Africa-Cup 1992. Bovendien waren er prijzen voor het beste dames- en herenteam per evenement.

De reis:
Na een lange vliegreis van 13 uur arriveerde het Nederlandse team om 8.00 uur op Jan Smuts Airport Johannesburg.

Op het programma stond een persconferentie. Voor deze persconferentie was er de mogelijkheid om ons op te frissen in het Jan Smuts Holliday Inn.

Tijdens deze conferentie werden de teams aan elkaar voorgesteld. Helaas kwam de pers niet opdagen.

Volgens Geraldo Paluzzi, president van de South African Tenpin Association, zou dit de mooiste ontmoeting worden die ooit heeft plaats gevonden. Het eerste gewijzigde programma voor de komende twee weken werd hier verstrekt.

Nederland en Israël kregen als begeleidster voor de komende twee weken Miriam Aiazzi, een PR medewerkster uit een bowlingcentrum.

Kaapstad:
Na enige tijd wachten vertrok ons vliegtuig naar het Malan Airport te Kaapstad, waar we werden opgewacht door het team van Afrika.

Om 17.30 waren we in hotel Inn on the Square. De organisatie had geen diner verzorgd. Dineren deden we deze avond in een Hard Rock Café.

Ons taxi busje kwam ons 45 minuten te laat ophalen. Toen wisten we nog niet dat dit een gemiddelde tijd van te laat komen zou worden.

Cape point

De eerste twee dagen bestonden uit excursies.

De tocht naar Cape Point is één van de mooiste excursies geweest. De bus bracht ons via een schitterende weg langs de kust naar het natuurgebied Cape of Good Hope.

We passeerden hier plaatsjes met de namen, Muizenberg, Fish Hoek, Simon’s Town, Partridge point.

Cape Point is het uiterste puntje van dit natuurgebied. Van hieruit was er een schitterend uitzicht op Cape of Good Hope.

Het strand van Kaap de Goede Hoop was te bereiken via een enorme trap.

Terug naar Cape Town ging via de andere kustlijn. Het mooiste stukje weg bestond uit Chapman’s Peak, een gevaarlijke weg vele meter boven de zee. Deze weg eindigde in Hout Bay waar we in de haven rond gekeken hebben en vis hebben gegeten.

Voor de liefhebbers kon aan het einde van de dag nog een bezoek worden gebracht aan “Waterfront”. Gezamenlijk werd er terug gelopen naar het hotel.

Wijnroute

De volgende dag was er ’s morgens om 9.00 uur een wijnroute gepland. De bus stopte bij één van de beste wijnhuiz

en, Neethlinghof landgoed in het gebied Stellenbosch. Hier kregen we na aandringen een rondleiding.

Van het wijnproeflokaal werd goed gebruik gemaak, hier kon, tegen betaling van 7 rand, vijf wijnsoorten worden geproefd.

Ondertussen had Dick een wijziging van het programma gekregen. Er werd alleen nog in 5-man teams gebowld.

Een mini-excursie georganiseerd door onze eigen reisleider vond plaats naar Table Mountain, helaas alleen voor supporters.

De openingsceremonie vond plaats in de Pines Bowling op maandag 13 juli 1992. Opgemerkt mag worden dat René als enige trainer zijn spelers kon voorstellen in het Zuid-Afrikaans. ’s Avonds was er een receptie in de bowling waarbij de burgemeester van Cape Town aanwezig was.

Bowlen
Toegevoegd werd het team van de Western province en het team van de Eastern province. De Nederlandse dames behaalden uit 8 wedstrijden 12 punten met een teamgemiddelde van 180,6. De heren behaalden uit 10 wed­strij­den 16 punten het teamgemiddelde was 184,9. Marcel van de Bosch behaalde een gemiddelde van 204,9.

Hier in Cape Town bleek al dat de Amerikanen over een zeer sterk team beschikken. Bij de dames scoorde Linda Norry meteen al een 279 game. Amerika versloeg onze dames deze game met 1097 tegen 946.

Einduitslag Kaapstad

Overall:

1. Nederland 28 punten
2. USA 26 punten
3. Z-Afrika 26 punten

Durban:

Dinsdag 14 juli komen we, na eerst een tussenlanding gemaakt te hebben op Port Elizabeth en East London, aan om 21.00 te Durban.

Van hieruit ging het met de bus naar Umhlanga Beach, een voorstadje van Durban. We verblijven in de appartementen van Umhlanga Beach Mews.

Sub-tropisch klimaat hartje winter en toch 26 graden. Een com­pleet appartement met uitzicht op een fantastisch strand. Wie wil er nog bowlen? Een heerlijke plaats om een vakantie te houden. Helaas ontbrak het de bowlers aan vrije tijd om te genieten van dit zonovergoten gebied.

Zulu-dansen werden vertoond tijdens de officiële opening in de Disc-bowling.

Tussen de games door konden de spelers kijken naar de wereldkampioenschappen surfen deze werden gehouden op 5 minuten lopen achter de bowling op de branding van de Indische oceaan.

Donderdag 16 juli krijgen we een officiële uitnodiging van de burgemeester:
“Die agbare burgemeester en stadsraadslede van Durban nooi u met genoeë uit na ’n Stadsonthaal in die Jubileumsaal by geleentheid van die 1992-Afrikabeker, Internasionale Kegelspeltoernooi”.

Hier in Durban raakten we onze reisleidster Miriam “kwijt” omdat er een hartstochtelijke affaire ontstond met één van de Amerikanen.

Bowlen
We spelen hier in de Disc Bowling. Deze bowling heeft 24 banen, maar op geen enkele baan is het baanrecord te verbreken, deze 24 banen hebben allemaal minstens één 300 game.

In Durban zijn de teams van Natal, Central-Transvaal en South-Eastern-Transvaal uitgenodigd om mee te bowlen.

Voor de Nederlandse dames begon het nu echt goed te lopen. Uit de 8 gespeelde wedstrijden worden 14 punten behaald. Alleen tegen de USA verloor het nederlandse damesteam. De Amerikaanse dames scoorden 1113 (!) tegen Nederland 934 .

Tegen Z-Afrika scoorden onze dames 1084; net geen Nederlands record. Wel werd er een nieuw Nederlands record over twee games (2029), vijf games (5009) en zes games gegooid (6004).

Dorette Boelens leek een 300 game te gaan gooien maar kwam uiteindelijk uit op een mooie 275.

Annemiek van den Boogaart behaalde hier een gemiddelde van 210,3, Dorette Boelens 207,0 en Chris Koopmans 204,4. Het totale teamgemiddelde over 8 games bedroeg 197,6. Mary Betke uit de USA behaalde een gemiddelde van 223,4

Wanneer de Nederlandse mannen de vrouwen zo goed zien gooien worden ze op de een of andere manier geprikkeld om het nog beter te doen. Zij behaalden over 6 games een teamgemiddelde van 201,0. De wedstrijd waarvoor het publiek de stoelen opging was Nederland tegen USA. De Amerikanen behaalden een pinfall van 1049 tegen Nederland 1103 !

Bart-Jan van den Boogaart versloeg hier in Durban alle mannelijke deelnemers individueel met een gemiddelde van 218,1 over 6 games. Geert-Jan van Baest behaalde een gemiddelde van 204,1 en Clenn Werkhoven 200,8.

Televisie opnamen:
In Durban werden TV opnamen gemaakt tussen de nummers 1 en 2 dames en heren uit de ontmoeting in Kaapstad.

Gespeeld wordt volgens het zogenaamde Baker-system. Als team wordt dan één game gegooid, 2 frames per speler. Het Baker-system is ontwikkeld om aan de nieuwe eisen, die gesteld zullen worden aan teams die mee doen aan de Olympische Spelen, te kunnen voldoen.

Tijdens deze Africa-Cup zijn daarom ook zeer professionele TV-opnamen gemaakt om bowlen voor de Olympische Spelen 1996 te promoten. Deze TV beelden zijn uitgezonden in Afrika en zullen de komende maanden te zien zijn in heel Amerika.

Einduitslag TV finale:
Heren:
Nederland – Amerika 166 – 209
Dames:
Nederland – Zuid Afrika 216 – 176

Johannesburg:

Met de bus vertrokken we vrijdag 17 juli om 14.00 u naar Louis Botha Airport in Durban.

Hier was het geduldig wachten voor het vertrek naar Jan Smuts Airport in Johannesburg.

De bus bracht ons naar het Johannesburg Sun Towers, één van de mooiste hotels van Jo’burg.

Dit hotel ligt midden in het centrum, het nadeel hiervan is dat het zonder meer gevaarlijk is alleen over straat te gaan.

Vooral op tijden wanneer de kantoren gesloten zijn is de kans overvallen te worden 100%.

Het hotel verzorgt een body guard wanneer iemand alleen met een taxi mee moet. Een mooi hotel dus, maar we zitten opgesloten met de deuren open.
Na aankomst in Jo’burg werd ons een excursie beloofd naar Gold Reef City, hier konden we dan ook gaan dineren.

Helaas werd dit door de organisatie gecanceld. Volgens de organisatie was Gold Reef City ’s avonds gesloten. Besloten werd om met de hele ploeg te gaan eten in één van de restaurants van het hotel.

Zaterdag 18 juli 9.00 is de officiële opening in de North Cliff Bowling.
Om 16.00u waren we terug in het hotel. Hier konden we nog een uurtje heerlijk zwemmen op het dakterras van de 3e etage.

Zulukraal

Hierna ging het naar een Zulukraal. We zagen Miriam voor in de bus zitten met een klein plattegrondje, zodat we wisten dat we er niet in één keer heen zouden rijden.

Nadat de bus de harde weg had verlaten, werd de weg gevraagd door de chauffeur aan Afrikanen die langs de stoffige weg liepen. Een Afrikaan met een kip onder zijn arm kon hem vertellen dat we een afslag te vroeg hadden genomen.

Na nog eenmaal verkeerd gereden te zijn kwamen we uit in de Zulukr aal (Phumangena Umuzi).

Om 18.00u was het al donker en de temperatuur was flink gedaald. We kregen fantastische Zulu-dansen te zien, er werd gedronken van Zulu-bier, aangeboden door een maagd uit het dorp, het dorp kon worden bezocht en er was een traditionele Zulu-maaltijd. Dit was een avond om nooit meer te vergeten.

Tijdens de busreis terug werd er volop gezongen, de sfeer zat er goed in. Helaas voor de Amerikanen konden wij de tekst van de meeste Engelstalige liedjes beter dan de Amerikanen zelf.

21 jaar
Zondag 19 juli was het de verjaardag van Clenn Werkhoven, 21 jaar werd hij. Na het aanbieden van de cadeaus kwam er een enorme taart voor 16 mensen op de tafel te staan. Met veel enthousiasme werd deze taart verslonden.

Soweto
Harrie besloot deze keer niet mee te gaan naar de bowling. Nadat hij een bezoek aan Soweto had gebracht was het wachten op de ploeg. ’s Avonds stond de eerste ronde van South Africa Masters gepland en dat kon een spannend kijkspel worden.

Helaas, de ploegen kwamen niet terug in het hotel. Nadat hij naar de bowling had gebeld begreep hij dat het programma gewij­zigd was de ploegen hadden een receptie in een restaurant in de omgeving van de bowling, de masters zouden de volgende dag pas beginnen.

Bowlen
De lokale teams werden gevormd uit; Transvaal, Southern-Trans­vaal, North-Eastern-Transvaal, Northern-Transvaal en de Zuid-Afrikaanse Jeugd (tot 23 Jaar).

De Nederlandse dames speelden 7 wedstrijden en behaalden 10 punten met een teamgemiddelde van 189,1. De heren speelden 8 wedstrijden en behaalden 12 punten met een teamgemiddelde van 205,8.

Bart-Jan van den Boogaart behaalde een gemiddelde van 212,8, Clenn Werkhoven 212,3, Marcel van de Bosch 209,2 en Geert-Jan van Baest 208,6. Bij de dames werd het hoogste gemiddelde ge­gooid door Chris Koopmans 198,3.

Helaas verloren onze dames de laatste wedstrijd tegen Zuid-Afrika 922 tegen 930.Dit maakte de laatste wedstrijd van de mannen Neder­land – USA minder spannend.

Wanneer onze mannen nu tegen de USA zouden winnen is er overall een gelijk aantal punten tussen Neder­land en de USA en dat betekent dat de Amerikanen de Africa Cup gewonnen hebben op pinfall.

Maar de Amerikanen konden nu ontspannen bowlen en scoorden een pinfall van 1087 tegen onze jongens 966. Ook hier werden TV opnamen gemaakt volgens het Baker-system, deze opnamen werden rechtstreeks uitgezonden.

Overall:
1. USA                  76 punten  47378
2. Nederland       72 punten  44340
3. Z-Afrika            64 punten  43764  

We mogen concluderen dat het Nederlandse team zeer goed heeft gepresteerd. Nederland werd overall winnaar in Kaapstad en Durban, en eindigde als 2e tijdens deze voor de eerste keer verspeelde Africa Cup.

Trainer René van de Bosch die zowel tegelijk coach was van de dames als van de heren heeft met zijn ploeg een compliment verdiend. De wedstrijdpunten werden behaald en er is een goed teamgemiddelde gegooid.

Het teamgemiddelde blijft zowel bij de dames als bij de heren ver achter bij dat van de Amerikanen. Een eerlijke vergelijking blijft moeilijk te maken. Een Amerikaanse topbowler kan ieder jaar ongeveer 30 verschillende ballen uitproberen. De kennis van ballen, boortechnieken en baancondities is van de meeste spelers groot.

Vooral aan het theoretische gedeelte zal door de Nederlandse topbowlers en toptrainers nog meer aandacht moeten worden besteed.

Door een aantal Nederlandse Bowlers (bv BJ vd Boogaart) is tijdens dit evenement volop geprofiteerd om te praten met de collega’s uit de USA over bowlingballen en boortechnieken.

Hoe belangrijk een chef d’ équipe is als praatpaal tussen organisatie en spelers heeft zich tijdens dit toernooi meerdere malen bewezen. Dick Dreyer moeten we een compliment maken voor het vele werk dat hij heeft verricht met het vooral controleren van gemaakte afspraken en zorgen dat deze werden nagekomen.

De South – Africa – Masters
Omdat de organisatie een half uur voor sluiting van de inschrijving de inschrijfgelden en de formule drastisch ging wijzigen heeft het Nederlandse team zich teruggetrokken uit dit evenement.

Hetzelfde werd overwogen door Israël, deze vonden een sponsor bij hun eigen spelersgroep zodat zij wel meespeelden.

Ook Amerika heeft overwogen zich terug te trekken, doch daar dit het enige internationale evenement is voor de USA dit jaar, werd besloten toch mee te doen aan deze Masters.

Dat betekent dat we maandag de hele dag vrij zijn. Volgens onze reisleidster Miriam konden we het beste zelf iets gaan organiseren.

Carlton Centre
Besloten werd om een rustdag te houden. Het Carlton Panorama werd bezocht op de 50e etage 202 meter hoog voor een schitteren uit­zicht over de hele stad. ’s Middags werd er gezwommen, Geert-Jan nog bedankt voor die bal.

In het hotel gingen we Japans eten. Met 14 aan een tafel waar een Japanse kok geassisteerd door een Nederlandse kok, Marcel, het eten stonden te bereiden op een enorme bakplaat.

Gold Reef City

Dinsdag zouden we door spelers van Africa rond geleid worden in Johannesburg. De spelers moesten allemaal werken zodat we beslo­ten zelf naar het themapark Gold Reef City te gaan.

In deze city zijn huizen, winkels en lokalen gebouwd die ons een indruk moeten geven van het leven in Johannesburg in de pionierstijd van eind 19de eeuw.

Alles is in stijl, tot de kostuums van het personeel toe. Met een treintje reden we rond. Videofilmpjes en geologische tentoonstellingen verschaften ons informatie over het goud.

Het meest spectaculaire was het bezoek aan de stilge­legde schacht nummer 14 van Crown Mines (ooit de rijkste goudmijn ter wereld) hier zagen we zelfs gouddooraderde gesteente. Verrassend was het dat we ons Miriam zagen met de Amerikanen.Bij terugkomst in het hotel vernamen we dat onze trip naar Sun City geen doorgang zou vinden.

Banket
’s Avonds was er een voortreffelijk banket. Tijdens de opening kregen we de TV opnamen, te zien voor ieder strike werd nogmaals gejuicht, de sfeer zat er goed in. Het eten was voortreffelijk. Helaas was Dick te ziek en kon hij niet aanwezig zijn bij het uitrei­ken van de plaquettes.

Dit werd overgenomen door Harrie Boelens en René van de Bosch. Hierna werd de dansvloer bezet en beleefden velen nog een plezierige avond.

Safari
De komende twee dagen zouden we volgens schema in Sun-City zitten, aangezien dit niet door ging organiseerden we onze eigen safari.

We gingen naar het Krugersdorp Game Reserve.

Dit reservaat op ongeveer 45 minuten reizen van ons hotel is een goede gelegenheid om een indruk te krijgen van het Zuid Afrikaanse wildlife.

Er zijn ontelbare antilopen en verder zebra,s, giraffen, witte neushoorn, leeuwen, etc.

Het terrein is tamelijk open, zodat de dieren goed gezien en gefotografeerd kunnen worden.In twee busjes reden we hier rond. Opvallend was dat een busje voor ons met daarin negen mensen allemaal twee giraffen in de berm misten.

Het zoeken naar de leeuwen werd een hopeloze zaak. Onze gidsen waren al op alle verboden stukken terrein geweest en nog geen leeuw gezien.

Voor struisvogels zijn we niet meer bang. We zijn steeds op veilige afstand gebleven, maar voelden ons enigszins verrast toen we na enige tijd op een parkeerplaats kinderen struisvogels zagen aaien.

De laatste dag

Donderdag de laatste dag ging iedereen zijn eigen gang. Om 16.00u was het verzamelen en vertrokken we naar het vliegveld.

Hier kregen we onze shirtjes uitgereikt, helaas allemaal maat S, de video banden worden opgestuurd.

Conclusie:
Nederland behaalde een 2e plaats overall tijdens de Africa-Cup 1992.

Het Nederlandse team trok zich terug uit de South – Africa – Masters omdat afspraken niet werden nagekomen.

Twee keer wonnen de Nederlandse dames een TV finale en één keer wonnen de heren.

Het USA-team zal een bijzondere training inlassen; een volgende ontmoeting willen zij proberen Nederland in ieder geval op muzi­kaal gebied, tijdens busreizen, te verslaan.

Asjeblief bleek een toverwoord te zijn in het Nederlandse kamp.

Wanneer ik alles na mijn vakantie nog eens terug lees, vind ik dat ik een geweldige tijd heb gehad met een fijne ploeg mensen die dit allemaal tot een succes gemaakt hebben. Die Amerikanen pakken we de volgende keer wel.

Van Harrie Boelens, Asjeblief.