Bandipur

Ze rijden flink door om zo snel mogelijk uit het Pokhara district te zijn.
Het verloopt allemaal goed; om 5 uur is het nog rustig (al wordt er al wel gelopen langs de weg) , maar om 6 uur is er al volop drukte in de dorpen en zijn er al een aantal winkels open.

Dorette heeft deze ochtend wat problemen met haar darmen, de pizza van gisterenavond is niet goed gevallen.

Onderweg stoppen we allemaal om ons lunchpakket op te eten bij een wegrestaurant; we hebben in korte tijd al 55 km gereden.

Om 07:10 uur gaan we van de highway af omhoog naar Bandipur, nog 8 km. Voordat we deze weg mogen nemen moet er eerst tol betaald worden. Onze chauffeur krijgt een flinke discussie met de jongen die de tol wil innen. In enkele weken is  het bedrag verhoogd van 50 NRS naar 100 NRS.
De slagboom gaat pas omhoog nadat hij de 100 NRS betaald heeft.
We vervolgen nu een steile bochtige weg omhoog. We stijgen van 500 meter naar 1030 meter.

Om 07:30 uur komen we aan in Bandipur. Dit dorpje is autovrij, onze auto moet dus geparkeerd worden buiten het dorp. Het is een authentiek Newari dorp, met veel houtsnijwerk dat de huizen versiert.

We wandelen door de hoofdstraat naar Hotel The Old Inn.

Dit is weer een typisch Nepalees huis dat verbouwd is tot hotel en is van dezelfde eigenaar als van The Famous Farm House (Himalayan Encounters).

Binnen is het lekker koel en we krijgen meteen een kopje thee geserveerd in de lounge.  We verwachten niet dat we al voor 08:00 uur kunnen inchecken, maar even later, als de hele groep is gearriveerd, worden de kamers al verdeeld.

Wij krijgen een 3-persoonskamer op de 2e etage. Onze koffers zijn al gehaald en staan op de kamer.
Toilet en badkamer moeten we delen met de hele etage.

Onze eerste indruk is een rustig toeristisch dorpje met diverse hotels en cafeetjes.

We trekken onze wandelschoenen aan om een stukje te gaan lopen. Het dorp is langgerekt en we wandelen door tot we een zandweg kruisen waar tractors over kunnen rijden. We volgen deze weg rechtsom en komen uiteindelijk weer uit aan het begin van het dorp.

We pakken een drankje en gaan op zoek naar het informatie centrum. Wanneer we denken dat we dit gevonden hebben blijkt dit het politie bureau te zijn. Volgens de dienstdoende politieman is er geen informatie centrum.
Volgens een bord voor aan het dorp zou dit er wel moeten zijn.

We lopen terug naar ons hotel The Old Inn en vragen naar wandeltochten in de omgeving. Hij heeft hier geen foldertje van, wel kunnen we een gids huren die ons kan begeleiden.

De lunch is om 12.30 uur buiten op het terras; frites en kip.

Na de lunch wandelen we weer een stukje en volgen de bordjes met Siddha Cave.

Dit is een mooie route maar we hebben geen idee hoe lang dit lopen is. Het begint het dorp uit met een aantal trappen omhoog, daar gaan we weer.

Na een vlak stukje wijst een bord naar beneden en beginnen we met de afdaling. Dit gaat maar door en we hebben geen idee hoe lang het nog naar de grot is; we besluiten dus maar na ong. 45 minuten om dezelfde weg omhoog terug te pakken.
Weer boven gekomen nemen we een andere weg terug.

Uiteindelijk komen we uit bij een bron waar vrouwen zichzelf en de was wassen. Ook wordt hier drinkwater in kannen verzameld.

We lopen terug door het dorp en gaan nog kijken bij een grote school. We delen hier wat pennen en potloden uit  maar we komen er al snel tekort. We worden gered door de schoolbel want de kinderen vertrekken meteen naar de lokalen.

Ze zoeken ook nog leraren.

Ongelooflijk veel kleine winkeltjes in dit plaatsje.

De kinderen hebben geen computer nodig om zich te vermaken maar gebruiken een bordspel.

We frissen ons wat op in het hotel en gaan op het terras zitten.

Om 16:00 uur vertrekken we met de hele groep onder begeleiding van Dinesh voor een tocht door het dorp.

Hier en daar wordt uitleg gegeven over de huizen, bewoners en vegetatie.

Ook nu komen we weer uit bij de bron (Tindhara); we wandelen verder, de groep splitst zich en enkelen gaan terug naar het dorp. Met 8 mensen gaan we verder.

We komen langs het Green Park Resort waar ze wel een foldertje voor ons hebben met bijzondere plaatsen om te bezoeken. De kaart met wandeltochten krijgen we niet mee omdat we niet op het park verblijven.

We komen weer aan in de dorpstraat.

En pakken bij een cafeetje een drankje en een locale snack.

Bij de groenteboer is het druk.

Om half zeven is het diner in het hotel.
We eten binnen; vooraf pompoensoep, gevolgd door een buffetje met rijst, kip, courgette. Als toetje yoghurt met vruchten.

De vlag van Nepal en Nederland wordt op de tafel geplaatst.

Tijdens het eten valt het licht regelmatig uit en eten we bij kaarslicht en zaklamp licht verder.
Na het eten wandelen we nog even door het dorpje, maar alles is al dicht en donker.
Rond negen uur zoeken we ons bed op.

24 april zaterdag, dag 14 Bandipur

Harrie zit om 6:30 uur op het terras van het hotel en wordt natuurlijk ook hier weer verwend met een lekker kopje thee.

Dorette, net gedoucht, kijkt naar het terras.

De sanitaire voorzieningen zijn in Nepal nergens geweldig. Je moet overal goed opletten. Warm water is geen garantie en je dient zelf eerst het e.e.a. schoon te maken.

We raken bij de ochtendthee in gesprek met een jonge vrouw die alleen maar met een gids de Annapurna route in ongeveer 20 dagen gaat lopen.

We zien 1 voor 1 de mensen van de groep aanschuiven aan de tafel waar ook het ontbijt geserveerd zal worden.
Het ontbijt ziet eruit zoals we dat hier nu wel kennen, hier valt niets op aan te merken.

Ramkot

We gaan met Huib en Rita een wandeling maken naar een dorpje, Ramkot, in de bergen. We besluiten geen gids mee te nemen maar een beetje op ons gevoel te gaan lopen.

De dag hiervoor heb ik van de manager van het hotel een indicatie van de richting meegekregen maar geen kaart of folder. Ik vind dit nog steeds een beetje vreemd.

We lopen het dorp uit in de richting die we met de auto gekomen zijn en gaan na ongeveer 200 meter links af een grint weg op. Deze weg gaat over in een zeer smal paadje, smaller dan vanaf ons hotel te zien is.
Even later zien we dat het pad boven ons loopt en met gebruik van onze handen klimmen we naar dit pad toe. Op de terugweg zien we dat we vrij snel een zeer smal pad links omhoog hadden moeten nemen.

Maar het gaat goed, we zitten op een route met zeer fraaie vergezichten. Je kunt hier niet fout lopen, er is maar 1 weg.

Na 75 minuten lopen komen we uit bij een aantal boerderijen in een andere stijl dan de boerderijen die we kennen in Nepal.

Waarschijnlijk is dit niet het hele dorp en moeten we nog verder lopen. We besluiten hier wat rond te kijken. We zien hoe het land bewerkt wordt.

Wanneer we een erf oplopen komt er een kindje op ons af. Wanneer Harrie gaat zitten en zijn rugzak open maakt komt er een moeder bij met nog 2 kinderen. We verdelen onze laatste pennen, potloden en notitieblokje.
Moeder en kinderen zijn zichtbaar blij.

Harrie kijkt nog op een ander erf en we lopen daarna hetzelfde pad weer terug naar Bandipur.

Het was onverwachts een zeer leuke tocht.

Ruim voor lunchtijd zijn we weer terug in het hotel; tijd om nog even te lezen en wat aan het reisverslag te doen.
De lunch bestaat dit keer uit pizza en bami, beide heel smakelijk.

Na de lunch komt onze chauffeur langs om te vragen hoe laat wij morgen willen vertrekken. In overleg besluiten we af te speken om 8:30 uur bij het begin van het dorp.

’s Middags gaan we een winkeltje binnen waar ze een internetverbinding hebben voor 30 NRS per uur (30 cent).
De stroom blijft maar uitvallen, uiteindelijk heeft het winkelmeisje het gevonden, er wordt een flinke steen gelegd op de verdeeldoos. Probleem opgelost.

Hierna gaan we op een terras zitten en bekijken het leven van een zaterdag in Bandipur.

Zaterdag is wat wij kennen als zondag. De kinderen zitten niet op school en hebben ook geen schooluniform aan, maar lopen in meestal oude vieze kleren rond. De ouderen daar in tegen lopen in hun zondagse kleren.

Vlak bij het hotel ligt een flinke berg, Thanimai, waar je bij helder weer een mooie zonsondergang kunt bekijken. Dinesh wil met de groep de berg oplopen maar niemand heeft interesse. Harrie vraagt aan Dinesh om uit te leggen welke route je moet volgen en met een paar aanwijzingen is Harrie vertrokken.

Al stijgend krijg je een mooi overzicht van het dorp Bandipur.

25 minuten later staat hij boven op de berg.

Een fantastisch uitzicht over Bandipur maar geen helder weer dus ook geen mooie zonsondergang.

Terug aangekomen bij het hotel gaan we voor het hotel op een randje zitten, de manager legt er een rieten mat onder zodat wij comfortabeler kunnen zitten. Ook haalt hij twee tafeltjes bij de overburen. Dit is een perfect terras om het dagelijkse leven in Bandipur te bekijken.

Fantastisch hoe de kinderen zich hier vermaken zonder duur speelgoed. De ouders zitten net zoals wij ergens op een randje of staan ergens met elkaar te kletsen.
Het wordt donkerder en de straatverlichting springt aan. Het duurt niet lang of de stroom gaat weer uit en de straat wordt verlicht met kaarsen en olie waar lontjes in drijven.

De keuken van The Old Inn

Het diner start met kaarslicht en zo nu en dan springt de stroom even aan. Zaklampen en kaarsen zijn hier onmisbaar.

Vanavond is er een buffet met typisch Nepalese gerechten. Heerlijk, maar al die kruiden zijn niet goed voor de reuma van Harrie.

We sluiten het diner af met een roksi en liggen al weer voor 21:00 uur in bed.

25 april zondag, dag 15 van Bandipur naar Kathmandu

Om 06:00 uur zijn we weer wakker. Het ontbijt staat klaar om 7:00 uur; tijdens het ontbijt krijgen we bezoek van “Miss Bandipur”. Ze deelt bloempjes uit die gezegend zijn in de tempel.

Om 08:15 uur zitten we in de auto naar Kathmandu.
De eerste 8 km gaan weer naar beneden naar de “snelweg”.
Om 10:00 uur, na 88 km, hebben we een stop bij een restaurant.
Vanaf hier wordt het drukker omdat de weg omhoog gaat.

De reis verloopt gelukkig goed. Wat een dodemansweg is dit, met name de laatste 40 km zien we gekantelde vrachtwagens, uitgebrande vrachtwagens, een vrachtwagen tegen een huis aan gereden, vele pechgevallen en verder is het enorme druk met vrachtverkeer.

Volgens onze chauffeur hebben we veel geluk, er is heel vaak een file die veroorzaakt wordt door een ongeval, de tijdsduur van de rit wordt dan met ongeveer 4 uur verlengd.

Niet alleen het verkeer is bijzonder chaotisch maar ook de kwaliteit van het wegdek is abnormaal slecht. Gaten van 50 cm diep over een breedte van een half wegdek zijn geen uitzondering maar komen regelmatig voor.
Over dit wegdek moet je zigzaggend om alle kuilen heen en proberen het door de warmte vervormd wegdek te vermijden.

We komen na 149 km en vier en een half uur rijden veilig aan in hotel Malla. Het is nu 12:20 uur.

We bedanken onze chauffeur Rayu Shemedths, waar wij veel respect voor gekregen hebben. Wij denken dat we de beste chauffeur van Nepal hebben gehad.

Onderweg hebben we van de chauffeur nog een aantal souvenirs gekregen, een houten muziekinstrument voor Harrie en voor Dorette twee armbandjes. We zijn bijzonder tevreden over deze chauffeur.

Hotel Malla ziet er goed uit, we checken in en krijgen kamer 501.
We lunchen in de tuin en verkennen even het hotel.

We frissen ons op en gaan lekker op het terras zitten, waar we in de tuin en bij de volière eekhoorntjes zien spelen.

Hierna pinnen we voor de laatste keer in Nepal bij een bank tegenover het hotel.

We lopen nog even door de toeristische wijk Thamel, die achter het hotel ligt. Kleine straatjes met auto’s, motoren, fietsen en dat komend vanuit alle richtingen.

We gaan even zitten bij het zwembad van het hotel.

Optioneel hebben we allemaal ingeschreven voor een gezamenlijk afsluitingsdiner. Voor €12,50 per persoon krijg je een diner met Nepalese dansen.

Om 18:30 uur is het verzamelen in de lobby van het hotel en we lopen gezamenlijk door de zeer drukke, stinkende straten van Katmandu in ongeveer 15 minuten naar restaurant UTSAV voor een Nepalese avond.

Bij binnenkomst krijgen we allemaal een rode stip (tipa) op ons voorhoofd.

Het eten is redelijk, de drank is ongehoord duur. De dansen zijn aardig. De laatste dans moeten de gasten natuurlijk weer meedoen en ook nu is Harrie als een van de eersten van de partij op de dansvloer.
Al met al erg commercieel en hadden we liever met de groep gegeten in een klein plaatselijk restaurant.

Om 21:50 uur lopen we met z’n tweeën terug naar het hotel omdat de groep nog een afsluiting heeft met Yvonne en Dinesh, de gidsen die de groep tot hun beschikking gehad heeft.

Vandaag hebben we het wel erg laat gemaakt, om 22:30 uur liggen we in bed.

Hieronder volgen enkele impressies.

Natuurlijk, Harrie mocht ook weer meedoen.

Hotel Malla
P.o box 787 Leknath
Kathmandu

26 april maandag, dag 16 Vlucht naar Amsterdam

Vlucht OR 464

Vanochtend lekker uitgeslapen en een uitstekend ontbijt gehad in het Malla hotel.
Bijna de gehele Nederlandse groep is deze morgen een vlucht maken naar de toppen van de Mount Everest.
Wij hebben niet voor deze extra optie gekozen, maar kunnen nu op ons gemak de koffers opnieuw indelen.

Dorette gaat nog even met Fien en Rita de wijk Thamel in voor het kopen van de laatste souvenirs.
2 zijden kussenhoesjes is het resultaat.
Bij het verlaten van het hotel zien we dat de straat helemaal afgezet en autovrij is; er is zojuist een demonstratie geweest van waarschijnlijk Maoisten.

De rest van de dag wordt besteed aan de lunch en aan wat lezen; de tijd tot het ophalen om naar het vliegveld te gaan moet toch worden opgevuld.

Om 15:35 uur vertrekken we met de groep in het bekende busje naar het vliegveld.
We komen richting het vliegveld vast te zitten in het verkeer, omdat er een studentendemonstratie aan de gang is, ze hebben een kruispunt afgesloten.
De chauffeur van het busje besluit om te keren op een weg die helemaal dicht staat, het is de chauffeur met bijrijder wonderwel gelukt. We kunnen nu via een omweg door het drukke verkeer van Kathmandu naar het vliegveld rijden.

Na 45 minuten komen we aan op het vliegveld en sluiten we aan in de rij van Comfort Class. In totaal staan we 75 minuten in deze rij. In het hotel hebben we de koffers gewogen omdat volgens Yvonne erg streng opgelet wordt, iedere kilo overgewicht kost je €8,00 extra.
Onze koffers kunnen niet gewogen worden omdat het digitale display niet meer in de weegschaal zit. De computers voor het inchecken werken erg traag. Na iedere toetsencombinatie duurt het lang voordat er weer een regel op het scherm verschijnt.

Hierna gaan we zonder problemen door de douane. We pakken in het restaurant wat te drinken.
Even later zien we een enorme rij staan voor de controle van de handbagage. Een aparte rij voor dames en heren. Ongelooflijk chaotisch, in totaal moet Harrie 3 keer van rij wisselen.

Na de infrarood controle van de handbagage moeten de tassen ook nog opengemaakt worden. In totaal weer meer dan 1 uur in de rij gestaan.

Vervolgens kunnen we naar gate 2, weer een aparte rij voor dames en heren voor een visitatie.
Hierna gaan we de bus in en worden we enkele minuten later afgezet bij het vliegtuig.

Het vliegtuig zou moeten vertrekken om 19:30 uur en we komen om 19:20 uur het vliegtuig binnen. Al snel komen we erachter dat het nog wel even zal duren voor het vliegtuig zal vertrekken.

De captain roept om 19:50 uur om dat het vliegtuig overboekt is, omdat de agent in Kathmandu nog 40 tickets verkocht heeft. Deze vlucht is al een dubbele vlucht ivm de vulkaanuitbarsting in IJsland.

De informatie voorziening in het vliegtuig is van het niveau NS enkele jaren geleden. Informatie vragen heeft geen enkele zin. Volgens de stewardess is de informatie voorziening meer dan voldoende.

Er volgt nog een update om 20:20 uur maar enige informatie over de vertrektijd wordt niet gegeven.

Om 20:30 uur komen de laatste passagiers binnen. Zij hebben 210 euro extra moeten betalen om in de Star Class te kunnen zitten en zo nog mee naar huis te kunnen.
We zijn benieuwd wanneer we nu eindelijk gaan vliegen. We hopen wel dat het vliegtuig vandaag vertrekt omdat ons visum om middernacht verloopt.

Om ongeveer 21:10 uur vliegen we dan eindelijk. Omdat er 40 passagiers meer aan boord zijn, zijn er ook te weinig warme maaltijden. Het cabine personeel heeft besloten om de maaltijden na Bahrein te gaan serveren.
21:10 uur + 4 1/2 uur vliegen + 1 uur tussenstop. Wie heeft er tussen 02:00 en 03:00 uur nog zin in een warme maaltijd?

De vliegreis verloopt verder goed. Gewoon jammer van de slechte informatie voorziening over de te verwachten vertrektijd en de arrogante houding van een van de stewardessen.

27 april dinsdag, dag 17 Aankomst Amsterdam
Volgens het oorspronkelijke schema zouden we aankomen in Amsterdam om 05:05 uur. Dit is 06:00 uur geworden.

De koffers laten even op zich wachten, maar om 06.45 uur lopen we richting trein.
De rechtstreekse rit missen we net en we hebben nu mooi even tijd voor een echte kop koffie.

We nemen de trein van 07.14 uur en ontmoeten in de trein nog een jongeman uit Nijmegen die 3 maanden alleen door India en Nepal gereisd heeft. Petje af hiervoor; wij vinden dat we in de afgelopen 2 weken al het een en ander meegemaakt hebben, maar als we naar een paar van zijn verhalen luisteren is dat van ons kinderspel geweest.

Uiteindelijk kunnen we om 09.00 uur de sleutel in onze voordeur steken; THUIS !!!

We kunnen terugzien op een geweldige vakantie; aan de ene kant is er de cultuurshock (vooral het gebrek aan hygiene heeft ons erg verrast), aan de andere kant hebben we enorm van de mensen zelf en de Nepalese natuur genoten.

De reis is zeker niet voor iedereen geschikt; de Westerse bril moet direct af en je moet flexibel om kunnen gaan met wat er op je pad komt.