naar de top van Gunung Batur

Woensdag 8 juni Gunung Batur

 De wekker loopt om half vier af, aankleden, spullen bij elkaar zoeken en om vier uur zijn we weg.

Het is op dit tijdstip rustig op de weg en het eerste stuk schiet goed op. Het laatste stuk is vrij lastig, weggeslagen stukken weg, maar om kwart voor zes zijn we er dan toch.

In het kantoortje worden ons de diverse routes uitgelegd en de bijbehorende prijzen.

Deze zijn erg hoog, 450.000 p.p. voor de middellange route, maar aangezien we de zonsopgang gaan missen krijgen we 50.000 p.p. korting.

Onze gids wordt Wayan.

Tegen zessen zijn we weg, het is nog koud en een jas/trui kun je nog goed aan hebben.

We lopen een minuut of tien en gaan dan langzaam via de bossen omhoog.

Het wordt nu snel licht en al wat warmer. Na de bossen volgen de grasvelden en daarna rotspartijen.

De grondsoorten wisselen af en de hoogtes van de opstapjes zijn ook wisselend.

We komen al wat groepjes tegen die al op de terugweg zijn.

Om tien over zeven zijn we bij het rustpunt, waar we thee, een gekookt ei en een boterham met banaan voorgeschoteld krijgen. Heerlijk.

Er werkt hier een vrouw die iedere morgen om drie uur naar boven loopt met water, cola etc. We zitten nu op 1584 m.

Tegen achten beginnen we aan het laatste stukje naar boven. We worden nu ook nog begeleid door een jongen die Dorette helpt met het laatste stuk omhoog, dat bestaat uit erg veel los lavagruis. In ruil hiervoor kopen we wel een cola bij hem, 25.000 Rp.

Na 20 minuten staan we dan eindelijk op het hoogste punt van de Gunung Batur, 1717 meter volgens de officiële metingen. na de nodige foto’s beginnen we aan de weg terug.

Het eerste stuk gaat over een smalle rotsachtige bergkam met alleen maar een afgrond.

Daarna een stuk met weer veel lavagruis, dat vrij steil omlaag gaat.

We komen daarna weer uit bij de hut waar we ontbijt gehad hebben.

Onze gids is zeer geinteresseerd in de schoenen van Harrie en wil ze wel kopen; we gaan hier niet op in; ten eerste wil Harrie ze deze vakantie nog gebruiken en ten tweede wat moet je er dan voor vragen.

Daarna gaan we dezelfde weg naar beneden als waar we omhoog gekomen zijn.

Dorette krijgt weer veel hulp van onze gids.

Uiteindelijk zijn we rond kwart voor elf beneden waar onze taxi nog staat te wachten.
Even uitpuffen, het is inmiddels aardig warm geworden. 

Daarna weer richting Candidasa, even nog onze gids bij zijn baas afzetten.

In Klungkung maar weer eens pinnen, de miljoenen vliegen er doorheen.
Na nog wat kleine boodschappen zijn we even na enen terug bij de villa, met een tevreden gevoel over de afgelopen uren.

Astrid heeft het vanmorgen lekker rustig gehad en weer genoten van een massage.
Na een opfrisbeurt in het zwembad lunchen we bij onze buren, resort Shangri La. Een biertje hebben we wel verdiend.

Daarna lekker een paar uurtjes aan ons eigen zwembad, omkleden en dineren bij, jawel, Restaurant Bali. Het eten is hier van matige kwaliteit en ook hier weer een Balinese dans van een jong meisje.
Nog een laatste borrel bij het zwembad en dan lekker naar bed.

Donderdag 9 juni

Voor vandaag nog geen plannen gemaakt.

Na het uitslapen en ontbijten gaat Harrie met Made een wandeling maken, Astrid en Huub gaan Amlapura bezoeken en weer naar het zandstrand en Dorette gaat het reisverslag bijwerken, er moeten nog een aantal dagen geschreven worden.

Made stelt voor een avond een maaltijd voor ons te bereiden, hij gaat dan zelf de zee op om verse vis te vangen en deze te bereiden, samen met rijst en groente. Dit lijkt ons wel leuk en we spreken af voor zaterdagavond.

Half tien, Harrie springt bij Made achter op de bromfiets. Na 10 minuten wordt de brommer in de bossen geparkeerd.

Dat was de eerste ervaring achter op een bromfiets door het drukke verkeer in Indonesië. We lopen een heuvel op die vol apen zit. Langzaam wordt het uitzicht steeds mooier, het weer is wederom zeer helder. Boven op deze heuvel staat een tempel, de route die we lopen wordt ook gebruikt voor ceremonies. Made vraagt daarom of ik de sarong alvast om wil doen.

Op de top van de heuvel, 310 meter, staat een  tempelcomplex. Made is hier vanochtend om 3.00 uur al geweest voor een ceremonie. 

We genieten hier van het prachtige uitzicht. We lopen over de smalle top van de heuvel.

Hier is ook de startplaats voor de parasailers. We dalen nu zeer sterk af, er is geen pad. We lopen nu door de weilanden door naar beneden.

Het was een leuke tocht van twee uur vlak bij de villa.

Half twaalf zijn we weer bij de villa.

Lekker weer even zwemmen en lezen.

Daarna gaan we lunchen bij Pandan, waar we al eerder geweest zijn.

Na de lunch lopen we terug richting villa en daarna nog even door langs andere resorts en restaurants.

De weg vervolgt een woonwijk in waar het dagelijkse leven van de locals zich afspeelt.

We worden overal vriendelijk begroet en zo nu en dan maken we een praatje.

Het blijft opvallend te zien dat iedereen zijn eigen erf goed schoonhoudt, maar dat de troep er direct buiten gedumpt wordt.

Er tegen aan kijken is niet erg, opruimen ho maar.

Rond drie uur zijn we terug bij de villa en nemen weer een koele duik. Tegen vijven zijn Huub en Astrid terug. We kletsen onder het genot van een drankje over de afgelopen dag.

Na het opfrissen gaan we weer kijken naar een restaurant.

We belanden bij een resort annex restaurant waar we aan zee kunnen eten. Helaas zijn we de enige gasten, maar we zitten wel lekker.

Het eten is ook naar wens, al krijgen we de mie en rijst pas als we al klaar zijn. Iets na negen uur zijn we weer bij de villa voor een rustig verloop van de verdere avond.

Vrijdag 10 juni Denpassar en Kuta

Vandaag staan Denpasar en Kuta op het programma, maar omdat we pas om tien uur vertrekken kunnen we het rustig aan doen. Harrie verzorgt het ontbijt met een portie tosti’s.

De rit naar Denpasar duurt 1,5 uur en ondanks dat we aangeven dat we naar Pasar Badung en Taman Puputan willen worden we door de chauffeur afgezet bij het grote, Westers ingerichte, warenhuis Mata Hari.

Dan maar op eigen gelegenheid de Pasar Badung zoeken.

We vragen de weg en beginnen te lopen. We komen langs café Amsterdam en besluiten eerst wat te gaan drinken. Voor de zekerheid vragen we of we op de goede weg zijn en dat is zo.

We lopen langs een drukke straat en na ong. 25 minuten zijn we bij de markt. Buiten staan allerlei kraampjes waar warm eten verkocht wordt en de locals smullen hiervan, maar wij durven het niet goed aan.

Deze markt is de grootste traditionele markt in Bali, met 1 etage groente en fruit, 1 etage met kruiden en specerijen en 1 etage met souvenirs, kleding, offer artikelen etc. Vooral de laatste etage heeft natuurlijk onze voorkeur en we wurmen ons door de smalle doorgangen. De mensen zijn ook hier vriendelijk maar proberen je wel van alles te verkopen. Astrid slaagt hier voor 2 parasols, die we altijd langs de weg zien staan bij de offertafels. Aangezien het hier binnen aardig benauwd is blijven we niet al te lang.

Buiten gekomen lopen we via weer een drukke straat, met natuurlijk overal winkels, door naar Taman Puputan, een groot groen grasveld dat herinnert aan de slag tussen koning Badung en de Nederlandse militie in 1906.

Rondom dit grasveld staan monumenten en andere bezienswaardigheden. Ze zijn bezig met de opbouw van podia en brengen alles in gereedheid voor een ceremonie die morgen plaats gaat vinden en rechtstreeks op TV uitgezonden wordt. Rondom het veld allerlei kraampjes met drinken en lekkers.

Gezien het tijdschema moeten we nu terug naar de auto. Denpasar is leuk om een keer gezien te hebben, maar niet om terug te komen. Het is een drukke en chaotische stad. Om half drie rijden we aan richting Kuta en we denken er met een half uur wel te zijn.

Maar het is zowel druk als we de stad willen verlaten, als ook dat we Kuta in willen rijden. Het blijkt spitsuur te zijn, rond drie uur gaan de meesten na een pauze weer richting werk.

De chauffeur moppert dat hij zijn auto hier moeilijk kwijt kan en we hebben dan ook een uur in de auto gezeten als we eindelijk een parkeerplaats vinden. Hij wil eigenlijk voor de zonsondergang naar een bepaalde plaats rijden en ons dan afzetten bij een restaurant.

Wij hebben echter geen zin om weer lang in de auto te zitten en willen in Kuta blijven tot we terugrijden. Jammer voor hem, loopt hij nu een gratis maaltijd en wat commissie mis ?

Inmiddels lusten we wel wat te eten en drinken en gaan op zoek naar Poppy’s, een restaurant met bungalows, waarvan Astrid de eigenaar via vrienden kent. Kuta is een groot winkelparadijs met westers aandoende winkels.

Hier zijn de toeristen wel in grote getalen aanwezig. Na wat aanwijzingen vinden we Poppy’s, een oase van rust, gelegen in een prachtige tuin met veel schaduwplekken. Het is niet goedkoop maar wel lekker en goed en de WC’s zijn hier opvallend schoon.

Daarna nog even de omgeving van de bungalows bekijken en dan toch eindelijk naar het strand, het is al vijf uur.

 We poseren ons op het zandstrand en worden meteen van alle kanten bestookt; massage, ijs, henna, vliegers, strandmatjes, om de paar minuten staat er wel iemand bij je. Zelfs als je doet of je slaapt dringen ze aan. Kuta is onder andere bekend om zijn golven en de surfers.

Er liggen dan ook genoeg surfers in zee, maar we zijn niet onder de indruk van de kwaliteit van de surfers.

Het wordt drukker, de zonsondergang is hier een attractie.

Rond zes uur zakt de zon snel in zee en worden de nodige foto’s gemaakt.

Daarna worden de zwemmers en surfers door een strandwacht uit het water gefloten.

We besluiten nog wat te shoppen hier en lopen ondertussen richting auto.
Ook hier is het warenhuis Mata Hari, met een grote afdeling souvenirs. Je kunt hier rustig kijken zonder dat er meteen iemand bij je staat.

Er worden wat inkopen gedaan en daarna drinken we nog wat in een restaurant.

De chauffeur staat er gelukkig nog en tegen kwart voor acht rijden we terug.

Het is nog steeds druk op de weg, maar eenmaal buiten Kuta gaat het sneller en na ruim anderhalf uur zijn we terug in de villa.

Onderweg hebben we wat lichte regen gehad. Heerlijk een snelle duik nemen en nog wat borrelen.

Elf uur rollen we ons bed in.

Zaterdag11 juni achter op de brommer

Harrie is er vandaag weer vroeg bij, kwart voor zeven stapt hij bij Made op de brommer om ergens afgezet te worden en daarna terug te joggen.

Zijn verslag:
Made brengt mij achter op de brommer 10 km de heuvels in. Hij wil bij mij blijven als ik terug loop om mij regelmatig van water te voorzien. We hebben veel bekijks. Zelf valt er ook van alles te zien, het is namelijk weer een bijzondere ceremonie dag. Grond, bomen en rijstvelden worden geëerd.

We komen drie keer groepjes tegen die een groot gebraden varken dragen. Door het varken steekt van voor tot achter een paal die dan door twee mannen gedragen worden. Helaas geen fototoestel bij me.

In de heuvels stijgt het soms flink en is hardlopen even niet mogelijk, het dalen gaat dan weer lekker snel.
We lopen terug vlak langs het huis van Made. Ik vraag aan hem of het mogelijk is om even bij zijn huis binnen te gaan. Dit vindt hij geweldig. Trots laat hij zijn huis zien en maak ik kennis met zijn vrouw en zoon. Er wordt door zijn vrouw al gewerkt aan het eten samen met een nichtje, die mij herkent omdat zij ons een keer geholpen heeft in restaurant Shangri La. Natuurlijk moet ik ook even gaan kijken naar zijn varken met vijf biggetjes.
Ik snap nu ook waarom hij het diner van vanavond thuis in eigen keuken wil bereiden. Hij heeft namelijk een grote, mooie schone, wit betegelde keuken. Dit had ik niet verwacht in een lemen huisje.

Ik jog weer verder naar de villa. In totaal is het acht km geworden in vijftig minuten, inclusief bezoek aan het huis van Made.
Om acht uur zijn we weer terug.

We drinken samen een kop thee en spreken af dat hij vanavond om half zeven met het diner komt.
Rond half negen gaat Huub de ontbijtinkopen doen en Astrid maakt van het fruit en ijsblokjes een smoothie.

Voor vandaag zijn er niet echt plannen, het waait hard dus snorkelen is voorlopig geen optie. Met z’ n allen liggen we op onze strandbedden te lezen met af en toe een duik. Het waait dan wel hard, maar de temperatuur lijdt er niet onder.

Harrie en Huub snorkelen toch even bij de zee voor onze villa. Harrie ziet nog drie morenen zitten in het koraal, helaas geen fototoestel bij me. Astrid krijgt weer een massage, de tijd vliegt zo toch voorbij. Voor de volledigheid maar weer eens lunchen en terug het terras op, waar nu Huub aan de beurt is voor een massage.

Zo hobbelen we de middag verder door, tot we tegen zessen de boel in gereedheid brengen voor de maaltijd die Made ons komt brengen.

Hij en zijn vrouw zijn er rond half zeven, op de brommer, met de gerechten in een tas. Ze maken gebruik van de keuken voor de opmaak van de borden terwijl wij buiten wachten. We krijgen een vissoep met groente, rijst en vis, die ze zelf gevangen hebben. Daarna nog een gedeelte van de vis, maar nu anders bereid. Het is eigenlijk veel te veel, maar we doen ons best en bewaren nog wat voor de volgende dag.

De afwas gaat in de machine, we bedanken ze hartelijk en weg zijn ze weer.

Iedereen is nog met een boek bezig en de avond wordt rustig en lezend vervolgd.

Zondag 12 juni

De laatste volle dag op Bali vandaag en weer geen plannen.

Made brengt deze morgen Harrie weer vroeg weg voor een hardlooptraining, maar dit keer  laat hij Harrie gewoon langs de weg 10 km teruglopen. Daar is deze natuurlijk niet blij mee en laat dat Made ook weten.

Er wordt nog even over gesproken om vandaag iets te gaan doen, maar niemand is echt enthousiast. Deze laatste dag dus weer doorbrengen aan het zwembad. Rond lunchtijd even naar de buurman Shangri La en daarna weer de ligbedden op. Eind van de middag nog wat boodschapjes voor het laatste ontbijt op maandag en een laatste diner in “het dorp”. Deze laatste avond eten we bij Vincent’s, een wat chiquer restaurant van twee Nederlanders. Achter het restaurant is een mooie tuin, met romantische verlichting en leuke hoekjes en zitjes. De kaart heeft een ruime keuze en het eten is heerlijk.
Kwart over tien zijn we terug en genieten op het ligbed buiten nog van de sterrenhemel en de zwoele avond.

Maandag 13 juni

Vandaag worden we tussen drie en half vier opgehaald voor de rit naar het vliegveld . Alle tijd dus om rustig te ontbijten, in te pakken, toch nog even te zwemmen en te genieten van de laatste uurtjes hier. We hebben nog geen zin om terug te gaan en zouden, maar dan wel weer op een andere plaats, graag nog er een weekje aan vast plakken.
Vlak voor vertrek drinken en eten we nog wat bij Shangri La.

Daarna is het dan toch echt de bagage inladen en aanrijden. We worden uitgezwaaid door het aanwezige personeel.
Hoewel het redelijk druk is op de weg, zijn we na een uur en drie kwartier bij het vliegveld. Na de nodige controles checken we in, het is nu nog rustig. Daarna even wat drinken en shoppen en de tijd zien door te komen tot we om 20.40 uur vertrekken. Van onze laatste roepees eten we nog wat, maar er moeten nog wel een paar euro’s bij. Als we gaan boarden blijkt dat het vliegtuig helemaal vol zit. Harrie en Huub hebben een stoel met extra  beenruimte, Dorette en Astrid zitten er een paar rijen achter. We vertrekken redelijk op tijd en landen tegen elf uur op Singapore airport. Dan moeten we er weer allemaal uit, om na ruim een half uur weer te gaan boarden. Ook nu weer een bijna volle bak.

In de rij van Harrie komt een plaats vrij en Astrid neemt deze in. Dorette heeft nu twee plaatsen en zo meer ruimte om te kunnen slapen. Het is inmiddels kwart voor een als we weer opstijgen, maar om twee uur ‘s-nacht komt er toch nog een warme maaltijd. Op dat moment is er veel turbulentie en daarom wordt er geen koffie en thee meer geserveerd. Het is dus al laat als de lichten in het vliegtuig uitgaan.
We slapen allemaal redelijk.

Dinsdag 14 juni

Tien minuten voor planning, om zeven uur, landen we op Schiphol. Gelukkig is onze bagage ook goed meegekomen en om kwart voor acht staan we buiten. We drinken nog samen koffie en pakken dan om kwart over acht de trein naar Eindhoven.

Het is tien uur als we ons eigen appartement weer binnen stappen.