Didam
Zaterdag 2 september
Om 7.00 uur stappen we in de auto en rijden we naar Didam. Dit is het verzamelpunt van de bussen. We betalen € 20,00 om de auto voor 8 dagen te parkeren.
Er wordt ons een gratis kopje koffie aangeboden met een stroopwafel. Het begint aardig druk te worden dus gaan wij naar buiten. De koffers zetten we voor bus 21.
We zijn met 34 personen in een bus voor 50 personen, dus plaats genoeg. Ook is er genoeg beenruimte, alleen de beloofde usb aansluiting is er niet.
Tot aan Dortmund is Maike onze chauffeuse. In Dortmund krijgen we Tom als chauffeur. De uitleg is prima en we zitten comfortabel.
Na Dortmund stoppen we voor een korte pauze in de buurt van Sägemüle.
Iedereen is weer op tijd in de bus, dus verder naar de volgende stop in voormalig Oost-Duitsland.
Daarna rijden we verder naar ons diner in Hartmannsdorf Bij Braugut. Soep en schnitzel mit pommes. Wijntje er bij, prima.
Het duurt allemaal wat langer dan verwacht, maar we gaan iets na half acht weer rijden.
Onderweg kijken we PSV en proberen wat te slapen.
De kortere route, over de binnenwegen, die onze chauffeur denkt te nemen, kost behoorlijk extra tijd en uiteindelijk komen we pas om 23.45 uur bij het hotel aan.
Bijzonder om te vermelden is dat we via het drielanden punt Duitsland, Polen, Tsjechië in rijden.
Ruim 14 uur in de bus gezeten !!
Er is nog 1 dame wakker om ons in te checken, dus dat duurt ook weer even.
We belanden op kamer 109, een simpele maar grote kamer met 2 2-persoons bedden.
De bar is natuurlijk al dicht, maar daar waren we op voorbereid. Dus geen welkomstdrankjes.
Nog ff op ons gemak wat uitpakken en dan toch maar het licht uit.
verkenning in Vrchlabi
Zondag 3 september
Vandaag verkenning in Vrchlabi.
Ontbijt is van 07.30 tot 10.00 uur.
Het ontbijt bestaat uit een buffet met broodjes, yoghurt etc.
Onze kamer kijkt uit op de Elbe, die vlak onder ons stroomt. Er liggen op de kamer dan ook oordopjes voor als je daar last van hebt.
Om 10.00 uur staan we klaar voor een rondwandeling met gids door de stad Vrchlabi.
Het is een korte wandeling door het park en centrum van Vrchlabi, met uitleg van gids Dana.
In het park in het centrum staat het door de familie van Gendorf gebouwde kasteel, waar nu het gemeentehuis gevestigd is.
Ook is hier in een ondergronds pand de UNESCO administratie van het Reuzengebergte onder gebracht en worden er studenten opgeleid voor het behoud en ontwikkeling van het Reuzengebergte.
In het stadje zijn diverse pleinen met kerken in allerlei stijlen en houten huizen.
Al met al een historisch plaatsje waar ook nog veel horeca en winkels zijn (het meeste helaas dicht op zondag ).
Hierna gaat iedereen op eigen gelegenheid de stad verkennen of een wandeling maken.
Eerst kopen we in de supermarkt water, zodat we daar voorlopig mee vooruit kunnen.
Wij pinnen een paar Tsjechische Kronen en gaan dan voor een kopje koffie.
Vervolgens maken we een wandeling naar een hoger gelegen park, Mēstsky Park, waar we een mooi uitzicht hebben over Vrchlabi en het skigebied.
Terug naar het centrum voor een salade en een biertje bij het locale Asian food restaurant Huki.
Harrie sluit de middag af in het wellness centrum van het hotel. Opvallend luxe, 4 sauna’s, stoombad, etc.
Om 17.00 uur hebben we een presentatie over het reuzengebergte, wederom door Dana.
Na een welkomstwoordje door de directeur van het hotel is er voor ons een buffet.
Daarna gaan we nog even naar de bar voor dit reisverslag.
de bron van de Elbe.
Maandag 4 september
Wandeling naar de bron van de Elbe.
Gisteravond lagen we al vroeg in bed, dus vanmorgen om 6.00 uur al wakker.
Nadat Harrie de krant gelezen heeft gaat hij naar het ontbijt.
Gisterenavond werd het duidelijk dat er veel niet duidelijk was voor de volgende dag.
Het is niet zeker dat we ergens stoppen voor een lunch, dus Harrie maakt voor 2 personen een lunch pakket en vult de thermoskan met de koffie.
Na het ontbijt gaat Harrie een stukje wandelen om vertrouwen te krijgen in zijn linkervoet, die nog steeds niet goed aanvoelt. Zolang hij er geen kracht op zet gaat het goed.
Om 9.00 uur is onze gids er en krijgen we een uitleg in Tsjengels hoe het vandaag gaat verlopen. Om 9:10 zitten we in de bus en rijden we in 30 minuten naar de wintersport plaats Horní Mísečky.
Onze groep bestaat uit 34 personen. 17 personen starten aan de wandeling. De andere 17 personen stappen in een bus, die toegang heeft tot dit natuurgebied. Bij de bron van de Elbe is de groep weer compleet.
Dorette en Harrie wandelen vanuit Horní Mísečky, een mooie, maar technische wandeling. Regelmatig maken we een foto, het is een fantastische dag met mooie vergezichten. Onze jacks gaan al snel in de rugzak en we drinken regelmatig, het wordt warmer.
We komen op een splitsing, we gaan met 15 wandelaars naar een monument, 2 wandelaars gaan even lekker relaxen en sluiten later weer aan. Onze gids vertelt over het monument, maar treedt ontzettend vaak in herhaling, het begint zelfs irritant te worden.
Na de derde herhaling loop ik naar Dorette, 200 meter verder en drinken we koffie.
20 minuten later komt de gids met de overgebleven wandelaars. Vanaf nu lopen we verder over een goed begaanbare route en komen korte tijd later aan bij de bron van de Elbe. (Pramen Labe).
Hier in het Reuzengebergte begint de reis van het water dat na meer dan 1100 kilometer uiteindelijk bij Hamburg uitkomt in de Noordzee.
Ook hier weer een uitgebreid verhaal van de gids, we lopen verder naar de grens met Polen.
We staan nu in Polen met een schitterend uitzicht over zowel het Poolse als Tsjechische gedeelte van het Reuzengebergte.
We lopen nu terug naar restaurant Labská Bouda.
Hier kunnen we wat eten en drinken, een lunch pakket was dus niet nodig geweest. We eten toch maar onze eigen broodjes op. De gids vertelde ons, in de bus, dat je alleen met Kronen kunt betalen. Bij enkele wandelaars ontstond een beetje paniek omdat ze alleen een Card en Euro’s bij zich hebben. Dat was niet nodig geweest, je kunt inderdaad niet pinnen, maar er staat wel een ATM en bovendien kun je met Euro’s betalen, de wisselkoers staat bij de kassa.
Na 1 uur pauze lopen we verder en komen we bij de indrukwekkende waterval Pančavský vodopád. Het beekje van de Pančava valt op een prachtige wijze van de steile wand het Labský důl-dal in. Met 148 meter hoogte is dit de hoogste waterval van Tsjechië!
De goed begaanbare route leidt ons verder naar boven en eenmaal aangekomen bij Śnieżne Kotły worden we wederom getrakteerd op een fantastisch panorama.
De groep splitst zich weer, 6 personen in de bus en de rest wandelt naar bendeden.
Helaas heeft onze gids een asfaltweg uitgekozen voor de snelheid. Maar de uitzichten blijven spectaculair.
Om ongeveer 16:15 stappen we weer in onze “eigen” bus en rijden we terug naar het hotel. Nu douchen!
Gestart op 1040 meter gestart
Hoogste punt 1416 meter
16,25 km totaal gewandeld met 730 hoogte meters
Het Diner
Dit is een lopend buffet waar wij gebruik van kunnen maken vanaf 18.00 tot 20.00 uur. Wij houden weer niet van om als eerste in de rij te staan en wachten tot het wat rustiger wordt.
Helaas is er te weinig, vlees of vis en moesten wij vandaag één klein stukje vlees samen delen. Natuurlijk hebben we een klacht ingediend bij de reisleider, die een klacht heeft ingediend bij OAD en het hotel.
Wanneer het morgen niet beter wordt gaan wij op een andere plaats dineren.
Boheems Paradijs
Dinsdag 5 september
Boheems Paradijs
Hetzelfde ochtend ritueel als gisteren.
Om 9.00 uur stappen we weer met dezelfde gids in de bus.
We rijden eerst met de bus naar een uitzichtpunt bij Kozakov over het Boheemse landschap.
We kunnen hier de toren beklimmen voor een nog beter uitzicht.
Harrie was de enige die de toren beklommen heeft.
Van hieruit gaat het met de bus verder naar de plaats Turnov, voor een hele korte wandeling van 700 meter door het centrum.
De bus rijdt nu verder naar het startpunt van onze lange wandeling van vandaag door het Boheems Paradijs.
Al snel betreden we het bos en komen we bij het Hlavatice uitzichtpunt.
Via een mooie bosrijke route wandelen we verder naar het Slot Valdštejn voor een lunch buiten in de zon.
Verderop bereiken we het hoogtepunt van de wandeling, we zien namelijk de bijzondere rotsformaties van zandsteenrotsen die uit de diepe kloven oprijzen.
Vanaf verschillende uitzichtpunten hebben we een magnifiek uitzicht op over het bijzondere landschap.
De route leidt ons verder langs en tussen de rotsen door naar het plaatsje Hrubá Skála.
We rijden weer terug naar het hotel.
Totaal bijna 8 km met 545 hoogte meters.
Vanavond is er entertainment in het hotel.
Sněžka 1603 meter
Woensdag 6 september
Het ochtend ritueel is eentonig, hetzelfde als voorgaande dagen.
Om 9.00 uur stappen we voor de laatste keer met dezelfde gids Peter in de bus.
We rijden met de bus naar Pec pod Sněžkou . Deze plaats ligt op 770 meter en we gaan de hoogste berg van Tsjechië beklimmen, de Sněžka 1603 meter hoog.
Het eerste stukje loopt over asfalt naar de kabelbaan, enkele deelnemers van onze groep, inclusief onze chauffeur Tom, nemen de kabelbaan naar de top.
Het eerste stuk naar de top is eenvoudig, maar daarna wordt het echt klimmen en worden de kuitspieren op de proef gesteld Harrie is, om een aantal redenen, een hele rustige wandelaar, maar komt als eerste aan bij het rustpunt op 1400 meter, 200 meter onder de top. Dom Śląski Karpacz.
Niet dat dit belangrijk is maar hij vindt het wel leuk.
Dorette klimt in haar eigen tempo, met wat stops om op adem te komen (het is een warme dag en alleen maar klimmen).
We drinken samen koffie en eten een broodje. Natuurlijk genieten we van het prachtige uitzicht. De tocht was ontzettend zwaar, dus we zijn trots dat we al zo ver zijn.
Peter, onze gids wil pas over 45 minuten vertrekken, dat vinden we te lang en daarom gaan we ieder weer in ons eigen tempo naar de top, 200 meter hoger.
Wederom een pittige en drukke klim, veel wandelaars op deze route. Ongeveer 30 minuten later staan we op het hoogste punt van Tsjechië: Snezka (Sneeuwkop), 1603 meter.
Hier wachten we tot de rest op de top is.
Het is hier ontzettend druk, je kunt hier ook met de kabelbaan komen en van het uitzicht genieten.
Vanaf de top heb je een prachtig panorama, de welverdiende beloning na deze inspanningen.
We wandelen met een groep naar beneden, ieder weer in zijn eigen tempo. Harrie wil zijn voeten sparen voor volgende week in de Pyreneeën.
We volgen de gele route, eerst met veel trappen (toch zwaar), later redelijk vlak en asfalt. Maar je weet dat je weer ruim 800 meter moet dalen.
Tom de buschauffeur en reisleider heeft vooraf medegedeeld dat de bus weer vertrekt om 16.00 uur. Denk je dat niet te halen dan kun je de kabelbaan pakken, dat kan ook nog in het “midden” van de afdaling.
Dorette en Harrie besluiten door te lopen. De gids, Peter, heeft ons verteld dat je op een gegeven moment de groene route moet pakken.
We komen aan bij een berghut en hier begint de groene route. Wij denken dat we achteraan lopen en dat Peter onze gids de lift in het midden heeft gepakt om op tijd terug te zijn.
De rest van de groep voor ons zijn we al lang kwijt.
De groene route loopt snel naar beneden over heel veel keien. Lastig lopen als je dit niet gewend bent, maar Harrie vindt het fantastisch. Dorette loopt goed mee, maar we passen het tempo toch iets aan, tenslotte willen we zonder kleerscheuren bij de bus komen.
Dit gedeelte van de route is heel rustig, je komt bijna niemand tegen.
Om 15.55 bel ik Tom, onze chauffeur, dat we 16.00 uur niet gaan halen.
Geen probleem zegt hij, de gids Peter zit nog 30 minuten achter jullie. Hier kijken wij van op en we wandelen rustig verder. Om 16.05 zijn staan we ineens bij de bus. Wij zijn de eerste!
Hoe kan dat nu, er waren zoveel wandelaars voor ons. Later blijkt dat deze bij de splitsing met de groene route gepauzeerd hebben.
Biertje verdiend.
Om 16.35 is de groep weer compleet en rijden we terug naar het hotel.
Lekker opfrissen en naar het diner, waar iedereen weer op aanvalt, honger !!
Szklarska Poreba Poolse deel van Reuzengebergte.
Donderdag 7 september
Onze bus vertrekt vandaag om 8.30 uur.
We steken de grens over naar Polen en rijden in iets meer dan 1 uur naar het wintersportgebied Szklarska Poreba in het Poolse gedeelte van het Reuzengebergte.
Vanuit Szklarska Poreba nemen we de stoeltjeslift de Szrenica op.
Met onderweg een overstap van de stoeltjeslift komen we 45 minuten later op de top aan.
We wandelen eest nog een stukje verder omhoog, zodat we echt op de top staan. Hier hebben we een korte pauze.
Daarna wandelen we 1 km naar beneden voor de lunch.
Wederom een pauze van 45 minuten, maar niet erg. We liggen lekker in de zon van het uitzicht te genieten.
We nemen de groene route terug naar de bus, ongeveer nog 7 kilometer, voornamelijk naar beneden wandelen.
Het begin is erg rustig over boardwalks, af en toe springen we over beekjes, maar later lopen we door een drooggevallen beekje met veel stenen.
Af en toe best technisch lopen maar wel ontzettend leuk.
Onderweg genieten we van de prachtige uitzichten op de bergen.
Dorette, Harrie en nog een wandelaar lopen lekker door en we komen als eerste aan bij de finish. Tom onze buschauffeur is er nog niet, dus belt Harrie hem op. Staan we op de juiste plek? Tien minuten later is Tom bij ons met een verfrissend biertje.
De groep wandelaars is ruim 1 uur later weer compleet.
We rijden nu weer terug naar het hotel.
Vandaag was het een rustige, maar hele mooie wandeling.
Gestart op 800 meter met de kabelbaan naar 1297 meter.
Hoogste punt 1362 meter
8,11 km totaal gewandeld met 105 hoogte meters en 535 meter gedaald
Černá hora en Treetop Walkway
Vrijdag 8 september
Černá hora
Na het ontbijt rijden we om 9.00 uur naar de plaats Janské Lázně in het Reuzengebergte.
Vanaf hier gaan we met de kabelbaan naar de top van de Černá hora waar we de wandeling van vandaag starten.
We hebben dezelfde fijne gids van gisteren. We wandelen eerst nog een stukje verder naar boven en passeren de voormalige lift plaats.
Deze lijkt nu op een kerkje. Even later passeren we een berghut/restaurant waar we koffie gaan drinken.
Hierna gaan we een “rondje” lopen op de top. We lopen door een moerassig gebied, dus wederom wandelen we op vlonders. Het doel is een uitkijktoren maar deze is dermate beschadigd dat deze gesloten is.
We wandelen een stukje terug en gaan terug naar de berghut/restaurant waar we eerder gezeten hebben.
Wederom een pauze lekker in de zon, heerlijk genieten van de mooie uitzichten.
Bovendien hebben we uitzicht op de top die we woensdag beklommen hebben.
Hierna gaan we terug naar beneden, we wandelen voornamelijk door de bossen en komen zo nu en dan een mooie bergweide met een mooi uitzicht tegen.
De route eindigt bij de parkeerplaats in de plaats Janské Lázně waar we met acht wandelaars ook nog de 45 meter hoge Treetop Walkway beklimmen.
Treetop Walkway
Dit is een houten toren met een gelijkmatig stijgend voetpad dat vanaf de top, net boven de boomtoppen, een geweldig panoramisch uitzicht over de omgeving biedt.
Van boven af zien we de bus op de parkeerplaats staan.
Dit is een afsluiting van de wandelvakantie die wij niet hadden willen missen.
Vanavond heeft Tom een gezellige afsluiting geregeld. We hebben een BBQ met een varken aan het spit. De kok snijdt naar behoeven een lekker stukje vlees af. Friet en salade maken het helemaal af.
Nog een toespraak van de directeur van het hotel. Hij verontschuldigt zich voor de eerste dagen dat het eten onvoldoende was. Hij ziet dit als positieve kritiek.
Hij krijgt hier de handen voor op elkaar.
Totaal 12 km gewandeld.
Hoogste punt 1294 meter
Totaal 400 meter gestegen en 1015 meter gedaald.
Zaterdagmorgen gaan de koffers om 3.50 uur in de bus, de bus vertrekt om 4.00 uur.
terugreis naar Didam
Zaterdag 7 september
Om 3.00 uur gaat de wekker, om 3.40 staan de koffers in de bus en om 4.00 uur rijden we naar Didam.
Lunchpakket ligt op de stoel, dat is voor later. Oordoppen in en een Buff voor de ogen. Het eerste stuk door de bergen is met veel bochten, dus slapen is best lastig.
Maar op een gegeven moment val je toch in slaap, iedereen is stil en de muziek staat uit.
Rond 7.30 uur is het licht en worden we wakker. De krant lezen op de iPad en voorzichtig beginnen met het lunch pakket. Tom onze chauffeur kan lekker doorrijden, alles zit tot nu toe mee.
Om ongeveer 8.00 uur stoppen we om de benen te strekken, bovendien is Tom toe aan zijn verplichte rust.
Na een korte pauze gaat het verder. Na de koffie pauze wordt de playlist van de reizigers opgezet.
Na nog een stop krijgen we de melding dat de A2 totaal geblokkeerd is. Er moet een andere route worden gezocht, bovendien moet de chauffeur die Tom gaat aflossen ook naar een ander parkeerplaats toe.
Totaal levert dit toch wel de nodige vertraging op en komen we later dan gepland aan in Didam, namelijk 17.30 uur.
In Didam is het de bedoeling dat alle bussen van OAD verzamelen en de reizigers gaan eten in het restaurant. Dit is binnen aan lange tafels met voor iedereen hetzelfde eten. Hier hebben wij totaal geen zin in en besluiten direct door te gaan naar ons hotel in Zeddam, 13 km rijden.
Hotel Ruimzicht, een fantastische kamer met terras, vriendelijk personeel en direct een tafel voor 2 gereserveerd op het terras. Lekker genieten en napraten over deze mooie vakantie. Maar een busreis van 14 uur, dat gaan we niet meer doen.
