Bowlen Dorette Boelens

Mijn eerste aanraking met de bowlingsport dateert uit de jaren 70; mijn moeder was een van de eerste Eindhovense bowlsters. Voor die tijd bracht ze het er niet slecht af, ze heeft nog deel uitgemaakt van het Nederlands damesteam en is ook bestuurlijk actief geweest binnen de Eindhovense vereniging.

Als klein kind werd ik dus al meegesjouwd naar de diverse bowlingcentra in Nederland (gelukkig waren er in die tijd nog niet zo veel).

Op mijn twaalfde heb ik zelf een jaar gebowld maar omdat mijn ouders zelf nog te actief bezig waren (mijn moeder met bowlen en mijn vader met besturen) en we niet in de buurt van de bowling woonden duurde het tot m’n 16e (en ik een brommertje kreeg) voor ik me er echt voor in ging zetten.

Vanuit Nuenen met broer Bart-Jan (van toen 11 jaar) op het brommertje naar de bowling en bowlen maar.

Tegen de tijd dat ik het een beetje onder de knie had (van een echte trainer was toen nog geen sprake) was m’n jeugdtijd voorbij, Bart-Jan heeft hier wel lang van kunnen profiteren.

Destijds was de damescoach Ron Bojoh uit Amsterdam, die zag wel toekomst in mij en nodigde mij uit om de trainingen bij te wonen.

In 1983 stond ik voor de 1e keer stand by voor de Wereld Kampioenschappen. Dit hield in dat ik de 1e reserve was voor als er iemand uit zou vallen, hetgeen niet gebeurde.

Het duurde tot 1986 voor ik officieel voor het Nederlands Damesteam gekozen werd, de Europa Cup Teams te Frankfurt.

Het debuut was niet om over naar huis te schrijven, maar ik had wel de smaak van internationaal optreden te pakken.