2001 24th European Cup Individuals Moskou

De Nederlandse kampioenen 2001, te weten Dorette Boelens en Bas Bijman, vertegenwoordigen Nederland op de ECI te Moskou.

Als coach gaat mee Erwin Groen en als gast Harrie Boelens.

Geen van allen is ooit in Moskou geweest en had dit ook niet op de planning staan.

Maar nu de mogelijkheid zich voordoet om naast het bowlen ook nog iets van de stad te kunnen zien, is iedereen enthousiast om er heen te kunnen gaan.

Het verslag is door Harrie en Dorette geschreven en bevat dan ook regelmatig persoonlijke notes.

Zaterdag 1 september 2001; De dag van vertrek.
Om 05.00 uur loopt de wekker in huize Boelens af. Gisteren is het toch nog wat later geworden i.v.m. de verjaardag van moeder Boelens. Om 06.00 uur zitten we in de auto; tijd genoeg om op tijd op Schiphol te zijn.

Bij de balie van OAD liggen onze paspoorten met visum en de tickets. De paspoorten hebben we enkele weken geleden al op moeten sturen om het visum op tijd gereed te hebben. We zien Jack Edelaar (NBF) aankomen bij de OAD balie, even later zijn ook Erwin en Bas aanwezig. Jack heeft nog wat kleding voor de spelers bij zich en natuurlijk dollars die we in Moskou in roebels om moeten zetten.

Het inchecken duurt langer dan normaal i.v.m. het overgewicht; de incheckbalie weet niet wat te doen met het formulier waarop het overgewicht al geregeld is en we worden doorverwezen naar een andere balie. Hier begrijpen ze tenminste wat de bedoeling is en dan is het zo geregeld. Tijd om door de douane te gaan en nog net even tijd om wat te shoppen.

Daarna naar gate D55 voor onze vlucht van 09.40 uur naar Moskou.

Onze vlucht verloopt voorspoedig. Het ziet er naar uit dat we 15 minuten te vroeg aan zullen komen op het vliegveld van Moskou. Maar net als ons vliegtuig de landing inzet, taxiet een ander vliegtuig de landingsbaan op.

Ons vliegtuig maakt een extra rondje boven het vliegveld om hierna veilig te landen.Aankomst plaatselijke tijd 15.00 uur (het is hier 2 uur later).

Na de landing lopen we langs een aantal nors kijkende dames naar de douane.Voor de douane staat een zeer lange rij wachtende mensen. We bereiden ons voor op minstens 1 uur wachten. Een dame voor ons heeft zelfs een stoeltje mee genomen in haar handbagage, ze maakt dit zeker vaker mee.

Maar we hebben geluk; de rij voor ingezetenen van Rusland is snel weg. Erwin vraagt aan de douanier of we hier mogen inchecken. Tot ieders verbazing wordt hier instemmend op geantwoord. De norse dame in uniform plaatst vele stempels in paspoort, visum en andere papieren zonder ook maar een spier in het gelaat te bewegen.Totale wachttijd nog geen 15 minuten.

Na de douane is het nog een tijdje wachten op de bagage. Daarna is het zoeken naar iemand die ons komt ophalen. Al snel vinden we een Moskoviet met een bordje ECI, wij worden dus verwacht. 

Hij spreekt aardig Engels en maakt ons duidelijk dat we moeten wachten op nog wat andere landen; hij loopt weg om naar deze landen op zoek te gaan..

Hierna komt iemand anders terug; hij vertelt ons in gebrekkig Engels dat we nog 10 minuten moeten wachten op de 2 Zwitserse spelers met hun coaches.

 Ondertussen sluit de Pool Mark zich bij ons aan; hij staat al langer te wachten.

De Pool is de enige vertegenwoordiger van Polen; hij is zowel speler als coach van zichzelf.

Hij woont en werkt in Brussel en spreekt naast vloeiend Pools ook nog Frans, Engels en zelfs aardig Russisch, daar kunnen we nog wel wat aan hebben. 

Ondertussen probeert Harrie alvast ergens dollars te wisselen voor roebels. In de ontvangsthal is nergens een bank te vinden, wel een betaalautomaat. Hier kan met een Europas gewoon gepind worden en we nemen 500 roebel op (de roebel is ongeveer 8 cent waard).

Daarna op zoek naar een drankje; dat lukt wel, maar een biljet van 500 roebel wisselen geeft meer problemen. Dus dan maar weer op zoek naar een zaak waar het gewisseld kan worden. Tenslotte lukt het toch om wat blikjes drinken te kopen.

Na 90 minuten is de Zwitserse delegatie nog steeds niet gearriveerd. We zijn ondertussen al naar buiten gedirigeerd en staan in de uitlaatgassen te wachten. Na ons aandringen vertrekt de bus zonder de Zwitsers naar het hotel.

Op weg naar ons hotel in Moskou zien we hoe bij alle afslagen aan de andere kant van de weg het autoverkeer tegen gehouden wordt. Een paar kilometer later is de snelweg richting vliegveld helemaal leeg. 

Even later zien we een grote donkere auto, begeleid door een politie escorte, op de andere weghelft op ons afkomen. Waarschijnlijk is dit de president van Rusland, Putin, geweest.

Na een rit van 35 minuten zijn we om 17.45 uur in het hotel. Eenmaal binnen worden we geconfronteerd met alleen maar mensen die Russisch spreken al is er wel een dame van de organisatie die een half woord Engels spreekt. Gelukkig hebben we Mark bij ons.

Het wordt duidelijk dat we ons paspoort moeten inleveren, na 1 uur kunnen we dit weer ophalen. We krijgen in ruil voor ons paspoort een kaartje. Met dit kaartje mogen we langs 2 nors kijkende kleerkasten naar de lift. Op de 19e etage leveren we ons kaartje in bij een prototype Russin (hoofddoekje, bloemetjesjurk en een gezellige omvang). Hiervoor in de plaats krijgen we onze kamersleutel.

Iedere keer wanneer we de kamer verlaten moeten we de kamersleutel inleveren (en waag het niet om de sleutel bij je te houden), vervolgens geeft ze ons weer het kaartje waarmee we langs de security kunnen komen.

Hierbij een beschrijving van ons hotel en kamer:
Het hotel is 33 etages hoog en heeft het uiterlijk van een kille Bijlmerflat. Aan de buitenzijde is niet te zien dat het om een hotel gaat.

Er is niets romantisch aan de kamers te ontdekken. De deuren hebben een diep bruine mokka kleur uit de jaren zestig. Deze kleuren komen terug in de vloerbedekking, het meubilair en de bedden.Ook de badkamer heeft bruine tegeltjes op zowel de vloer als tegen de muren.

In de kamer staan twee kleine 1-persoons bedjes die door Dorette en Harrie al snel aan elkaar gezet worden. Gedurende de week zet het “kamermeisje” de bedden regelmatig weer van elkaar af.

De vitrage is aan beide zijden net te kort en de overgordijnen laten gesloten een gat van 1 meter open, bovendien hebben ze geen enkel nut want je kijkt er dwars doorheen.

Waarschijnlijk is dit ook de bedoeling omdat je dan op tijd gewekt wordt door de zon en het ontbijt (dat tussen 7 en 9 geserveerd wordt) niet mist.

De verlichting bestaat uit een TL-balk en enkele spotjes. Ook is voorzien in huisdieren, kakkerlakken, in sommige kamers in grote getale. We noemen ze voortaan Kareltjes. Kareltjes kom je echt overal tegen; op de vloerbedekking, in de badkamer, het bed en in de anderhalf meter hoge lege “minibar”.

Wanneer je ’s avonds van een welverdiende nachtrust wilt genieten moet je wel even de minibar uitzetten. Iedere 2 minuten maakt deze koelkast het geluid van een startende 20 jaar oude Lada.

De bowling
De kamer nodigt dus niet echt uit om hier veel te vertoeven en we besluiten om maar eens op zoek te gaan naar de bowling. Het is druk op straat, we zitten vlak bij de universiteit en veel studenten ontmoeten elkaar op straat aan het begin van het nieuwe schooljaar.

Het bowling centrum ligt 5 minuten lopen van het hotel af. Een zeer mooi en modern 24 baans AMF centrum (2 x 12 banen). Buiten het centrum zijn in een aantal luxe partytenten de pers- en viproom ondergebracht, inclusief gasverwarming.

Wanneer de pers geen gebruik maakt van de vijf computers kan iedereen hier internetten en e-mailen.

De bowling bevindt zich op een sportterrein van een universiteit.

Het hele district is in opdracht van de burgemeester van Moskou schoongemaakt.

Speciaal voor deze gelegenheid zijn de stoepranden geverfd, worden bloemen gepland en de stoepen geveegd. 

De bowling die toch al van de nodige security is voorzien, zal met ingang van zondag werkelijk een onneembare vesting worden.

Zo’n 25 gewone agenten en special security zullen de ECI beveiligen. Niet alleen de bowling maar ook het hotel en de route daartussen zullen beveiligd zijn.

In de bowling ontmoeten we Gerard van Dam die al een dag eerder is aangekomen en bezig is met het installeren van de apparatuur.

Gerard is als hoofd persmanager in dienst van de Russische federatie en vertelt ons dat de auto waarmee hij van het vliegveld werd gehaald een stikker op de kofferdeksel had met de naam Fa. Segers, Toyota-dealer te NL. Het zal je auto maar wezen.

We eten en drinken wat in een van de twee restaurants van de bowling. Het wordt al snel duidelijk dat de taal zowel voor de Moskovieten als voor de overige landen een probleem zal gaan worden. Communiceren gaat zoals in het spelprogramma Hints.

Terug in het hotel nemen we nog een afzakkertje in de bar van de bowling (jawel, zelfs in het hotel ligt een 8-baans centrum).

We waren vanochtend erg vroeg op en dus besluiten we op tijd naar boven te gaan. Nadat we het water uit de kraan hebben geïnspecteerd lezen we nog even de hygiëne voorschriften door.

Een glas water dient namelijk helder te zijn. Door een glas water uit Moskou kun je met geen mogelijkheid heen kijken. Ook de Moskovieten zelf drinken absoluut geen kraanwater. Dat wordt dus tanden poetsen met flessenwater.

Zondag 2 september; balkeuring en wat sight seeing
Ontbijten kunnen we tussen 07.00 uur en 09.00 uur. Dit is niet echt een prettige tijd wanneer dit het enige is waar je vroeg je bed voor uit moet komen.

Het ontbijt is te omschrijven als een aanslag op je gezondheid. Erwin en Bas krijgen een stukje vlees wat ze niet durven te eten. Dorette en Harrie krijgen een gebakken ei waar ze de kleur en de reuk niet van vertrouwen. De orange juice laat je na het eerste voorzichtige slokje wel staan, de koffie en thee zijn niet veel beter. Daarbij worden sneetjes donker en wit brood geserveerd met per persoon 2 kleine smaakloze plakjes kaas.

Dit alles wordt geserveerd door een (vriendelijke) dame in een Tiroler jurkje en enkele nors kijkende mannen.

We horen van mensen om ons heen dat morgen een beter ontbijt geregeld wordt, speciaal voor de ECI gasten. Laten we daar dan maar op hopen.

Vandaag zorgen we dat eerst de bowlingballen op de bowling komen; ook dit is weer een heel geregel maar gaat uiteindelijk wel goed.

Onze bowlingballen worden als eerste gekeurd. Een van de ballen van Dorette heeft een te diepe beschadiging en moeten we eerst laten repareren.
Dit wordt geregeld (Will vd Looverbosch loopt hier nu ook rond) en alle ballen worden daarna goedgekeurd.

We besluiten een uurtje te gaan trainen. Bowlen kost in deze bowling 60 gulden per uur. Ongeveer het drievoudige van Nederland op dit tijdstip. 

Er ligt nog geen officieel oliepatroon maar we kunnen het niet laten om al vast kennis te maken met de banen en de approach.

Na afloop informeren waar we de ballen kunnen parkeren en dit blijkt buiten in containers te zijn. Voor komende nacht wordt -1 graad verwacht en we vragen ons af of dit wel een verstandige opslagplaats is.

Naar het Rode Plein
We hebben nu de rest van de dag om wat van Moskou te gaan bekijken.We zitten ongeveer 10 km van het Rode Plein en dus van het echte centrum af.

Op de kaart die we meegenomen hebben zien we dat we ongeveer 1 km verwijderd zijn van metro station Yugo-Zapadnaya . We besluiten hierheen te lopen om vervolgens 9 haltes later uit te stappen (Okhotny Ryad) vlak bij het Rode Plein. Buiten de metro proberen veel Russen wat koopwaar aan de man/vrouw te brengen; bloemetjes, plantjes, (eigengemaakte) kleding, eten en drinken.

We kopen 4 kaartjes voor 5 roebel p.p. Voor ongeveer 40 cent p.p. kun je onbeperkt reizen, mits je niet tussentijds door de poortjes naar buiten gaat.

De metro op zich is al een belevenis. Natuurlijk zeer druk, maar de weg vinden naar het juiste perron in de menigte en elkaar niet kwijtraken is ons eerste doel. Gelukkig is dit een eindstation en kun je maar 1 richting op.Straks maar weer zien hoe we het juiste lijntje terug vinden.

We zijn nu in het centrum van Moskou. We zien al meteen dat er iets bijzonders aan de hand is. Het is vandaag de 854e verjaardag van de stad, dus een nationale feestdag. 

Alle wegen zijn autovrij gemaakt en overal zijn podia waar opgetreden wordt. De volgende dag lezen we dat dit evenement 4 miljoen bezoekers getrokken heeft.

Voor we het weten staan we op het Rode Plein.

Rechts zien we de muren van het Kremlin en het Leninmausoleum, links het fantastische warenhuis Goem en een kleine kathedraal en voor ons de bekende Vassili-kathedraal.

We lopen over het zeer drukke plein. Het is een geweldig gevoel om over een belangrijk stuk geschiedenis te lopen. 

Wie kent de journaalbeelden niet die hier zijn gemaakt, de parades die gehouden werden , de lijnen zijn nog terug te vinden op dit imposante plein.

GOeM is de afkorting van Glavny Oeniversalny Magazin (Главный Универсальный Магазин), wat Universele Hoofdwinkel betekent.

Nadat we om de Vassili Kathedraal gelopen zijn bezoeken we het Goem (hier zijn de merkwinkels gevestigd en dus alleen voor de Russische elite en andere gefortuneerden aantrekkelijk) en lopen een beetje rond over de afgezette straten.

Het wemelt van de politie en het leger, in rijen opgesteld en hier en daar in groepen, wachtend op aflossing.
In een restaurantje eten en drinken we wat voor weinig geld. Daarna lopen we door naar het Alexander park, een park langs de muren van het Kremlin waar het ontzettend druk is. Iedereen die rondloopt of op een bankje zit heeft wel een fles is zijn hand, meestal bier of wodka; je hoort er hier niet bij als je niet drinkt. Aan het einde van het park staan we ineens voor de ingang van het Kremlin.

We besluiten te kijken hoever we kunnen komen; nadat we de metaaldetector gepasseerd zijn staan we binnen de muren van het Kremlin.

We komen echter niet ver zonder een kaartje te kopen en aangezien er voor woensdagochtend een excursie gepland staat besluiten we nu om te draaien.

We lopen dezelfde weg terug door het park en pikken nog een wisseling van de wacht mee; dit gebeurt voor een monument ter nagedachtenis aan de gevallenen tijdens de 2e WO.

We pakken hierna de metro terug naar het hotel.

Vanuit het hotel had ik gezien dat enkele honderden meters verder een Mc Donalds restaurant lag. We besluiten hier te gaan eten.

Het menu is in het Russisch opgesteld, maar de plaatjes maken duidelijk wat de samenstelling is. Het is hier bomvol, zowel binnen als buiten is alles bezet.
Vervolgens terug naar het hotel voor wederom een afzakkertje met o.a. Ad Ophelders, Gerard van Dam en Will vd Looverbosch.

Ondertussen zijn er een aantal landen meer gearriveerd.

Maandag 3 september; Official Practise en opening

Vol goede moed gaan we weer richting ontbijtzaal. Helaas is er weinig veranderd ten opzichte van gisteren. Ook de rest van de week verbetert het ontbijt niet. Iedere morgen is er een “extraatje” bij het ontbijt maar niet 1 keer durven we de confrontatie aan. We besluiten zelf wat drank, smeerkaas en broodjes te gaan kopen om toch iets binnen te krijgen. Gedurende de week zie je steeds meer landen of helemaal niet meer deelnemen aan het ontbijt of zelf tasjes met voeding meebrengen.

Er zijn diverse kruidenierswinkeltjes (supermarkt is een te groot woord) in de buurt van het hotel die 24 uur per dag open zijn; buiten staat natuurlijk een bodyguard. Binnen zijn een aantal toonbanken die allemaal hun eigen artikelen verkopen; er moet per toonbank afgerekend worden. De prijzen zijn voor ons ontzettend laag omdat hier ook de lokale bevolking inkopen doet.

We lopen op tijd naar de bowling en kunnen de managers meeting nog meepikken. De organisatie doet nog een opmerkelijke uitspraak; deze kampioenschappen zijn niet voor de spelers, maar voor de media en de VIP’s. Publiciteit en promotie van de bowlingsport zijn belangrijker dan de deelnemers. Wel is besloten om de bowlingballen vanaf vandaag binnen te stallen, weer een zorg minder.

De official training voor Nederland is van 11.00 uur tot 13.00 uur. 

Nadat alle landen in 2 sessies getraind hebben volgt de officiële opening.In totaal zijn er 30 vrouwelijke en 32 mannelijke deelnemers.

Om 16.00 uur verzamelen alle landen en genodigden zich voor de opening buiten. Gelukkig schijnt de zon en is het een aangename temperatuur.

De landen krijgen hun vlaggen en naamborden uitgereikt. Iedereen is er klaar voor; het wachten is op de burgemeester van Moskou.

De Moskou band speelt alvast enkele nummertjes om de sfeer er in te krijgen. De landen staan keurig opgesteld maar na enige tijd beginnen de voeten moe te worden en zoekt iedereen naar een zitplaats.

Net als de meeste denken, die komt niet meer, komt om 17.25 uur de burgemeester van Moskou (Joeri Michajlovitsy Loezjkov) aanrijden met zijn gevolg.

Iedereen schrikt op en staat weer snel op zijn plaats. De muziek begint te spelen de dansmarietjes slingeren met hun stokjes en hun benen; er wordt gedanst door een folklore groep. 
Er volgen enkele korte toespraken door de burgemeester en de organisatie. Dit verloopt niet gemakkelijk; Russische toespraken worden in het Engels vertaald, en Engelse toespraken in het Russisch. De speech van Ad Ophelders wordt door de band bruut afgebroken. Meer als 1 lange zin is hem niet gegund.

Hierna leggen de spelers de eed af.

Na de toespraken vertrekt de burgemeester weer snel naar zijn volgende verplichting.De pers en de VIP’s worden uitgenodigd om in de bowling deel te nemen aan een welgevuld buffet.Voor de spelers en gasten staan buiten koude hapjes en drankjes; het verschil is duidelijk.

Na het vele wachten moeten enkele deelnemers nodig naar het toilet. Helaas, je komt de bowling niet binnen wanneer je geen VIP- of perskaart hebt. Nu maar hopen dat binnen de buiken snel vol zitten.

We besluiten de avond weer in de bowlingbar, iedere avond wordt hier van alles georganiseerd en het is er best gezellig. Ondanks de hoge baanhuur zit de bowling toch iedere avond vol.

Dinsdag 4 september; De eerste series
Vandaag begint dan eindelijk waar we voor gekomen zijn; bowlen.

Dorette bijt het spits af deze morgen om 09.00 uur. De start is moeilijk, mede vanwege de zeer stroeve approach; vanmorgen is deze met water schoongemaakt waardoor glijden bijna onmogelijk is.

Poeder onder de zolen mag niet gebruikt worden. De games worden langzaam beter maar het gemiddelde na 5 games blijft op 183 steken.

Hierna is het de beurt aan Bas, die het er helaas niet veel beter afbrengt; zijn grote probleem zijn de vele en grote splits die hij laat staan.

Er volgt voor beide nog een tweede serie vandaag, die ongeveer hetzelfde verloopt.
Voor Dorette is aan het einde van de dag een 22e plaats weggelegd, Bas eindigt nog enkele plaatsen lager; teleurstellend voor allemaal.

Woensdag 5 september; Excursie Kremlin
Om 9.00 uur vertrekt de bus voor een excursie naar het Kremlin. Erwin voelt zich niet lekker en moet verstek laten gaan.

Plattegrond van het Kremlin

We beginnen met een bezoek aan het museum van het Kremlin.

Hier zien we allerlei schatten van Rusland. Onze gids, jawel met aanwijsstok, vertelt over de ikonen, zilveren- en gouden voorwerpen, klokken, Russische eieren, de wapens, kostuums en de koetsen.

Het is allemaal zeer fraai.

We verlaten het museum.

Om een foto te maken neem ik positie in op de weg. Opeens hoor ik vanuit de groep diverse malen mijn naam roepen. Ik mag de straat niet betreden; je moet op de stoep blijven.

Zo te horen aan het gefluit ben ik niet de enige die teruggefloten wordt door streng kijkende politiemannen.

We wandelen nu netjes verder op de stoep en bezoeken het plein waar de diverse kathedralen aan staan.

Dit was het vroegere marktplein van Moskou.

Gezien de beperkte tijd bekijken we alleen de buitenkant.

We lopen snel onze gids achterna en komen bij de Tsarenklok; de grootste klok ter wereld. 

Even verder staat het Tsarenkanon, gegoten in 1586, weegt maar liefst 40 ton.

Voor het kanon liggen enorme kanonkogels die doen denken aan enorme bowlingballen.
Maar ook zien we hoe hier zwarte Mercedessen met gordijntjes stoppen voor het regeringsgebouw. Van hieruit wordt Rusland bestuurd. Dit gedeelte is dus niet te bezoeken.

Na het bezoek aan het Kremlin gaat het bijna in looppas naar het Rode Plein (rood betekent in Rusland mooi).

Het Rode Plein is nu afgezet en is verboden gebied. Onduidelijk is waarom dat het is afgezet maar om 13.00 uur gaat het weer open.

Gelukkig zijn we hier afgelopen zondag al geweest.

We mogen van de gids nog 5 minuten rondkijken, hierna moeten we weer terug naar de bus.

De Franse ploeg is na 15 minuten nog niet terug. Harrie stelt voor om nog 15 minuten te wachten, zodat de overige deelnemers terug kunnen keren naar de bus; er moet tenslotte nog gebowld worden.

Na 25 minuten wachten houdt ook Harrie het voor gezien en neemt de metro terug naar het hotel. De Fransen blijken gewoon in de bus te zitten.

Bowlen
Voor de middag staat 1 serie voor de dames en 1 voor de heren gepland. De emoties lopen soms wat hoog op, het gaat nog steeds niet helemaal lekker. Gelukkig is de approach beter en komt er geen water meer aan te pas.

De scores zijn beter, maar we zijn nog niet tevreden. In het klassement stijgen zowel Dorette als Bas enkele plaatsen.

Harrie besluit donderdag in zijn eentje Moskou in te gaan en stippelt alvast een dagvullende route uit (te voet en per metro).

Donderdag 6 september; Erwin ziek/Harrie coach
We zien op de deur van Erwin een kaartje hangen met “Niet storen”, we kloppen toch maar even aan. We horen niets en lopen door naar de ontbijtzaal.

Vandaag zijn er te hard gekookte eieren en gevulde broodjes. Het is verstandig om deze broodjes eerst open te maken en te controleren op Kareltjes en mieren. Niemand heb ik deze broodjes zien eten. Gelukkig hebben we ons eigen ontbijtje bij ons.

Terug naar de hotelkamer. We kloppen nu net zo lang aan op de deur van Erwin tot we een reactie krijgen. Hij laat weten dat hij ziek is en dat hij niet mee naar de bowling gaat.

We lopen meteen naar de bowling om officieel te regelen dat Harrie kan coachen in de spelersruimte. Dit is snel geregeld.

Helaas gaat nu zijn trip door Moskou niet door. Misschien morgen?

Dorette speelt nu een sterke 4e serie en staat na deze serie op de 11e plaats. Een plaats bij de eerste 10 is in zicht. Na overleg met Bas, geeft hij er de voorkeur aan om niet gecoacht te worden. Na de avondserie staat Dorette nog steeds op de 11e plaats. Ook Bas heeft een goede dag en stijgt enkele plaatsen.

Bas gaat tijdens de avondserie van Dorette bij Erwin langs om te informeren of er een dokter nodig is. Erwin geeft aan dat het beter gaat, morgen verwacht hij weer te kunnen coachen.

Vrijdag 7 september; Wandeling door Moskou
Het ontbijt is wederom een verrassing. Erwin schuift ook aan en ziet er inderdaad een stuk beter uit. Ons zelf samengestelde ontbijtje gaat er ook bij hem wel in.

Dorette en Erwin gaan naar de bowling om de 6e serie te spelen.

Bij de dames zijn 2 dames geblesseerd uitgevallen; ze hebben teveel last gehad van de approach de afgelopen dagen en kampen met rugproblemen; dit betekent dat er 2 pacers bij komen.

Harrie kan vandaag aan zijn wandeling door Moskou beginnen.
Om 08.15 uur loop ik naar de metro Joego – Zapadnaja. Vier haltes later stap ik uit bij metrostation Sportivnaja.Nadat ik hier een aantal foto’s genomen heb stap ik weer in. De maximale wachttijd op een metro is 2 minuten. 

Ook bij het volgende station, Froenzensnaja, stap ik uit. Op de roltrap wil ik een foto maken van dit station. 

Wanneer ik op deze houten roltrap stap ben ik meteen onder de indruk van de enorme lengte. Ik schat dat deze houten roltrap 150 meter lang omhoog gaat. Eenmaal boven gekomen koop ik weer een nieuw kaartje om weer naar beneden te gaan. Mijn eindstation is namelijk de volgende halte, Park Koelturi.

Gorki park ligt aan de andere kant van de rivier, dus loop ik de lange Krymskiy Most brug over.

Rechts zie ik de ingang liggen, ik loop onder de weg door langs allerlei kraampjes waar kunst en boeken verkocht worden. Dit is de enige manier om veilig een straat over te steken. Voetgangers lijken wel vogelvrij verklaard in Moskou

Wanneer je door de imposante ingang van Gorki Park loopt wandel je eerst door een enorm pretpark. Veel bezoekers zijn er nog niet, het is tenslotte nog erg vroeg.

Nadat ik een tijdje door dit gedeelte van het park gelopen heb, loop ik terug weer onder de weg door naar een ander gedeelte van het park. 

Hier staat het vol met honderden oude en nieuwe beelden in verschillende stijlen. In dit park ligt ook Central House of Artisit.

Nog steeds worden de beelden aangevuld door kunstenaars die hier hun beelden maken.

Ik loop het park uit naar het grootste beeld wat ik ooit ben tegen gekomen.

Het is een schip uit de 18e eeuw met daar op Peter the Great die over de zee uitkijkt.

Ik durf geen schatting te doen over de grootte van dit (bronzen?) beeld.  Ik heb ook geen idee waarom het hier staat.
Ik loop verder langs het water naar de brug richting het Kremlin. Op deze brug heb je een schitterend uitzicht op de kathedralen van het Kremlin en op de Christus Verlosser Kathedraal. 

Nadat ik 2 keer de rivier over gestoken ben loop ik richting deze Kathedraal.

Ik besluit deze Kathedraal te bezoeken, wat zeer de moeite waard is.

Voor 100 roebel wordt ik donateur van deze kathedraal en ontvang hiervoor een oorkonde. 

Ik loop nu richting Oud Arbath. Onderweg bij een groot kruispunt worden alle stoplichten op rood gezet. Enige minuten later zien we een politie wagen rijden. Via een megafoon wordt “iets” zeer luid duidelijk gemaakt. Kort daarna verschijnt een grote zwarte auto met gordijntjes. Al met al duurt het ongeveer 15 minuten voordat het verkeer weer op gang komt.

Na enkele kilometers sta ik voor het ministerie van Buitenlandse Zaken. 

Direct na dit grote gebouw met zijn vreemde bouwstijl ligt Old Arbath 

Dit is een autovrije straat met artiesten en marktkraampjes waar vooral de bekende Matrjosjka poppen verkocht worden. 
Ik loop deze straat uit richting het Kremlin. Nadat ik een kaartje gekocht heb voor 200 roebel loop ik over de Troitskiej-brug door de ingang van het Kremlin.

We waren hier al eerder geweest maar vanwege tijdgebrek was er nauwelijks tijd om al de imposante kathedralen op Cathedral Square van binnen te bekijken.

De kerken zijn van binnen helemaal beschilderd. Hele wanden zijn bedekt met vele oude fresco’s en iconen. Binnen en buiten worden nog volop restauratie werkzaamheden uitgevoerd. Het meest in het oog springende is de Kathedraal van Maria Hemelvaart. (Oespenski-kathedraal).

In het Kremlin park heb ik nog een tijdje staan te genieten van het uitzicht over het oude centrum van Moskou.

Ik verlaat het Kremlin aan de rivierzijde van het Alexander Park. In het park pak ik een drankje en doe wat iedere Moskoviet doet in dit park, namelijk op een van de lange banken in het zonnetje zitten.

Hierna loop ik langs de bronzen beelden die in het water staan en vervolg mijn weg naar het Rode Plein. Ik bezoek hier een kleine kathedraal naast het historisch museum. Binnen is het zeer druk. Vrouwen met hoofddoekjes om slaan vele kruizen.  In alle kathedralen die ik bezocht heb is wel een winkeltje te vinden waar religieuze artikelen worden verkocht. Bij al deze winkeltjes is het erg druk; religie is big business in Moskou.

In totaal heb ik 12 bruidjes geteld. In het park, voor de muren van het Kremlin, of voor het Leninmausoleum laten zij hun trouwfoto’s maken. 

Het is veel rustiger dan de afgelopen dagen. Ik bezoek nu natuurlijk ook het meest karakteristieke gebouw op het Rode Plein, de Vassili kathedraal.

De entree is 90 roebel. De kerk bestaat van binnen uit kleine nissen.

Deze worden verbonden door weer smalle gangetjes. Ook deze kathedraal wordt gerestaureerd.

Tussen de Vassili kathedraal en het Goem staat een vreemd vervallen rond platform, het Lebnoe Mesto.

Hier vonden vroeger openbare terechtstellingen plaats.

Ook werden hiervandaan de besluiten van de tsaar medegedeeld aan het volk.

Het Goem ligt bijna over de gehele lengte van het Rode Plein.

Aan de buitenzijde is nauwelijks te zien dat het om het grootste winkelcentrum van Moskou gaat.

Maar eenmaal binnen wordt dit meteen duidelijk. De architectuur van dit gebouw met zijn glazen dak en Venetiaanse bruggetjes maken dit een bezoek meer dan waard. 

Het is 15.00 uur geweest en ik had Dorette beloofd om haar tijdens de laatste serie van 16.00 nog aan te moedigen. Dus naar de metro en terug naar het hotel.

Nadat ik mij opgefrist heb loop ik naar de bowling. De eerste game is nog bezig dus ik kom op een goed moment binnen.

Dorette wordt uiteindelijk negende; ook vandaag zit er een stijgende lijn in. Aan de ene kant teleurgesteld, aan de andere kant een opluchting toch nog de top tien bereikt te hebben. Ook voor Bas zit het toernooi er na vandaag op. Een uiteindelijke 23e plaats, zelf had hij gehoopt binnen de top 20 te blijven.

Zaterdag 8 september; Finales, sluiting en victory banquet
De dames finale start om 12.00 uur. Er zijn diverse nationale en internationale TV stations aanwezig. Er zijn mooie wedstrijden te zien en uiteindelijk wint Lisa John (Engeland); Bettina Lund wordt 2e, Michael Goebel 3e.

Hierna volgt de finale van de heren, maar deze wedstrijden zijn niet spectaculair; weinig strikes en er worden diverse spares gemist. Uiteindelijk trekt Nick Froggatt (ook Engeland) aan het langste eind, de Noor Haugen wordt 2e, en de Deen Oeger 3e.

Na de persconferentie volgt de sluitingsceremonie en de prijsuitreiking, ook nu weer buiten. Het weer vandaag is een stuk minder (het is de hele week mooi weer geweest), maar gelukkig op tijd droog. Net als bij de opening moet de ploeg opmarcheren en volgen er toespraken. De medailles en andere gesponsorde prijzen worden uitgereikt en de volksliederen gespeeld. Er zijn ook weer optredens van de band en de dansmarietjes zijn ook weer present. Een aantal kinderen deelt aan de spelers en de coaches presentjes uit in de vorm van chocolade. De pers en VIP’s verdwijnen weer naar binnen voor het zoveelste buffet met drank, de spelers laden hun bowlingtassen in de bus en vertrekken richting hotel.

Voor vanavond staat het victory banquet ook buiten gepland maar gezien de weersverwachting wordt op het laatste moment besloten alles naar binnen te verplaatsen. Het banquet is gezellig; het eten staat op een buffet en is redelijk van kwaliteit. Er is allerlei drank verkrijgbaar. Aan de deelnemers worden de resultaten boeken uitgereikt; de een is er blij mee, een ander hoeft dit niet meer te zien.

De eerste uren speelt het orkest; het begin is formeel maar later volgen er populaire deuntjes. Er wordt al volop gedanst. Daarna is het de beurt aan een DJ en dan volgen er nog meer op de dansvloer. Ook de polonaise blijft helaas niet uit. Aan het einde van de avond zit de stemming er goed in, menigeen is aardig in de olie (we kunnen natuurlijk geen namen noemen).

Een groep besluit nog het nachtleven van Moskou in te gaan en de roebels worden bij elkaar gelegd, ze moeten tenslotte toch op.

Zondag 9 september; inpakken en wegwezen
Het is een regenachtige dag (de eerste bontjassen worden buiten gesignaleerd) maar dat maakt voor de meesten niet uit. De meesten verslapen deze ochtend i.v.m. het feest dat in het centrum van Moskou werd voortgezet. Bas moet toch nog eens uitleggen hoe het komt dat die vrouwen achter hem aanliepen. Er werd bijna een fanclub voor hem opgericht.

Om 13.00 uur vertrekt onze minibus voor een spannende rit naar het vliegveld; ook wij komen nu een poosje stil te staan voor een belangrijke Rus die over de snelweg moet. Een file is het gevolg en we hebben de tijd om de auto’s eens te bekijken; het stuur kan zowel links als rechts zitten (afhankelijk van waar de auto geleend is). We zien zelfs een auto met een Nederlands kenteken; een blik in de auto maakt duidelijk dat wat er in zit niet de oorspronkelijke eigenaar is.

Wij verwachten dat we enige spannende momenten zullen gaan beleven i.v.m. het overgewicht.

Eerst moeten we in de rij voor de bagage check. Na werkelijk onbeschoft te woord te zijn gestaan door een emotieloze controleur lopen we door naar de volgende rij.

Hier wordt de bagage gewogen. Erwin toont zijn formulier voor het overgewicht.

Dit wordt niet begrepen en Erwin moet weer terug naar de KLM balie in de vertrekhal. Na enige tijd komt hij terug met het juiste formulier. Nu pas wordt onze bagage definitief op de band geplaatst.

Nu kunnen we door naar de volgende rij; de douane. Hier hebben we ongeveer een half uur in de rij gestaan; iedereen wordt aan een grondige inspectie onderworpen, waarna er weer gestempeld wordt op visum en paspoort.

Snel even in de Heineken pub wat drinken en een hotdog van de laatste roebels. Dan door naar de gate, waar Gerard voor de verandering weer eens extra gecontroleerd wordt.

We vertrekken op tijd (16.00 uur) en drie uur later zijn we op een winderig Schiphol; hier is het nu pas 17.00 uur.

De bagage is er snel en aangezien we niets aan hebben te geven kunnen we doorlopen, behalve Gerard natuurlijk die ook nu weer verantwoording af moet leggen. We worden opgewacht door Jack Edelaar en Hans Brouwer (NBF) en door de familie van Dam en de broer van Bas.

We drinken gezamenlijk nog wat en kletsen bij met het ontvangstcomité. Hierna is iedereen blij op huis aan te kunnen gaan.

Al met al is het een onvergetelijke week geweest; de bowlingprestaties vielen wat tegen, maar daarentegen maak je van alles mee. Het is een stap terug in de tijd geweest, alles loopt 30 a 40 jaar achter; auto’s, kleding, meubilering, winkels, voeding etc. Over het algemeen zijn de mensen chagrijnig, maar wat wil je ook als je hard moet werken voor weinig geld. Als je niet “in de business” zit, moet je werken zolang je hiertoe in staat bent. Dagen van 24 uur zijn hier geen uitzondering.

Op straat is het heel gewoon te lopen met een bijv. een halve liter bier, zowel jongens als meisjes, mannen en vrouwen.

Nog even iets over de Metro.
De metro is aangelegd in de begin jaren dertig. De treinen zullen niet veel jonger zijn. Ze rammelen behoorlijk en niemand kijkt er van op als het licht een tijdje uitvalt.

De metrostations zelf zijn een toeristische attractie op zich. De meeste hebben een thema en bestaan bijna allemaal uit marmer inclusief beelden en bijpassende kroonluchters.

Het aantal metro stations is indrukwekkend en breidt zich nog steeds uit. In het begin is het vrij ingewikkeld om de weg te vinden in dit indrukwekkende stelsel. De lijnen 1 tm 9 staan niet echt duidelijk aangegeven en de kleuren vindt je ook niet terug op de drukke metro stations. De namen zijn ook een probleem omdat je die niet echt goed kunt lezen. Ben je hier eenmaal aan gewend dan gaat er een nieuwe ondergrondse wereld voor je open.  Voor de prijs hoef je het niet te laten, 5 roebel (0,40)