Tourtourel – 2035 meter
Ook een top van 2035 meter kan een beetje spannend zijn.
2015 - Provence (FR)
Vakantie in de Provence i.p.v. Kreta.
Donderdagochtend kregen we te horen van de chirurg dat Dorette niet in een vliegtuig mag stappen.
Heel vervelend om dit horen, het belangrijkste zou je bijna vergeten; het oog herstelt verder erg goed. De verwachting is dat over 4 dagen het gas uit het oog zal zijn verdwenen. Tot die tijd niet vliegen, maar ook geen wandelingen boven de 1500 meter.
Donderdag in de lunch pauze de vakantie naar Kreta geannuleerd. ‘S avonds hebben we naar de weerkaart van Europa gekeken. Het weer is nergens erg goed, de Provence streek in Frankrijk komt er het beste uit.
Nu nog op zoek naar een leuk klein hotel, met als het kan wat sportief vertier. Ik denk dat we dat weer gevonden hebben, maar daarover schrijf ik morgen meer.
We zijn vanmorgen om 09:00 uur aangereden en zitten nu in Dijon, morgen rijden we op ons gemak veder naar Montclar, hotel de l’Adoux.
Vanavond overnachten we in Holiday Inn hotel.
Wij zijn heel benieuwd waar we morgen terecht komen, ik heb er wel een goed gevoel bij.
Zaterdag 23 mei Montclar
We zijn om 15:40 in het hotel, het is er erg rustig. Zojuist heeft een groep van 50 personen het hotel verlaten en de volgende groep van 80 personen komt als wij weer weggaan. Komende week hebben wij samen met een ander stel het hele hotel voor ons alleen.
Zondag 24 mei TOP dag
Gisterenavond hebben we heerlijk gegeten en daarna nog even bij de open haard genoten van een wijntje.
Ik heb erg goed geslapen en om 06:00 uur word ik wakker van de vogeltjes, ik kijk naar buiten en hoort de bergen roepen.
Om 06:30 uur loop ik buiten, korte broek, shirtje, trailrun schoenen en begin met een leuke route door de bergen rond het hotel. Voor aanvang wel het begin punt gemarkeerd in mijn GPS. ik volg een mountainbike route richting Lac de la saint Leger. In totaal 9 km hardgelopen met 220 Hoogte meters.
Als ik terug kom in de kamer is Dorette net wakker, we gaan ontbijten, niet zo gevarieerd als we verwacht hadden, maar er is voldoende.
Wij krijgen een kaart mee voor onze eerste pittige wandeling naar Dormillouse op 2500 meter hoogte. We wandelen vanaf het hotel op 1244 meter naar 1300 meter, hier nemen we de skilift naar 1960 meter.
De skilift die nu vooral gebruikt wordt door mountainbikers. We wandelen nu naar de top waar een ford staat op 2505 meter.
Het blijft spannend of het goed blijft gaan met het oog van Dorette, bij klachten zouden we meteen terug gegaan zijn, maar we genieten van onze tocht. Hoe hoger we komen hoe kouder het wordt, inmiddels lopen we in de wolken en kunnen we niet meer genieten van het uitzicht.
We passeren een sneeuwveld en komen even later uit bij de top waar het ford staat.
Omdat het zicht erg slecht is, besluiten we de zelfde weg terug te nemen.
Om 14:30 zijn we weer met de lift afgedaald en genieten nog even op het terras van de mountainbikers die soms wel erg hard van de berg afscheuren.
Ik heb het even geprobeerd maar krijg van Dorette geen toestemming om het eens een keer te proberen.
Terug naar het hotel, naar het zwembad en relaxen met een boek van Kilian Jornet, Run or Die.
Maandag 25 mei, het gas is op
Om 07:00 uur ben ik begonnen met 9 km hardlopen. Als ik terug op de kamer kom, zit Dorette helemaal te stralen, niet omdat ik binnenkom, maar omdat het laatste gasbelletje uit haar oog is verdwenen. Symbolisch knip ik na ruim 2 weken,het groene medische armbandje van haar pols.
Vandaag gaan met de auto naar het grootste stuwmeer van Frankrijk.
We vragen aan het personeel waar we leuk kunnen wandelen. Ze vertelt dat het in Embrun wel leuk wandelen is. Echte tips krijgen we niet, een tegenvaller.
Het grootste stuwmeer van Frankrijk ligt ongeveer 7 km van het hotel verwijderd. We besluiten om het stuwmeer heen te rijden, het Lac de Serre-Poncon is totaal 34 km lang. Een mooie autotocht, we stappen diverse keren uit en bij Savines Le Lac pakken we onze lunch.
We zijn nu bijna bij Embrun, een oude vestingstad, totaal verlaten, wel leuk om door heen te lopen maar er valt niets te beleven.
Het lijkt erop dat ook hier de jeugd aan het wegtrekken is.
We gaan weer terug naar het hotel. Het is stralend weer vandaag en we brengen geruime tijd op het terras door.
De avond verloopt weer rustig, borreltje, dinertje en even uitbuiken.
Dinsdag 26 mei Lac Noir
Vandaag gaan we eerst met de auto naar Parking du Col Bas.
Vanuit het hotel rijden we 7 km richting Seynes, bij de kruising pakken we de weg naar Tres Points, een ontzettend klein authentiek gehucht, even later passeren we Les Silves een nog kleiner gehucht, op straat zie je niemand.
De weg gaar nu omhoog, wordt smaller en zo nu en dan zeer slecht.
De route naar Du Col Bas staat overigens wel goed aangegeven. De laatst 3 km is de weg onverhard. Om te voorkomen dat we een lekke band rijden op deze rotsige weg, rijden we erg rustig. Ook zoeken we de hoge gedeeltes van de smalle weg op om de bodemplaat van de C3 niet te beschadigen.
Eindelijk, daar is de parkeerplaats, en zo waar er staat nog een auto, natuurlijk een fourwheel drive.
De wandeling die we vandaag maken loopt langs een groot aantal bergmeren, Lac Noir en Lac Milieu zijn de twee meren die het verste weg liggen maar ook het mooiste zijn.
Maar eerst lopen we weer omhoog naar Col Bas, 2133 meter, nadat we deze de top bereikt hebben lopen we verder naar Lac Noir, vanaf dit punt blijven we kleine en grote bergmeertjes tegen komen, soms is het water zo helder dat je de vissen ziet zwemmen.
We hebben tot nu gele markeringen gevolgd, maar bij Lac de la Cabina gaan de gele markeringen de verkeerde kant op.
We moeten nu de skihelling oplopen, naar ons volgend oriëntatie punt, een meer met een onbekende naam, een meer wat helemaal dicht gegroeid is met hoog gras, het ziet er uit als een mooi weiland, maar wel een waar je in wegzakt.
Na dit meer gaan we rechts af en lopen weer omhoog richting het plateau van Col Bas.
We passeren het ene na het andere meertje. We komen nu weer uit op het hoogste punt Col Bas en genieten hier nog even van de bergmarmotten en even later een zweefvliegtuig.
Nu weer geconcentreerd naar beneden lopen.
Om 14:30 zijn we we bij de auto. Totaal 4 uur gelopen, afstand 10 km en 460 hoogte meters.
Nu weer een spannend stukje terug rijden met de auto. Na 13 km zijn we weer in het hotel. Even opfrissen en dan het zwembad in.
Woensdag 27 mei Route des Crêtes
Na 1500 meter staat de fanclub al klaar, de 7 dames gunnen mij een vriendelijke blik wanneer ik voorbij draaf.
Mijn ronde gaat verder over een single trail, stiekem hoop ik wild tegen te komen maar helaas.
Alleen een hond bij een boerderij die vals naar mij blaft, blijft maar net op voldoende afstand. De boer van rond de 70 vindt het wel grappig en loopt wat met zijn jachtgeweer te zwaaien.
Even later zie ik het hotel liggen, maar moet ik nog 2,5 km omlopen, wat ik overigens geen straf vind.
Na het ontbijt gaan we met de auto naar La Palud Sur Verdon.
Hier start de Gran Canyon du Verdon. Een route langs een canyon met schitterende uitzichtpunten. Op sommige plaatsen is de canyon 700 meter diep.
We stoppen op verschillende plaatsen om van het uitzicht te genieten. Bij het derde uitzichtpunt zien we zelfs weer de enorm grote vale gieren in de lucht zweven.
We parkeren de auto bij Chalet de la Maline en gaan hier een kleine wandeling maken in de canyon.
We zoeken een mooie plek, om ons lunchpakket op te eten en genieten van het uitzicht en het mooie weer.
We zouden graag hier langer willen blijven, maar we moeten ook nog ruim 2 uur terug rijden. Het is maar 115 km, maar over deze bergwegen gaat het niet zo snel.
Wanneer we terug zijn in het hotel, nog even het zwembad in en relaxen op de lichtbedden.
Wat een heerlijke dag weer met een warm zonnetje, genieten !!!
Donderdag 28 mei perfect day, to the Summit
Wat een vreemde ochtend, ik word pas om 7:45 wakker, voelt bijna aan als een verloren ochtend. Dan maar een ochtend niet hardlopen. Onze gastheer weet nu zo’n beetje wat we willen en belooft ons een mooie wandeling niet al te ver van het hotel verwijderd.
Na het ontbijt rijden we naar Maure, 15 km van het hotel. Maure is weer zo’n typisch bergdorp met een paar huizen en een kerk. Ik vraag mij af of hier 50 mensen wonen ? Onderweg steekt voor de auto een vos de weg over.
We zijn door het dorp gereden en we zouden bij een houten brug uit moeten komen. Die zien we niet en besluiten op een gegeven moment om te draaien terug naar het dorp. Hopelijk komen we iemand tegen die ons de weg naar de wandeling kan wijzen.
Terwijl we omdraaien komt een auto aanrijden, de eerste die we zien. Het raampje van de auto wordt opengedraaid en in het Nederlands wordt gevraagd of we het startpunt van de wandeling zoeken.
Perfect, nog één km doorrijden tot aan de houten brug, daar kun je de auto parkeren en starten met de wandeling.
De weg naar de houten brug is ooit een geasfalteerde weg geweest, nu is het zaak de grote gaten in de weg te vermijden.
We parkeren de auto bij de houten brug en starten de wandeling.
Het is nog steeds mogelijk om met de auto door te rijden, maar dat wordt volgens de borden sterk afgeraden. De weg ligt inderdaad bezaaid met grote stenen.
Het mooie van de wandeling is dat je laag begint, 1460 meter, en toch steeds mooie vergezichten hebt. Sorry, schitterende vergezichten, het weer is perfect, je kunt ontzettend ver weg kijken.
Het gaat lekker omhoog en we komen uit bij Cabana des Mulets op 1710 meter. Hier pakken we wat te drinken en genieten van het perfecte uitzicht.
We steken nu een klein beekje over, het gaat nu echt stevig omhoog door de bossen, we passeren de boomgrens op 1800 meter.
We stoppen weer op 1848 meter en kijken naar de top van deze alpenberg, Col de Tourtourel op 2035 meter.
Het is een steile top, zonder pad, waarvan het venijn, zoals zo vaak met een top, in het laatste deel zit.
Dorette besluit, heel verstandig, om 100 meter onder de top te stoppen. De top zou ze zeker halen, maar de weg teug naar beneden vindt ze te gevaarlijk. Een verstandige beslissing, ik mag wel verder, perfect.
De laatste 100 meter omhoog is inderdaad met gebruik van handen en voeten. Na 15 minuten sta ik op de top, ook hier weer een topkruis.
Nu weer naar beneden, Dorette zie ik niet meer. Het is even zoeken hoe ik weer naar beneden kan, je kunt niet over de rand kijken.
Even later zie ik Dorette weer zitten en loop voorzichtig naar haar terug.
We lopen terug naar het 1848 punt en nuttigen onze lunch. Terwijl we liggen te genieten beseffen we dat ergens hier in de omgeving een vliegtuig is neergestort. We kennen allemaal de verhalen.
We lopen door naar Cabana de Couloubroux , hierna lopen we voortdurend over een smal pad over de berg. Ontzettend mooi, maar niet geschikt voor wandelaars met hoogtevrees.
Totaal hebben we 4:23 uur gelopen over 7,53 km. In totaal 630 meter gestegen en gedaald en 100% genoten van déze perfecte dag.
Op de terugweg stoppen we nog even in Seyne en lopen door dit grote bergdorp met kasteel.
Uiteindelijk liggen we toch weer in het zwembad en genieten van een glaasje ….
Vrijdag 29 mei geen kasteel
Na het ontbijt rijden we naar Barcelonette, een toeristisch plaatsje op 30 minuten rijden van het hotel. De weg naar dit plaatsje is wederom erg mooi, het landschap van de Provence is schitterend, de dorpjes vallen wel een beetje tegen. Ook Barcelonette is erg stil met veel gesloten winkels.
We drinken een kopje koffie en rijden terug.
Onderweg stoppen we nog om te kijken naar 3 bootjes, die aan het raften zijn door de snel stromende rivier.
We hebben daarna gewandeld Bij Lac du Lauzet, een korte wandeling rond een mooi meertje.
Vervolgens terug naar het hotel waar we een wandeling starten naar het kasteel van Montclar.
Het plaatsje Montclar is bijzonder klein, maximaal 20 boerderijen en een kerk.
Ook hier zijn vele huizen dichtgetimmerd en verlaten.
Al snel zijn we route kwijt, volgens de beschrijving moeten we een pad links nemen na de kerk, later blijkt dat dit al voor de kerk moet zijn.
Daarna raken we wederom de route kwijt als er staat dat we een pad rechts moeten aanhouden, dit moet links zijn.
De route naar net kasteel bereiken we zo nooit.
We gaan lekker in het lange gras liggen genieten van de lunch, het uitzicht, en elkaar.
We vervolgen de route naar het bergdorp La Chapelle, ook wederom een klein bergdorpje waar we langs de kerk lopen en vervolgens weer het bos ingaan.
Ook hier lopen we verloren en lopen alle paden dood.
We besluiten dezelfde weg terug te nemen en komen ruim 9 km later weer bij het hotel uit.
Een mooie wandeling maar jammer dat de route niet klopt.
Dit wordt later nog eens bevestigd door een medewerker van het hotel. Als ik hem vertel dat je dan beter deze route beter niet kunt aanbieden vertelt hij dat hij de route waarschijnlijk wel kan vinden.
Beetje vreemd.
Zaterdag 30 mei, het blijft een kleffe hap
We hebben besloten om terug richting Nederland te gaan. We zijn niet doorgereden naar Marseille, ook niet naar Hotel Esprit Montagne van Alke, is nog gesloten, en het hotel van Taco zit vol.
Dus rijden we weer teug richting Nederland, de eerste 2,5 uur rijden we door de bergen van de Provence, vanaf Grenoble hebben we weer snelweg en rijden we naar Dijon, waar we overnachten in Holliday Inn Express.
We besluiten om een keer te gaan eten bij de quick, een hamburgertent zoals er zoveel van zijn. Het is minimaal 7 jaar geleden dat ik een hamburger gegeten heb in een fastfood keten en ik kan in één regel doorschrijven, dat gaat minimaal weer 7 jaar duren.
Wat een kleffe smakeloze hap.
Vervolgens worden we nog opgeschrikt door een driftkikker met zijn dochtertje op de arm die verbaal zijn beklag doet en dit bevestigt door bekers, ijs en van alles meer rond te gooien.
Wat mij nog het meest verontrust is dat iedereen behalve wij dit de normaalste zaak van de wereld vindt.
Alles gaat gewoon door, niemand stoort zich eraan, vreemde zaak!
Weer terug naar het hotel en een biertje aan de bar. Morgen weer terug naar Eindhoven.
