2001 reisverslag Maleisië en Singapore

Donderdag 21 juni; Vertrek
We vertrekken op tijd richting Amsterdam gezien de te verwachten drukte; we doen hier goed aan want het is druk op de weg. Erik belt vanuit de auto naar zijn ouders, die ons uit komen zwaaien, dat we wat later op Schiphol aankomen. Ze beloven het vliegtuig tegen te houden indien nodig.

Gelukkig zijn we toch nog ruim op tijd op Schiphol en kunnen na het inchecken nog een kopje koffie/thee drinken met z’n allen.

Eenmaal door de douane slaan we een voorraadje Bacardi en Bailey’s in voor de komende dagen/weken.

Het vliegtuig, een Boeing 747-400, vertrekt om 12.30 uur, precies op tijd. We vliegen met Singapore Airlines en worden ontvangen met champagne. Iedere stoel is uitgerust met een eigen TV met keuze uit 42 films. Ook kunnen hier diverse videospelletjes op worden gespeeld. Het is nu een kwestie van de tijd uitzitten en hopen tussendoor wat te kunnen slapen.

Vrijdag 22 juni; Aankomst Singapore
Na 12 uur komen we precies op tijd (06.30 uur) aan in Singapore. De douane controle verloopt zeer eenvoudig en voor we het weten zitten we in een taxibusje naar ons eerste hotel. Helaas is het regenachtig weer.

Om 07.30 komen we aan in hotel Allson. Ondanks dit vroege tijdstip kunnen we meteen naar onze kamer om ons op te frissen. We hebben hier een family-room geboekt, alle hotels zitten verder vol.

Het is inderdaad een zeer royale kamer met een kingsize tweepersoonsbed, een bank, 2 TV’s en 2 badkamers. Wat we missen is het tweede bed. Dit blijkt de bank te zijn die omgetoverd wordt tot een model twijfelaar. Aangezien Erik en Huub niet zo dicht bij elkaar willen liggen, krijgen zij het kingsize model. Het is immers maar voor 2 nachten.

Inmiddels is het zeer hard gaan regenen, wandelen gaat dus nog even niet. We besluiten een drankje te pakken in een local restaurant naast het hotel.

Als het eindelijk wat opklaart nemen we een dagpas voor de Hop-On bus om op deze manier Singapore te verkennen. Onze eerste stop is het station van Singapore, hier halen we onze treintickets op voor de reis naar Kuala Lumpur op zondag.

De tweede stop is de Botanische tuin, waar we een uurtje rondwandelen. Daarna wandelen we Orchard Road af en zien dat hier de afgelopen tien jaar nog meer winkels, winkelcentra en hotels zijn bijgebouwd.

’s Avonds wandelen we naar de Singapore river en eten een hapje bij een chinees restaurant.

We krijgen er ongevraagd kroepoek en sausjes bij en later nog een verpakt handdoekje. Deze “liflafjes” staan op de rekening omdat we er gebruik van hebben gemaakt. Om 20.15 uur zitten we er allemaal doorheen en besluiten er maar aan toe te geven door te gaan slapen.

Zaterdag 23 juni; 2e dag Singapore
Na het klokje rond geslapen te hebben schuiven we aan bij het ontbijtbuffet. Daarna nemen we de local bus naar het World Trade Center.

Van hieruit gaan we met de cable car naar Sentosa Island.

Met de cable car over de moderne haven van Singapore.De Cable Car kost S$6,90 Entree eiland S$6,00.

Nadat we enkele uren hebben rondgelopen op deze zeer hete dag pakken we de cable car terug naar Mount Faber.

Sommige magen begonnen te brommen maar aangezien we nog niet in de bewoonde wereld zijn, moet er genoegen genomen worden met een liga. Via een aantal trappen en een ghetto van flats vinden we een local bus die in de buurt van ons hotel komt. Gezien de hitte van deze dag is het weer tijd voor een opfrisbeurt.

Daarna door naar Suntec city, een nieuw supermodern winkelcentrum. We eten wat bij een foodcourt, maar komen er later achter dat er op een andere verdieping nog veel meer mogelijkheden waren geweest. Er is ook een wensfontein waar we natuurlijk gebruik van maken.

We besluiten de avond met zo’n 24 potjes rikken.

Zondag 24 juni; Met de trein naar Kuala Lumpur, Maleisië.
Om 6 uur lopen de wekkers af want om 7 uur moeten we in het busje zitten dat ons naar het station brengt.

Daar zijn we dan om 7.10 u zodat we nog een uur moeten wachten. Aangezien we Singapore verlaten moeten we door de douane. De locals moeten de tassen openmaken maar wij mogen zo door.

We reizen eerste klas, d.w.z. ruime stoelen, krantje en koffie erbij en een TV die gedurende de reis wat films laat zien.

De eerste stop is Woodland, hier moeten we allemaal de trein uit en volgt weer een douane controle

Als tenslotte iedereen weer in de trein zit, vervolgen we onze reis.

In de komende uren reizen we door een en al natuur met af en toe een kampong of groter dorp, hier en daar is een station waar we stoppen.

Aankomst is op het nieuwe station van KL. We kopen taxitickets en worden naar Hotel Istana gebracht, ons vijfsterren verblijf in KL. Dit houdt onder meer in dat er badslippers en badjassen voor de gasten zijn en zelfs een personenweegschaal die gastvriendelijk weegt.

Even opfrissen en de stad in; bij een internetcafé laten we voor 3 ringgit aan het thuisfront weten hoe het met ons gaat, waarna we ons in Chinatown storten. Buiten shirts en horloges is hier nu ook de handel in illegale software en DVD’s etc. doorgedrongen.

Er worden wat horloges en een DVD aangeschaft. We lopen nog even Central Market binnen waarna we ons af laten zetten bij het Hard Rock café.  

Hier vallen we midden in het happy hour, waar we meteen van profiteren. We eten hier ook meteen wat en lopen terug naar het hotel.

Erik en Huub besluiten nog even op stap te gaan; later blijkt dat ze een aantal gelegenheden bezocht hebben, maar nergens was het echt druk of gezellig.

Maandag 25 juni; Kuala Lumpur
Vandaag slapen we uit waarna we heerlijk eten aan het ontbijtbuffet. Nadat we de krant gelezen hebben gaan we naar de Twin (Petronas) towers. We kunnen alleen het winkelcentrum op de eerste etages bezoeken. De torens zelf zijn op maandag gesloten.

We gaan met de taxi naar de KL (Menara) Tower, om toch een blik te kunnen werpen over deze metropool. De eerste taxichauffeur kan ons niet naar de KL tower brengen omdat deze te hoog op een heuvel ligt. Zijn taxi verkeert in een te slechte conditie. De volgende taxichauffeur wil ons wel brengen voor een speciaal (verhoogd) tarief.

Hoog boven de stad zien we o.a. de Batu Caves liggen. Deze grotten liggen ongeveer 20 km buiten het centrum.

Met de taxi gaan we naar de Batu Caves. 

Terwijl we de trappen beklimmen van deze heilige plaats, bedelen brutale apen voor hapjes.

Daar doen we dus niet aan mee; denken we. Bovengekomen gaat een flinke chimpansee achter Erik staan en voor hij het weet is zijn flesje water afgepakt.

He; is de reactie van Erik en we zien hoe de aap zijn flesje openbijt en vervolgens opdrinkt. Proost!

Naderhand laten we een paar kokosnoten openslaan en drinken deze leeg.

Vanuit de Batu Caves willen we naar Taman Burung Bird Park.

We lopen naar de weg en houden een taxi aan. De taxi chauffeur, die perfect chinees spreekt, weet niet waar dit park ligt; we wijzen op de kaart aan dat het in Templar park ligt.

Hij laat blijken dat hij weet waar dit ligt. Hij kan het Bird park niet gevonden krijgen, dus zet hij ons af ergens in Templar park. Zijn taximeter is veel te snel opgelopen dus helaas voor hem geen fooi.

Via via bereiken we na een wandeling uiteindelijk toch het Bird park. Dit Bird park hadden we al eens eerder bezocht. Het park ziet er jammer genoeg niet meer zo verzorgd uit als 7 jaar geleden. Met de struisvogels krijgen we medelijden omdat ze in een veel te kleine kooi zitten; ze hebben al veel veren verloren. De flamingo’s, pelikanen en hornbills zijn wederom schitterend om te zien.

Teruggekomen in hotel Istana gaan we een duik nemen in het zwembad en drinken een cocktail bij de Poolbar.

Om 18.00 uur wandelen we weer naar Chinatown en Central Market. In Central Market eten we local bij een chinees (Teepan gerechten). Dit smaakt voortreffelijk, en dat voor 5 ringgit.   In het hotel is een discotheek (Musictheque). Je kunt er karaoken in aparte kamertjes, poolen en er zijn diverse barretjes, maar de discotheek blijkt tot nader bericht gesloten.

We gaan een pina colada drinken in de schitterende lounge van het hotel, hier is iedere avond live muziek te horen. Wij zijn een van de weinige toehoorders terwijl ze toch erg goed zingen. Hoeveel gasten zitten er in dit hotel ? We hebben eerder gezien dat de parkeergarage bijna leeg is, discotheek gesloten, Musictheque alleen personeel en hier zit ook al niemand.

Nadat we nog even gekaart hebben gaan we een sporttas pakken voor de Taman Negara. De koffers kunnen we in het hotel laten staan, we komen hier immers weer terug.

Dinsdag 26 juni; Naar de Taman Negara
Om 8.00 uur worden we door een bus opgehaald. Na een wilde rit komen we om 12.30 uur aan in Kuala Tembeling.

Hier kopen we ons entree bewijs, 1 ringgit p.p. en onze license voor de camera, 5 ringgit per camera.  

Deze aanlegplaats voor de boten is niet veel veranderd t.o.v. 7 jaar geleden. Wel is er een betere luggage room voor die mensen die toch hun Samsonite mee wilden nemen, en er is een snelle boot die het 70 km lange traject binnen 1 uur kan varen.

De aanlegplaats van de boten.

Om 14.15 uur vertrekt onze boot met 15 minuten vertraging. Het is wederom een schitterende reis.

De boot moet bestuurd worden door mensen die de rivier goed kennen.

De rivier kent vele ondiepe plekken. Het is dan ook voortdurend zigzaggen over deze rivier.

Toch maakt onze bootman een foutje. Zijn schroef gaat stuk nadat hij een aantal stenen raakt. Hij vernieuwt de schroef juist op een plaats waar een aantal waterbuffels staan.Nadat Erik de boot vakkundig heeft los gemaakt, kunnen we de laatste kilometers afleggen.

Na drie uur varen komen we aan in het resort.

Nog steeds is het regenwoud even mooi als 7 jaar geleden. De commercie heeft hier flink toegeslagen. De rivier is versmald, er is een compleet dorp gebouwd aan de overzijde van de rivier waar vroeger alleen een kampong was voor de locals.

Het ergste wat we zien is de weg die door het regenwoud is aangelegd. Dit resort heeft hierdoor veel van zijn charme als moeilijk bereikbaar gebied verloren. Een volgende keer (misschien) hoeven we dus niet meer de boot te pakken maar kunnen we gewoon met een huurauto het regenwoud in. Wij zullen het reisbureau wijzen op deze mogelijkheid. In de brochure staat nu nog dat het resort alleen per boot te bereiken is.

Bij onze aankomst zien we dat er een aantal diverse vernieuwingen plaatsvinden op het resort. Er wordt een nieuw restaurant gebouwd en een nieuw wildlife headquarter.

Om 20.30 uur maken we kennis met onze privat guide Ismael. We maken met hem een avondwandeling door de jungle. Hij vertelt over de flora en fauna. We zien vooral veel insecten waar hij veel over kan vertellen.

Grote beesten zoals tijgers en olifanten zitten meestal dieper in de jungle. Wel zien we een zeer giftige, vuistgrote, spin. Ismael schrikt hier van. Hij is zelf een keer gebeten door zo’n spin en vertelt hoe pijnlijk deze ervaring was. Hij is duidelijk aangeslagen door deze ontmoeting. Van deze wandeling hebben we vooral geleerd dat spinnen zonder web altijd giftig zijn. Ismael bereidt ons ook voor op de dag van morgen. Dan vindt er een serieuze wandeling plaats. Wij moeten voldoende water meenemen. Voor hem is dat niet noodzakelijk, ook zweet hij zelden.  

Woensdag 27 juni; 2e dag Taman Negara
Na het ontbijtbuffet vertrekken we naar Terisek Hill. Een stevige wandeling die flink omhoog gaat.

Onze gids is onder de indruk van ons sterke lopen en ja hoor, ook zijn shirt is doorweekt van zweet.

Dit geeft ons extra voldoening als we boven op deze hill aankomen.

Hierna lopen we door naar de Canopy Walkway. We trakteren onze gids en onszelf op een drankje voordat we 50 meter hoog de bomen ingaan. Fascinerend om op deze manier door de toppen van de bomen te lopen. Na de lunch gaan we met de boot naar een waterval, “Lata Berkoh”. Ook dit is weer een fascinerende belevenis.

Aangekomen bij de waterval gaan we zwemmen, alleen Erik blijft op het droge.

Na een uurtje uitleven in het water varen we terug en gaan dineren. Na van dit buffet genoten te hebben pakken we een bootje naar de andere kant van de rivier. We lopen door een dorp in wording waar al kleine hostels staan, restaurants, winkeltjes en zelfs een internetcafé ontbreekt niet. We bezoeken een local markt welke iedere woensdag hier plaats vindt. Er is niets van onze gading bij dus lang blijven doen we hier niet.

Donderdag 28 juni; 3e dag Taman Negara
Vanuit het resort varen we met de boot een stukje de rivier af. De boot legt aan op een plaats waar eens een steiger heeft gestaan. Dmv een touw trekken we ons omhoog en we lopen nu weer enige tijd door de jungle. We passeren een verlaten Orang Asli Village. Deze werd verlaten nadat een olifant dit dorp had vernield.

Enige tijd later staan we bij de ingang van de grot, “Gua Telinga”. Dorette besluit niet mee te gaan, al na enkele meters klauteren en slibberen vindt ze het te gevaarlijk. Met z’n vieren, inclusief de gids, klauteren wij verder over rotsen, door centimeters dikke vleermuizenstront, door spelonken en door water. De spelonken zijn soms zo smal dat we denken; “Dat lukt me nooit”. Het laatste stuk is nog even lastig omdat het recht omhoog gaat. Hierna staan we weer in de frisse lucht. Duizenden vleermuizen hebben we gezien, maar ook gevoeld in onze haren.

We lopen terug naar de rivier. Hier spoelen we onze kleren uit en nemen een verfrissende duik in de rivier.

De boot zet ons af bij een Orang Asli Villiage.

Hier krijgen we uitleg over diverse gebruiken van deze stam.

Vervolgens wordt er door de chief een demonstratie Blow Pipe gegeven.

Hij schiet in de roos van een target. Hierna moeten wij eraan geloven.

Iedereen met uitzondering van Dorette zit in de buurt van de roos.

Na de lunch gaan we in de boot over stroomversnellingen varen. Het is de bedoeling dat iedereen er goed nat van wordt, maar door een tactische opstelling van Huub en Harrie blijven zij zo goed als droog en krijgen Dorette en Erik de volle lagen.

Terug gekomen bij de steiger van het resort wordt Harrie in het water gegooid, bijna op een Mangrove slang (Gele ringslang). Na een kort maar hevig gevecht met deze slang klimt hij op de kade.

Nadat de felicitaties in ontvangst zijn genomen gaan we ons opfrissen.

De rest van de dag bestaat uit het gebruikelijke ritueel; borrelen, dineren, kaarten, sterke verhalen en vroeg slapen.

Vrijdag 29 juni; van Taman Negara naar Kuala Lumpur
Het is weer een lange reis terug naar Kuala Lumpur. Omdat we nu de stroom mee hebben zijn we in 2 uur tijd bij onze vertrekplaats. De bus naar KL vertrekt om 13.00 uur en komt om ongeveer 16.30 uur aan bij hotel Istana. Hier kunnen we na enkele dagen weer douchen in helder water. We lopen wat rond in de buurt van ons hotel en komen diverse winkelcentra en goede restaurants tegen. We eten bij een Italiaan en lopen verder door een buurt waar de locals ’s-Avonds de straat op gaan voor eten en winkelen. Dorette en Harrie haken tenslotte af en Erik en Huub gaan nog eens kijken of het vanavond leuk stappen is.  

Zaterdag 30 juni; Naar Langkawi 
Terwijl Huub en Erik hun roes(je) uitslagen gaan Harrie en Dorette nog even shoppen en komen in een winkelcentrum terecht met een hele etage op het gebied van computers etc. Natuurlijk wordt hier weer even via internet de post opgehaald.

Om half een worden we met een busje naar vliegveld KLIA gebracht, dit blijkt toch nog zo’n 60 kilometer te zijn (100 ringgit)

Van KLIA naar Langkawi is ongeveer 30 minuten vliegen, net genoeg tijd om een glaasje jus naar binnen te werken.

Aangekomen op Langkawi kopen we een taxi voucher en voor 27 ringgit brengt de taxi ons naar het Berjaya resort. Alles verloopt zeer snel en zonder problemen.

Het park ligt vrij afgezonderd en bestaat uit 400 huisjes die over een grote oppervlakte verspreid staan. Wij hebben een huisje midden op het park, waar de dieren op een paar meter afstand in de bomen zitten; apen, hagedissen en eekhoorns schieten links en rechts langs je heen.

Het ziet er naar uit dat we het hier de komende dagen wel naar de zin zullen hebben. We gaan de zaak verkennen en komen op het strand terecht, Huub neemt meteen een duik. Ook hier vallen we midden in het happy hour, 2 halen 1 betalen, en een paar consumpties gaan er wel in. We nemen deel aan de BBQ die hier iedere avond gehouden wordt in de buitenlucht onder het “genot” van live optredens. Harrie en Erik worden nog uitgenodigd om deel te nemen aan een Indonesische stokkendans.

Zondag 1 juli; 2e dag Langkawi
Het is de bedoeling om op Langkawi lekker uit te rusten. We liggen daarom lekker op het strand. Harrie gaat een uurtje kanoen terwijl anderen in een boekje of naar een broekje zitten te staren. De natuur is overweldigend mooi.

Voorlopig is 1 dag strand voor de meesten van ons (uitzondering Dorette) genoeg.

We hebben een bergtop gezien waar we heen willen wandelen.

We vragen informatie over jungle trails aan bij de betreffende informatie balie. Jungle trails bestaan hier niet, wel kunnen we een gids huren die ons naar de top kan brengen. Dit kost echter 150 ringgit p.p.

Na enig overleg besluiten we dit toch maar te doen. We willen tenslotte de berg op.

We maken kennis met de gids Hamzah, een Nederlander die eigenlijk Hans heet en al 20 jaar op Langkawi woont en twee vrouwen en zes kinderen heeft.

Einde van de middag lopen we naar het Oriental Village, een geheel nieuw opgezet dorp in Oosterse stijl met een aantal restaurants en winkeltjes waar je duty free kunt shoppen. Het is echter zo nieuw dat nog niet alles helemaal af is en er is bijna niets te doen. Er is meer personeel dan dat er mensen rondlopen. We zijn benieuwd of dit een dorp met toekomst is; gezien de grootte van de parkeerplaats verwacht men er heel wat van.

Ons eerste idee was om hier wat te eten, maar er is geen doorstroomsnelheid en we nemen het risico dus maar niet. We eten weer op het resort (een themabuffet) met live muziek op de achtergrond.

Maandag 2 juli; 3e dag Langkawi Jungle trekking naar Mount Matchinchang
Voor deze tocht moet een speciale vergunning worden aangevraagd en er moet een extra begeleider mee. Dit is nodig wanneer er onderweg problemen zouden optreden.

Om 8.00 uur hebben we met Hamzah afgesproken bij de recreatie desk. Eerst, zo vertelt hij, moeten we goed gaan ontbijten en dat doen we dan ook in een “restaurant” op weg naar onze berg. Dit ontbijt inclusief drank en extra water voor onderweg kost voor 4 personen 11 ringgit. Om 9.00 uur starten we onze tocht naar Mount Matchinchang.

Op de achterkant Mount Matchinchang 

Het eerste half uur gaat vrij eenvoudig. Op een enkele uitglijder na van Harrie op een gladde steen geen bijzonderheden. Het eerste gedeelte heeft nog een redelijk herkenbaar pad maar na enige tijd is er van een pad geen sprake meer en klimmen we omhoog. Na anderhalf uur besluit Hamzah ons een natuurlijk opkikkertje te geven. Hij trekt een tak uit de grond, maakt de wortel schoon. Wanneer we op deze wortel kouwen zou onze conditie verbeteren. De enige bekende bijwerking is dat je er “bloedgeil” van wordt, vertelt de bijsluiter.

Hamzah laat ons nog meer planten zien die gebruikt worden voor de geneeskunde. Het regenwoud zit vol medicijnen.

Zie ook: http://rimba.um.edu.my

Het wordt steeds steiler, een pad is er niet Hamzah en zijn begeleider zoeken een weg naar de top.

Onze extra begeleider (helaas ben ik zijn naam vergeten) maakt voor Erik en Harrie een stevige stok met behulp van zijn kapmes.

Op deze manier hebben we meer houvast. Huub heeft meteen een stok meegenomen en is meer dan snel genoeg.

Als we denken dat we het moeilijke stuk gehad hebben wordt het nog steiler en heb je normaal gesproken touwen nodig om verder te komen.

Dit gedeelte van de berg bestaat uit losse stenen en veel dood hout. Je moet dus goed opletten waar je gaat staan of wat je vastpakt.

Omdat we geen touwen bij ons hebben lost onze 2e begeleider dit op door een lange smalle stok te maken, nadat hij boven is, kan de 2e naar boven, gebruik makend van de stok. Hij houdt deze dan stevig vast.

De zwaarste van ons gaat vermoedelijk daarom als laatste naar boven zodat met meerdere personen de tak vastgehouden kan worden. Wat een vertrouwen hebben we in elkaar.

Het is wel afzien.

Het is nog enkele meters naar het mooiste view punt. Inderdaad het is schitterend. We zitten op een verbinding van maximaal 2 meter breed. Aan beide zijden gaat het 200 meter stijl naar beneden. Hamzah verbaast zich enigszins dat wij geen hoogte vrees hebben. Hij verzoekt ons om goed op te letten, de stenen zitten allemaal los.

Erik en Harrie besluiten samen met Hamzah van het uitzicht te blijven genieten. Huub gaat met de 2e begeleider nog 50 meter verder omhoog en heeft dus als eerste Nederlander de top bereikt.

Erik en Harrie eten wat vruchten en andere exotische hapjes die Hamzah heeft meegenomen. Gelukkig heeft Erik het brood meegenomen dat we een dag eerder mee hebben gesmokkeld van het buffet. Zoals we inmiddels weten moet Erik rond deze tijd goed eten en is hij erg voorzichtig met local food.

Na 25 minuten is Huub terug, hij eet nog enkele vruchtjes waarna we de tocht om ongeveer 13.00 uur naar beneden beginnen.

Vooral het eerste stuk van de afdaling is weer zeer lastig. We moeten 8 meter afstand houden om geen vallende stenen van anderen op ons hoofd te krijgen.

Huub gaat wederom als snelste. De eerste keer dat hij een verkeerd spoor volgt kunnen we hem nog waarschuwen.

De 2e keer niet en vervolgen wij onze weg waar nog geen mens geweest is.

Inmiddels zijn we door ons drinkwater heen en hebben we behoorlijke dorst. We komen uit bij een beekje waar koud helder water snel door heen stroomt. Volgens Hamzah is het veilig om dit water te drinken. Voor we het weten hebben Huub en Harrie een halve liter op. Morgen maar zien of we er ziek van worden.

Om 16.00 uur zijn we weer bij de auto. Huub loopt nog een stukje om 9 cola’s voor 1,20 ringgit per blikje te halen.

Hierna gaan we nog in een Thais restaurant wat eten, inclusief de drank 16 ringgit voor 4 personen.

Hieruit blijkt wel dat onze vakantie veel goedkoper kan zijn als we in de stalletjes/restaurants langs de weg zouden te durven eten.

Om 17.00 uur komen we aan in het resort en kunnen we onze sterke verhalen gaan vertellen aan Dorette. Om 17.00 uur begint zoals iedere dag happy hour, een betere tijd om terug te komen is er niet.

’s Avonds eten we nog een klein hapje en kaarten enkele potjes.

Om 22.00 uur liggen we al te slapen en dromen van een fantastische dag.

Dinsdag 3 Juli; 4e dag Langkawi
Vandaag lezen en spartelen we wat aan het zwembad. Een goed moment om de achterstand aan het reisverslag weg te werken.

Er staat vandaag een flinke golfslag. Huub en Erik gaan kanoen terwijl Harrie in zee gaat zwemmen. Hij stoot daarbij zijn grote teen hard tegen een steen onder water en breekt een gedeelte van zijn nagel af. Dit moet goed verzorgd worden aangezien de Cameron Highlands in het verschiet liggen.

Een oor van Erik is helemaal dicht gaan zitten en hij hoort bijna niets meer. Hij besluit om naar het medisch centrum van het resort te gaan. Hij krijgt peroxide om in zijn oor te doen (kosten 20 ringgit). Als dit ingewerkt is zou hij weer moeten kunnen horen.

Helaas na 30 minuten hoort hij niet alleen slecht maar doet het nog zeer ook. Met een taxi dus naar de dienstdoende huisarts op het eiland. Deze arts wil zijn oor niet uitspuiten maar wel een apotheek vol medicijnen meegeven. Erik vertrouwt het niet en bedankt de arts (kosten consult 15 ringgit, kosten taxi 20 ringgit) De arts voelt zich beledigd, tenslotte heeft hij in Engeland gestudeerd.

Ondertussen hebben Dorette en Harrie een huurauto voor morgen geregeld, we willen dan op eigen gelegenheid het eiland gaan verkennen.

Nadat Huub en Erik weer terug zijn in het hotel besluiten we te gaan barbecuen. Als we ons bordje hebben opgeschept, stort er een tropische regenbui neer. Het dineren wordt dus binnen voortgezet aan het buffet.

Hierna bezoeken we nog even de discotheek, poolen wat en liggen al weer vroeg onder de wol.

Woensdag 4 juli; 5e dag Langkawi
Tegen negen uur halen we de auto op en besluiten eerst naar een kliniek te rijden voor Erik; zijn oren bezorgen nog steeds veel last.

Op weg naar Kuah zien we een kliniek en besluiten een kijkje te nemen. De “wachtkamer” zit aardig vol, maar als we duidelijk maken waar we voor komen, is Erik direct aan de beurt. De locals moeten maar wachten.

Na 10 minuten zien we Erik van “behandelkamer” wisselen en daarna nog eens. Ook de dokter loopt regelmatig met gereedschap heen en weer. We zijn benieuwd hoe dit af gaat lopen. Na een half uur schijnt het karwei geklaard te zijn en blijkt hij weer te horen.

De rekening liegt er niet om; 1 ringgit.

Hierna rijden we door naar Kuah. Hier laten we de foto’s ontwikkelen en eten wat. Het valt niet mee om een foto zaak te vinden waar ze APS rolletjes kunnen ontwikkelen.

Van Kuah rijden we door naar de hoogste berg; Gunung Raya. Entree kosten 0,50 ringgit. Amper onderweg naar boven stuiten we al op een omgevallen boom die afgelopen nacht in de stortbui is omgegaan. Even later rijden we tegen een kudde (heilige) koeien op die op hun gemak over de weg kuieren. Ook dit omzeilen we en vervolgen de weg naar boven.

Helaas is het erg bewolkt zodat we weinig vergezichten hebben.

De Temurun Waterfall

De Seven Wells Waterfall

Nadat we in een recordtijd naar beneden zijn gereden door Erik rijden we door naar het handicraftcenter. Hier worden alle nationale kunsten beoefend en kunnen souvenirs gekocht worden.

Vanuit het handicraftcenter rijden we naar de Crocidilefarm. Hier zijn we net op tijd voor de dagelijkse show.

Daarna gaat het verder naar de Temurun Waterfall. Erik is nog steeds niet lekker,we zetten hem af bij het hotel.

Wij gaan daarna verder naar de Seven Wells Waterfall. Op de parkeerplaats wemelt het van de apen, waarmee we vrienden maken door ze een paar crackers te voeren.

We lopen naar de top van de Seven Wells, wederom een stevige klim maar de moeite waard. Hier spartelt Huub in het water en duikt van de waterval, terwijl Dorette en Harrie van de omgeving genieten.

We lopen een eind terug en zoeken het onderste gedeelte van de waterval. Hierna terug naar de auto en hotel.

Donderdag 5 juli; van Langkawi naar Penang
Vandaag toch weer een beetje op tijd het bed uit, want de koffer moet weer gepakt worden en ook nog dicht kunnen.

We denken dat er om 10 uur een busje klaar zou staan om ons naar het vliegveld te brengen. Helaas, aangezien we hier in Nederland niet voor betaald hebben moeten we het zelf regelen. Dit is snel gebeurd en we zijn nog op tijd. Het inchecken zelf duurt maar 5 minuten zodat we nog tijd hebben voor een drankje en een broodje.

De vlucht op zich is niets meer als island hoppen, een vlucht van een half uur.

Bij Hertz pikken we de auto op, dit blijkt toch een automaat te zijn. Het is zowat een nieuwe met maar 6270 km op de teller.

Opgewekt verlaten we het vliegveld op weg naar hotel Cititel in Georgetown. Na 20 minuten zijn we weer terug bij het vliegveld; op de een of andere manier hebben we een rondje gereden.

Dan maar weer opnieuw de route; ditmaal gaan we goed tot er een omleiding volgt en verder geen borden meer. Aan de hand van ons beperkte plattegrondje komen we na zo’n 50 min. bij ons hotel aan.

Het is voor de chauffeur, Harrie, een inspannende tocht geweest, het verkeer is zeer hectisch, zeker de brommertjes die je van alle kanten voorbij schieten maken dat je optimaal geconcentreerd moet blijven.

Hoewel we maar 1 nacht blijven duurt het inchecken hier langer als overal elders. Het hotel op zich is niet erg gezellig. We gaan snel een broodje eten, daarna gaat Erik even liggen, hij voelt zich niet zo lekker.  

Met z’n drieën lopen we een eind rond, zoveel mogelijk in de schaduw want het is erg heet hier. Ook hier krioelt het van de winkeltjes en overige zaakjes, de luchten zijn af en toe afschuwelijk. Bij terugkomst maar weer eens opfrissen en dan met z’n vieren naar de Soho bar, een soort Irish pub die we vlak bij het hotel gevonden hebben. Het is happy hour voor het tapbier en ook de locals doen zich hier te goed aan.

We drinken en eten wat en spelen tussendoor kaart. Al met al een gezellige tent met goede muziek.

Redelijk op tijd weer naar de kamer om nog wat aan het verslag te doen en de foto’s te sorteren.

Vrijdag 6 juli; Naar Cameron Highlands.
Om 9.45 uur vertrekken we met de auto vanuit het hotel na een middelmatig ontbijt.

Binnen een half uur zitten we op Penang Bridge. Via Ipoh en een tussenstop zijn we om half een bij de afslag Tapah waar de weg omhoog begint naar de Cameron Highlands. Evenals zeven jaar geleden is het een vervelende weg om te rijden, totaal 653 bochten over een afstand van ruim 60 km. Voor de locals die de weg kennen is het een racebaan en de wagens en vrachtauto’s die naar beneden komen zijn dan ook het grootste gevaar. We stoppen halverwege om even naar de Iskander waterval te kijken.

We nemen geen risico’s en na 2 uur zijn we op de plaats van bestemming. Snel inchecken en even wat drinken, wel verdiend. Het eerste wat opvalt is de prettige temperatuur hier en het lagere vochtigheidsgehalte.

Daarna rijden we even naar Brinchang, het dichtst bijzijnde dorp om wat drank en nootjes in te slaan. De drank op het park is duur en aangezien we een koelkast op de kamer hebben kunnen we zelf wat op voorraad houden. Terwijl Erik uitrust gaan we met z’n drieën even de omgeving verkennen. Daarna in het restaurant wat eten, gevolgd door kaarten.

Om 10 uur houden we het voor gezien. We willen morgen een fikse wandeling gaan maken en daarom fit aan de start verschijnen.

Zaterdag 7 juli; Cameron Highlands. 3e Serieuze jungle walk.
Ongelooflijk, weer 10 uur geslapen. Om 9.15 uur zitten we aan het ontbijtbuffet.

We besluiten met drieën onze derde serieuze jungle walk te maken door het woud van de Cameron Highlands. Deze ligt in het verlengde van de Taman Negara en is in feite hetzelfde regenwoud.

We parkeren de auto bij The Old Smoke House. Van hier uit lopen we naar het startpunt van junglewalk 3.

De wandeling begint rustig maar al snel dient er geklommen te worden.

Tijdens deze 3e jungletocht zien we weer een compleet andere begroeiing van het regenwoud. Op deze hoogte is het zeer vochtig en zien we zeer veel rottend hout.

Het lijkt zelfs of je ieder moment door de grond heen kunt zakken. Het mos veert bij iedere stap behoorlijk ver in. Er komt ook weinig zonlicht door de dichte begroeiing. Wanneer het zonlicht wel door het bladerendek komt ontstaat er een rijke vegetatie op de bodem.

Een korte discussie volgt bij de splitsing Walk 5 en de top naar de Gunung Beramban (1900 meter).

We vervolgen onze weg naar de top. Het is een stevige klim met veel wortels van de bomen. Natuurschoon valt niet te beschrijven, dus dit moet je zelf gaan ervaren.

Aangekomen op de top 1900 meter hoog denken we ergste gehad te hebben, hierna gaat het tenslotte naar beneden.

Terwijl Huub een liaan gebruikt om zijn overtollige energie kwijt te raken zien we in deze zelfde boom in de top een aantal planken liggen. Deze planken liggen op een geschatte hoogte van ongeveer 35 meter.

Tijdens ons bezoek aan een Orang Asli Village werd ons verteld dat overleden vrouwen van Orang Aslies op deze manier werden opgebaard.

We weten niet zeker of we een graf hebben gezien van een Orang Asli, maar een andere verklaring hebben we niet.

Even later volgt weer een discussie bij splitsing Walk 5 en 8.

Het wordt Jungle walk 8, dit is, volgens de geleerden, de zwaarste walk en geschikt voor getrainde wandelaars en moet leiden naar de Robinson waterval. Het is een zware afdaling en naar verloop van tijd denken we verkeerd te zitten.

We treffen een wandelaar (die de krant zit te lezen?) en hij zegt dat we op de goede weg zijn. Verder dus maar weer. Na nog wat flinke vervallen bereiken we uiteindelijk de waterval en we rusten even uit.

Nu is het nog een kwestie van terug naar de auto lopen, toch nog zo’n 3 km, wel even wat drinken onderweg.

Moe maar voldaan zijn we na 4,5 uur terug bij de auto.

Erik is ondertussen uitgerust en daagt Huub uit voor een partijtje tennis. Ondanks dat Huub er al een zware wandeling op heeft zitten, maakt hij Erik in met zijn schitterende stijl en spelinzicht. We eten gewoon op het park, er is een buffet vanavond.

Zondag 8 juli; Cameron Higlands 

Vandaag bezoeken we de BOH theeplantage.

We krijgen een rondleiding door de fabriek en hebben een schitterend uitzicht over de theevelden. 

We hebben verder een rustige middag in de tuin van het resort. Huub besluit nog even naar de top van de Gunung Brinchang te rijden.Hierna rijden we door naar het LakeHouse. Dit valt een beetje tegen en we rijden naar Tanah Rata, het grootste dorp van Cameron Highlands. Er is hier niet zo heel veel te doen en na een drankje en eventjes internetten gaan we maar weer terug naar Strawberry Park.

Het diner gebruiken we in Brinchang en we wagen ons aan de steamboot, een soort Chinese fondue, voor 12 ringgit per persoon. Hiervoor krijgen we een aantal groenten, mie en rijst, verschillende soorten vis (crabsticks, jellyfish, shrimps, fishballs) en vlees (kip en …) en een paar eieren. We proberen er het beste van te maken maar niemand is echt enthousiast.Dan maar een voorverpakt ijsje na en op de kamer nog een borrel en kaarten.

Maandag 9 juli; Cameron Highlands naar Malacca.
De weg terug is een stuk rustiger als de heenweg van vrijdagmiddag. We schieten lekker op en op de snelweg gaan we via KL richting Malacca. We vinden hotel Renaissance gemakkelijk. Het is een mooi hotel en ook de kamers zien er goed uit. We gaan meteen een duik nemen in het buitenzwembad op de 9e etage. Het is hier goed toeven en er gaan al stemmen op om de stad maar te laten voor wat het is en hier alle tijd door te brengen. Tevens is er ook nog een uitgebreide fitnessruimte en sauna.

Harrie laat zich verwennen in de hotelkapsalon en komt tevreden en ontspannen hiervandaan.

We eten in een van de restaurants en Huub en Erik gaan nog even de straat op terwijl Harrie en Dorette een afzakkertje nemen in de pub met live muziek; een enthousiaste band die vlotte muziek speelt. Huub en Erik komen nog in een bowlingcentrum terecht en kunnen het toch niet laten een paar games te spelen met plaatselijk materiaal. Ze laten zich ook nog rondrijden door een van de vele riksja’s die Malacca rijk is; geen succes, de oude man is niet vooruit te branden.

Dinsdag 10 juli; Malacca
Het is schitterend weer vanmorgen. Na het ontbijt beginnen we aan het zwembad, lekker zwemmen, glaasje jus erbij en krantje lezen. Harrie gaat zich uitsloven in het fitnesscentrum en na de sauna duikt ook hij het zwembad in.

Het is zeer rustig in het hotel en het zwembad hebben we dan ook bijna voor onszelf. We voelen ons toch verplicht om iets van de stad Malacca mee te pikken en trekken er enkele uren op uit; Christ Church, Stadthuys, en het ford zijn de bekendste trekpleisters. Verder is het leuk om door de Chinese straatjes te wandelen waar het ook weer barst van de winkeltjes en “groothandels” die van alles aan de man proberen te brengen. Gezien de hitte van de middag zoeken we na terugkomst weer snel het zwembad op.

We eten weer in het hotel (buffetje) en zakken daarna af naar de lounge voor onze laatste avond; een paar borrels en kaarten maar weer.

Woensdag 11 juli; Malacca, Johor Bahru, Singapore
Onze laatste dag in Maleisie breekt aan. We kunnen vandaag tot 2 uur gebruik maken van onze kamers dus hoeven we niet te haasten. Helaas regent het vanmorgen en dus eerst maar uitgebreid de krant lezen. Als het zo’n beetje droog is willen we toch nog wel even naar buiten en we lopen eens een andere kant op. We komen bij het plaatselijk busstation en een winkelcentrum waar vooral de locale bevolking inkopen doet. Alles doet even smerig aan en de luchten zijn vaak niet te pruimen. Snel weg hier en we lopen richting kust. Bij de rivier zien we een enorme leguaan met een enorme buik. Je kunt zien dat hij zich tegoed doet aan het afval van de restaurants die aan deze rivier liggen.

Daarna is het voor de laatste keer de koffers inpakken; het lukt ons nog de koffers dicht te krijgen. Rond 2 uur vertrekken we richting Johor Bahru waar we de auto in moeten leveren. We krijgen het kantoor van Hertz redelijk snel gevonden. Zij kunnen ons, tegen vergoeding, naar het vliegveld van Singapore brengen en we besluiten hier gebruik van te maken. Bij het invullen en doornemen van de benodigde documenten blijkt dat nergens geregistreerd staat dat wij met de trein Maleisië zijn binnengekomen. Dit zorgt voor wat opwinding op het Hertz kantoor (misschien mogen we het land wel niet meer uit) en zij nemen contact op met de douane. We gaan op zoek naar het treinticket dat nog ergens bewaard moet zijn.

Bij Hertz weten ze niet precies hoe de douane zal reageren als we bij de grens komen, maar ze adviseren ons te allen tijde vriendelijk te blijven en vragen serieus te beantwoorden. Klinkt redelijk spannend allemaal en we zien wel hoe het gaat lopen. Gelukkig hebben we tijd genoeg voor we moeten inchecken.

Aangekomen bij de grenspost om Maleisië te verlaten legt onze chauffeur de situatie aan de dame in het hokje uit en laten we ons treinticket zien. Ze doet niet erg moeilijk en we komen er gemakkelijk doorheen. Dan is het doorrijden naar de post om Singapore in te komen; deze dame neemt alle paspoorten grondig door maar laat ons tenslotte toch doorrijden.

Al met al is het toch nog snel gegaan en zijn we rond 7 uur al op het vliegveld. We kunnen al inchecken, zodat we in ieder geval de koffers kwijt zijn.

We hebben nog wat dollars te verteren en zetten deze om in eten en drank. Dan is het wachten tot we ons bij de vertrekgate moeten melden.

Als we dan eindelijk richting vliegtuig gaan, blijkt dat de blowpipe van Erik niet mee mag als handbagage. Het ding wordt apart gehouden en het is te hopen dat we het op Schiphol weer terugzien.

We vertrekken bijna 3 kwartier te laat (het is net over twaalven), maar de reis verloopt rustig en iedereen ziet kans wat te slapen. Tegen half zeven in de morgen landen we en het is wachten op de bagage. Zoals te verwachten verschijnt er geen blowpipe op de band; die moet dan weer op een andere plaats afgehaald worden. We hopen nu snel naar de auto te kunnen om richting huis te gaan.

Helaas trekt Huub met zijn bagagewagentje de aandacht en moeten Harrie en Dorette de koffers laten controleren. We hebben niets te verbergen aangezien we weinig souvenirs gekocht hebben en ook niets tax free in Singapore gekocht hebben.

Aangekomen op lang parkeren gaat Huub zijn auto halen; na een dik kwartier staat hij weer voor onze neus; het ding start niet en de wegenwacht is al gebeld. Die is snel ter plekke (heeft hier zijn vaste standplaats) en hij weet de auto weer aan de praat te krijgen. Dan kunnen we eindelijk richting Eindhoven vertrekken; het is redelijk rustig op de weg en om negen uur zijn we thuis.