2007 Toscane Verde Italy

11 juni maandag Eindhoven – Pisa – Orturano

Van huis uit is het minder dan 5 minuten lopen om op de Phileasbus te stappen richting Eindhoven Airport.

We komen rond half zes aan op Pisa en na ontvangst van de bagage is het naar de Hertz balie voor de auto.

De Fiat Grande Punto staat klaar in vak 51. We controleren de auto en vinden een lelijke kras die we aantekenen. Ondertussen is het half zeven voor we aan het rijden zijn op weg naar onze eerste bestemming, agriturismo Giunasco in Orturano (bij Bagnone). De eerste zeventig kilometer gaan over een tolweg die redelijk rustig is en het schiet dan ook goed op. Dan een stukje snelweg richting Parma, daarna de afslag Aulla.

Nu zouden we alleen nog maar de bordjes Bagnone aan hoeven te houden, maar helaas zijn die er niet. We proberen aan de hand van de uitgedraaide routebeschrijving onze weg te zoeken maar lopen hierop vast. We zien een aanknopingspunt in een bordje naar Villafranca en houden dit aan. In dit dorp aangekomen zijn er wel bordjes Bagnone dus van hier af rijdt het soepel richting Bagnone en daarna door naar Orturano. Bagnone is nog een redelijk dorp met wat voorzieningen maar via een kronkelweg gaan we naar Orturano. Net als je denkt dat de weg zal ophouden rijden we het dorp in, klein en het lijkt wel uitgestorven.

Onze bestemming ligt aan het eind van het dorp.
We komen rond kwart over acht aan. Het inchecken verloopt vlot, de Italiaanse eigenaar Giulio geeft ons de sleutel van kamer 111 en zegt dat we verdere informatie bij zijn Nederlandse vrouw kunnen krijgen.

Onze kamer ligt op de eerste verdieping van een twee etages tellend gebouw en is eenvoudig maar goed ingericht. Snel wat dingen uitpakken en dan eerst wat drinken.

Het eten wordt geserveerd vanaf kwart voor negen, dus dat komt goed uit, we kunnen meteen aanschuiven. Op ieder tafeltje staat een blokje met je kamernummer, wel zo makkelijk, geen discussie over waar je wilt gaan zitten.

Als teken dat het buffet geopend is gaat de gong, en de Nederlanders staan massaal voorop met het bordje.

Het is een dagmenu van vier gangen (niks a la carte); eerst een buffet met koude voorgerechten en diverse pizza’s.
Daarna een schaaltje pasta met tonijn en gruyère kaas (beetje zout), als derde een stukje varkensvlees en een heerlijk toetje na.

Al met al toch twee uur aan het eten.

Er zijn Nederlanders die hier al meer dan een week zitten en zij zeggen dat ze iedere dag wat anders op het menu hebben staan.

Je kunt eigenlijk ook alleen maar hier terecht, want anders zul je toch minstens naar Bagnone moeten en dat hier ’s avonds lijkt me niet zo prettig, smalle en kronkelige wegen zonder verlichting.

Ondertussen hebben we al kennisgemaakt met Monique, de gastvrouw uit oorspronkelijk Valkenswaard. We zeggen dat we morgen willen gaan wandelen en zij heeft wel een route liggen.

Al met al is het een gezellige avond geworden, lekker gegeten en gedronken, nog wat tips van de Nederlanders ontvangen, leuk sfeertje en lekkere temperatuur.

We drinken ons wijntje op het terras en rond twaalven duiken we ons bed in. Het is muisstil in het gebouw en buiten en vallen als een blok in slaap.

12 juni dinsdag Giunasco –  Orturano
Rond kwart over acht beginnen de activiteiten in ons blok. Er wordt gedoucht, de Wc’s worden doorgetrokken en dus wordt het ook voor ons tijd om op te staan. Ontbijt is buiten aan houten tafels. Iedereen is ongeveer tegelijk hier

Vandaag staat een wandeling op het programma vanaf ons verblijfadres. Aan de hand van hoogtekaarten moeten we een route zien af te leggen die ong. vijf a zes uur in beslag zal nemen.
Rond tien uur beginnen we hier vol frisse moed aan. We lopen naar het gehucht van een straat, Canale, hier houdt de weg gewoon op.

We lopen het gehucht weer uit en proberen aan de hand van de kaart de route te bepalen. We denken goed te zitten maar op een bepaald moment slaat de twijfel toe, er zijn splitsingen die er niet horen te zijn of ze zijn er niet als wij er een verwachten.

Na een uur van diverse pogingen geven we het op en besluiten terug te gaan, we hebben anders geen idee meer welke kant we op gaan. Dus dezelfde weg weer terug via Canale en twee uur later zijn we dus weer op de startplaats. Na een korte pitstop besluiten we de route de andere kant op te lopen, dus hup daar gaan we weer.

Harrie denkt ondertussen de kaart beter te kunnen lezen en het gaat inderdaad heel lang goed.
We komen weer langs een paar gehuchten (Vaggia, Numbria di Satto, Villa di Sopra) van een paar huizen en hooguit een kerk. Tussen Numbra di Satto en Vaggia zien we wilde zwijnen lopen.

Vlak voor Villa di Sopra zien we een kerkhof waar de overledenen gestapeld liggen. We klimmen flinke stukken door de bossen en alles op de kaart is nog verklaarbaar. Tot we na ong. 2,25 uur op een punt komen dat we niet verwachten, (we zoeken de richting naar Bigglio) we moeten links of rechts maar dat is niet wat we gedacht hadden op dit moment. Aangezien we al veel geklommen hebben besluiten we naar rechts te lopen, hetgeen dalen betekent. Het gaat nu in snel tempo omlaag.

We komen dan weer op een kruising en beslissen verder naar beneden te lopen. We komen tenslotte uit op een verharde weg en we blijken op een punt te zijn waar we al gelopen hebben. Dus op een zeer ander punt als we dachten. Ons doel was eigenlijk Biglio, het laatste gehucht van onze wandeling. Jammer, maar via Numbria toch maar weer dezelfde weg terug. Na zo’n drie en half uur zijn we weer op ons logeeradres.

We hebben nu dus van twee kanten geprobeerd de wandeling te maken en zijn op beide trajecten gestruikeld. Al met al hebben we flink gelopen maar net het rondje niet gemaakt.

Rond kwart voor vier zijn we terug, even opfrissen en dan lekker wat drinken en aan dit verslag werken.
Het duurt nog wel even tot we gaan eten en in de tussentijd gaan we op de kamer even wat lezen en rusten.
Ook vanavond is het eten weer goed; buffet, lasagne, varkensvlees en een heerlijk toetje.
Tegen elven vinden we het welletjes en duiken ons bed in.

13 juni woensdag Cinqueterre
Bij het wakker worden meteen een blik naar buiten, het weer ziet er een stuk zonniger uit als gisteren.
Douchen en ontbijten maar eerst.
Daarna de spullen bij elkaar zoeken voor de wandeltocht in Cinqueterre.
We nemen de auto naar La Spezia en parkeren deze bij het stadion voor een kwartje per uur (dat zijn nog eens aardige tarieven).
Naar het station is een 10 minuutjes lopen, kaartje kopen voor de hele dag (trein en wandelroute) van 8 euro en de trein van 11.10 uur naar het eerste station, Riomaggiore, zo’n 9 minuten met de trein.

Hier begint onze tocht die volgens de brochure 5 uur zal duren en 9 kilometer lang is.
We vergeten eigenlijk om even het dorp in te lopen, wat de moeite waard schijnt te zijn.
De kaartjes worden gecheckt, dit zal onderweg nog diverse malen gebeuren.
Na een paar honderd meter dient een cafeetje zich aan en gaan we voor een kopje cappuccino.

Daarna door naar het plaatsje Manarola (op 1 km van Riomaggiore) en hier even het dorp in. De weg hierheen is heel makkelijk en wordt ook wel de Via dell Amore genoemd, een pad met veel bankjes voor verliefde stelletjes. Wij zijn hier helaas niet gaan zitten.

Op naar het volgende doel: Corniglia dat dan weer op1 km van Manarola ligt, maar de weg hierheen is al wat moeilijker begaanbaar, maar voor ons nog een peulenschilletje.
Ook hier even het dorp in, maar het is niet echt spectaculair.

De eerste miezelregen kondigt zich aan, maar we gaan toch door naar het vierde dorp, Vernazza, op 4 km afstand en een geschatte tijd van 1,50 uur.
Onderweg gaat de miezer over in het serieuzere werk en we besluiten de poncho’s voor de dag te halen.

Dit blijkt geen overbodige luxe want het wordt aardig nat allemaal. Niet iedereen blijkt hierop voorbereid en the wet T-shirts komen ons tegemoet gelopen. Het plaveisel wordt nat en erg glibberig en aangezien het nogal stijgt en daalt is het oppassen bij iedere stap.

De lol is hier zo vanaf maar we moeten door en hopen op beter weer. Na een drie kwartier wordt het langzaam droog en de poncho’s gaan al snel uit want dat is snel te warm en broeierig. Dan loopt het een stuk prettiger al is het een pittig parcours met stijgen en dalen.

Na anderhalf uur bereiken we dan Vernazza en ondertussen schijnt de zon en is het meteen warm.
We drinken en eten wat op een plaatselijk terrasje en na een half uur beginnen we aan het laatste gedeelte van de wandeling richting Monterosso al Mare.
Hiervoor staat 2 uur voor een lengte van 3 km. Het eerste gedeelte gaat weer omhoog en nu het warm is zorgt dit voor aardig wat natte ruggen (maar nu van het zweten).

Maar daarna gaat het dan ook omlaag, eerste gestaag maar het laatste gedeelte erg steil naar beneden, een aanslag op vooral de knieën. We bereiken de “finish” na 1,50 uur, dus het laatste gedeelte ging lekker vlot.

Monterosso lijkt de grootste van de vijf plaatsen met een paar stranden en een boulevard.

We gaan naar het station om te kijken hoe laat de trein vertrekt en we hebben mazzel, we kunnen direct instappen voor een rechtstreekse verbinding met La Spezia. Binnen een kwartier zijn we daar en we lopen terug naar de auto.

De terugreis verloopt vlot en om kwart voor zeven zijn we terug op onze agriturismo.

Harrie wordt uitgenodigd om het everzwijn mee te gaan voeren en zegt hier geen nee tegen natuurlijk (wat een ervaring weer).

Een douche is nu geen overbodige luxe, heerlijk na deze toch redelijk zware wandeltocht.

We hebben ons karafje wijn zeker verdiend, en onder het schrijven van dit verhaal gaat een glaasje blanco er zeker in.
Gewoon even niets doen en naar de bergen en de bergdorpjes kijken is ook fantastisch.

De zwaluwen geven een leuke show weg boven het zwembad en de beiaardier rammelt nog even lekker op zijn klokkenspel.
Een fantastische plek om even heerlijk bij te komen.

We zien hoe Monique de broden in de oven legt, in deze oven op houtskool wordt echt alles gebakken, van het brood tot de pizza en de vleesgerechten.

14 juni donderdag Orturano – Radda in Chianti
’s Morgens nog een lekker ontbijtje en daarna is het afscheid nemen van Monique en Giulio.
Voor de diners betalen we 16,- p.p., en voor een grote karaf wijn 5,-.
De prijs meer dan waard.

Totaal rijden we ongeveer 220 km en komen om 13:30 uur aan in Agriturismo Podere Le vigne in Radda in Chianti.

Dit agriturismo lijkt in het geheel niet op ons vorig onderkomen.

Bij de receptie zit niemand. Volgens een bordje kunnen we informatie vragen in het restaurant of bellen met een nummer wat op het bordje staat.
We besluiten om eerst maar in het restaurant om informatie te vragen. Als antwoord krijgen we dat het restaurant en hotel niets met elkaar te maken hebben.

We besluiten terug te gaan naar de receptie en met de telefoon bij de receptie het nummer te draaien. Helaas, de telefoon reageert niet en we krijgen vreemde telefoontonen te horen.
We gaan het nog maar eens in het restaurant proberen, we nemen nu het informatie bordje mee waarop staat dat we toch informatie kunnen vragen in het restaurant.
De dame die ons nu helpt is niet blij dat we het bordje mee genomen hebben. Ze gaat nu wel onmiddellijk bellen. Na 2 woorden gewisseld te hebben weet ze ons te vertellen dat er over 2 minuten iemand is; inderdaad al zeer snel komt Leonardo aangereden en staat ons bijzonder vriendelijk te woord.
We checken in en krijgen kamer 3 toegewezen, een mooie ruime kamer. Het ontbijt kunnen we ’s morgens in het restaurant nuttigen tussen 8:30 en 10.00 uur.

De naam van het restaurant is Le Vigne en staat in diverse boekjes aanbevolen in de duurdere prijsklasse.
We zijn dan ook zeer benieuwd naar het ontbijt.

We lopen naar het centrum van Radda, ongeveer 15 minuten lopen. Radda blijkt een leuk plaatsje, dat door veel toeristen bezocht wordt. Het heeft een aantal leuke winkeltjes waar vooral veel Chianti wijn, olijven en beschilderd keramiek verkocht wordt.

Bij de VVV halen we een plattegrond en krijgen ook wat wandelingen en aanbevelingen mee.

We drinken ons eerste glas Chianti op het terras van ….. We lopen terug en gaan nog lekker aan het zwembad zitten.

“s Avonds besluiten we om terug te gaan naar Radda en op hetzelfde terras wat te gaan eten.

Het is hier erg gezellig en lopen dan ook ’s avonds in het donker door de wijngaarden weer terug naar ons hotel.

15 juni vrijdag  Radda in Chianti
Na een goede nachtrust kijken we uit naar het ontbijt in dit hotel (want dat is het, en zeker geen agriturismo). De ontbijtkamer is gedekt voor 4 tafeltjes, 

Het ontbijt is zeer minimaal; wat sneetjes brood, jam, melk, cornflakes, aangelengde jus d’orange en koude koffie (van gisteren waarschijnlijk). Het nodigt niet uit tot uitgebreid ontbijten en we zijn er dan ook zo klaar mee.

Vandaag maken we een wandeling uit het boek “wandelen in Toscane”, nummer 14. De lengte is 10,5 kilometer en er staat 4 uur voor met een hoogteverschil van 350 meter.

Een mooie wandeling met mooie vergezichten over de typische glooiende heuvels van Toscane.

We komen in de plaatjes en erven van:

1. Radda in Chianti
2. La Croce (gehucht bij Radda) Casa Malpensata (groot agriturismo)                                                                                             
3. Podere Petroio (wijngaard)
4. San Giusto (parochiekerk uit de 11e eeuw)
5. Podere Valimaggio (wijngaard)
6. Casa Bereto (wijnhoeve waar ons hotel op uitkijkt), een prachtig landgoed.

We lopen hier via het erf, door de olijfbomen en vervolgens tussen de wijnranken door naar ons hotel en komen uit op het terras van Le Vigne en besluiten hier te lunchen. We zijn dan ruim 3,50 uur onderweg geweest.
Heerlijk chique geluncht.

We pakken nu de auto en vertrekken naar het 6 km verder gelegen Voipala. We pakken net niet de goede afslag en besluiten via een omweg te gaan. Op deze manier maken we er meteen een toertochtje van en leggen even aan in Greve, een echte wijnstad. We laten ons verleiden tot een heerlijk Italiaans ijsje.

In totaal hebben we 38 km gereden voordat we in Voipala zijn. De volgende keer gaan we te voet (is sneller). We rijden nog even langs een supermarkt en slaan wat kaas en ham in voor het ontbijt. Ook maar een fles wijn voor de zekerheid (rood en wit).

Het is warm en we gaan nog lekker even aan het rustige zwembad liggen om de gemaakte foto’s te bekijken.

’s Avonds besluiten we weer in het zelfde restaturant te gaan dineren.
Een heelijke salade voor 5,50 en een karafje wijn.
We gaan nu vroeger terug naar het hotel, het is nog licht.

16 juni zaterdag San Gimignano en Radda in Chianti

Na het ontbijt (aangevuld met onze eigen supermarktspullen) gaan we weer op pad.
Vandaag rijden we eerst met de auto naar San Gimignano; de autotocht er naar toe is al erg leuk om te doen, veel mooie vergezichten.

San Gimignano is inderdaad een schitterend stadje boven op de heuvels met zijn vele torens, die de stad de bijnaam “Middeleeuws Manhattan” heeft opgeleverd. Helaas is het te toeristisch geworden, hierdoor gaat erg veel van de charme die dit dorp vroeger uitgestraald zal hebben verloren.

We slenteren dan ook wat door de straatjes en drinken wat op een terras. Gezien de drukte besluiten we niet al te lang te blijven en rijden terug naar Radda. We rijden langs een supermarkt en slaan wat kaas en ham in voor het ontbijt. Ook maar een flesje wijn voor de zekerheid (wit en rood).

We pakken een kopje cappuccno bij het restaurant Le Vigne en werken het reisverslag bij.

Dorette besluit om met een boek bij het zwembad te gaan liggen, Harrie gaat de 10 km lange route van gisteren al hardlopend afleggen.

Het blijkt 9 km te zijn en deze wordt gelopen in 1 uur en 11 minuten. Tijdens de halve marathon in Nuenen moest Harrie na 16 km met een kuitblessure opgeven. De kuit lijkt nu redelijk hersteld te zijn. Nog even voorzichtig aan en hij kan weer voluit gaan. Een duik in het zwembad om af te koelen en daarna lekker wegdromen op een ligbank met een koud wijntje.

’s Avonds eten we weer in Radda op ons vertrouwde adres.

17 juni zondag  Radda – Pienza
We verbazen ons weer over het slechte ontbijt, andere gasten zien we zelfs ook al zelf het brood meenemen. Gelukkig hebben we nog wat van onszelf. 

We checken uit en rijden richting Pienza. We passeren een aantal mooie plaatsjes zoals, Siena, Buonconvento, na Pienza is het nog 6 km naar agriturismo le Checche.
Bij aankomst zien we het al meteen, dit is weer een originele agriturismo.

Een grote oude gerenoveerde boerderij, een agrarisch landgoed waar ook wijn verbouwd wordt en olijfbomen staan.

Onze gastheer en gastvrouw spreken geen woord Engels en wij verstaan nauwelijks Italiaans.

De ontvangst is zeer vriendelijk. We krijgen meteen wijn, water en brood gepresenteerd. Het is nog geen 12:00 uur maar drinken een glaasje met de gastvrouw mee.

Hierna brengt ze ons naar de kamer, herstel kamers. Het is een zeer riant verblijf, woonkamer met keuken, grote slaapkamer en badkamer.

Even in huizen en dan met de auto terug naar Pienza, de geboorteplaats van Paus Pius II.

We maken hier een stadswandeling van ongeveer 1 1/2 uur en rijden terug naar ons Agriturismo.
We gaan lekker bij het zwembad wat lezen. Even later komt de pastoor langs en drinkt samen met de familie en ons een lekkere rode Toscaanse wijn.

Om 20:00 uur krijgen we een uitgebreid diner; bruschiette met tomaat,meloen, ham, kaas , pasta spaghetti, diverse vleesgerechten met salades, tomaten en een aardappel groente mix en als afsluiter fruit met soort van chocolade cake met een typisch Toscaanse likeur.
Jammer dat we de enige twee gasten zijn en onze gastheren en vrouwen geen Engels spreken.

De baas des huizes kijkt ondertussen vanaf zijn bank naar de autoraces en het voetbal.
Tegen de tijd dat wij klaar zijn, wordt hun eigen tafel gedekt en beginnen zij met het diner.
We wensen ze goedenacht en maken nog een korte wandeling buiten om het vele eten even te laten zakken.

18 juni maandag Bagno Vignoni en Pienza, Agriturismo Le Checche
Vandaag worden we wederom gewekt door de vele vogels. Een wekker heb je hier niet nodig. Ons ontbijt is zeer goed (vergeleken met le Vigne) met lekkere ham, kaas, verse koffie, fris, water en diverse soorten cake.

Vandaag gaan we wandelen in Bagno Vignoni.

Het plein bestaat hier uit een bassin met water van 52 graden dat zo uit de grond komt. De Romeinen kwamen hier vroeger al baden in dit “heilzame water”. Nu is er nog steeds een badhuis waar je tegen een kleine vergoeding in kunt.

Maar ja, wij komen voor de wandeling. De beschrijving begint erg onduidelijk; we moeten de weg inslaan die we gisteren uitgekomen zijn.  Vol goede moed beginnen we en het lijkt heel lang goed te gaan, tot we na een uur weer in het dorpje aankomen en dus nog niets verder zijn. Eerst maar wat drinken dan, en nog eens goed lezen. We doen nog een paar pogingen diverse richtingen op, maar de hitte en onduidelijkheid doen ons toch maar besluiten om dit op te geven.

We willen terugrijden naar ons agriturisme maar nemen nog even een dorpje mee dat op een heuveltop ligt, Castiglione D’orcia. Het verbaast ons iedere keer weer dat er in zulke uithoeken nog mensen wonen en dat deze ook nog leven van het toerisme. 

We spenderen een paar euro aan cappuccino en wat ansichtkaarten. Daarna de heuvel af naar ons appartementje. Hier is ook niet veel te doen en we pakken de auto en rijden naar Pienza om lekker in het parkje te gaan zitten.

Na het park gaan we nog lekker luieren en mensjes kijken op het Piazza Pius II. Veel Nederlanders, Belgen en Amerikanen vandaag.
Na een lunch gaan we terug naar ons eigen zwembad waar Rex, onze “hotelhond”, ons een beetje in de weg gaat zitten.

Lekker niets doen, een beetje zwemmen, lezen, nog eens niets doen en een karafje wijn halen in de wijnkelder. Harrie maakt een studie van de bijen die in de lavendel bezig zijn. Om 20.00 uur mogen we weer aan tafel plaatsnemen. Helaas zijn we nog steeds de enigen en we voelen ons vanavond wat opgelaten hiermee.

Hoewel het eten heerlijk is, hebben we het idee dat het wat afgeraffeld wordt en ze liever niet gehad hadden dat we hier aten. Het diner bestaat uit een voorgerecht met peccorino kaas, salami, brood, vis met groente en getoost brood met gesmolten kaas en stukjes pizza. Daarna volgt ravioli gevuld met spinazie in roomsaus, dan kipfilet met sla en een soort gevulde rosti. Tot slot cappuccino met briscotte en het likeurtje.

We zitten weer bommetje en gaan met Rex nog een eindje wandelen.

Om half tien zijn we weer terug en besluiten met een glaasje wijn uit een fles die we gisteren in Pienza gekocht hebben.
Al met al een voor ons redelijk rustige dag, waarbij we ons haast schuldig voelen dat we niet meer gedaan hebben, maar ja we hebben natuurlijk wel vakantie.

19 juni dinsdag Montalcino
Vandaag is onze laatste hele dag in Toscane.
De wekker staat op zeven uur; het is de bedoeling om samen een stukje te gaan hardlopen, iets wat we eigenlijk voorgenomen hadden meer te doen, maar behalve Harrie’s loop in Radda is het er nog niet van gekomen. Ook vandaag brengen we de moed niet op, maar we gaan wel wandelen vandaag. Het lijkt niet zo warm als gisteren te worden, er is een lichte sluierbewolking waardoor de zon niet al te fel is.

Na het ontbijt zoeken we onze spullen bij elkaar en vertrekken met de auto richting Montalcino. Dit ligt op ong. 45 minuten rijden van Radda; we parkeren aan de buitenkant van de vestingmuren en wandelen de stad in.

Bij de VVV vragen we informatie over de bus, die ons na de wandeling terug moet brengen naar Montalcino. Voor de start natuurlijk eerst even een cappuccino.

We belanden bij Fiaschetteria Italiana, toevallig blijkt dit een zaak te zijn die bekend staat om zijn mooie 19e eeuwse interieur.

We beginnen met wandeling 21 uit ons boekje Wandelen in Toscane, van Montalcino naar de abij Sant’Antimo; lengte 12,5 km, duur ca. 4 uur en een hoogteverschil van 270 meter.

We lopen Montalcino uit via de stadspoort Porta del Cassero en moeten de bordjes S. Angelo aanhouden en daarna agriturismo Pietroso. We houden de routebeschrijving van het boekje aan maar de op een heuvelterras gelegen hoeve vinden we niet. Dus maar weer een heel stuk terug en de bordjes rood-witte markering nr. 2 volgen. Dit gaat goed en het lijkt er op dat er tussen de tijd dat de wandeling beschreven is en nu het een en ander in de omgeving veranderd is. Tenslotte komen we toch weer op de route uit bij Villa le Prata. Vanaf nu is het eigenlijk gewoon nr. 2 volgen.

Het gaat gepaard met wat klim- en daalwerk, over zandpaden, grindwegen, rijwegen, boswegen, van alles wat dus.

Halverwege zou er een eenvoudig restaurant moeten zijn en we kijken er naar uit hier even neer te strijken. Maar dit restaurant blijkt ook niet meer te bestaan en er is geen mogelijkheid ergens wat te drinken. Gelukkig hebben we zelf voldoende water bij ons.

Even niet opletten en we lopen weer verkeerd. We halen een groepje Duitse, gepensioneerde wandelaars in, die ook verkeerd blijken te zitten. Zij zijn bezig de wandeling andersom te lopen en zijn op hetzelfde punt verkeerd gegaan. We lopen gezamenlijk terug en kunnen elkaar nu de goede weg wijzen. Verder dus maar weer, ondertussen is het toch aardig warm geworden en we lopen een stuk aardig in de zon. We bereiken het gehucht Villa a Tolli en daarna de wijngaard Magio. Daarna gaat het aardig steil naar beneden over een rotsig pad, opletten geblazen dus.

We zien ondertussen onze bestemming in de verte liggen, adbij Sant’Antimo. Het zou een prachtvoorbeeld van een bouwwerk in de Romaanse stijl moeten zijn, maar ons valt het tegen, het is een vrij kale bedoeling. Ondanks dat het vrij afgelegen ligt, ook hier weer allerlei toeristen.

We rusten even uit en lopen dan door naar het eindpunt van de wandeling, Castelnuovo, waar de bus vandaan gaat. Als we aan komen lopen staat de bus net klaar, die van half drie, we stappen snel in en binnen een kwartier zijn we weer terug in Montalcino (waar we net 3,5 uur over gedaan hebben om in Castelnuovo te komen). Als we de bus gemist hadden, hadden we 2,5 uur moeten wachten. We kopen een lekker fris drankje en lopen nog wat door Montalcino. We komen onze Duitse “vrienden” hier weer tegen, ook zij hebben de wandeling volbracht.

Daarna nemen we de auto terug naar Pienza en frissen ons eerst maar even op. We besluiten alvast af te gaan rekenen omdat we morgen vroeg willen vertrekken. We moeten 50 euro per persoon afrekenen voor onze dinertjes en karafjes wijn. Een verdere specificatie krijgen we niet van het bedrag, maar wat ons betreft is het in orde. We gaan wat boodschappen doen in de supermarkt van Pienza en eten vanavond gewoon in ons appartementje, we hebben geen zin om weer alleen aan tafel te zitten. We nemen wat lekkere Italiaanse kaas en ham, broodjes etc.

Samen met een glaasje wijn (karafje wijn is van het huis nu) is dit een mooie afsluiting van deze wandeldag.

20 juni woensdag Pienza – Pisa – Eindhoven
De wekker staat vroeg vandaag, half zeven. We pakken in, smeren wat broodjes, en rijden om kwart voor zeven aan richting Pisa.

Het eerste uur gaat via de binnenwegen naar de A1. Daarna schiet het op de A1 goed op richting Firenze en dan een iets minder snelle weg naar Pisa. Alles lijkt goed te gaan, tot we vrij onverwacht nog in een file komen. Over 3 km doen we dan 45 minuten, ook hier zijn ze op veel plaatsen aan de weg aan het werken. 

Na zo’n 3,5 uur komen we bij het vliegveld aan en moeten bij Hertz de auto gaan inleveren. Dit gaat allemaal vrij snel. We hebben in totaal 1020 km gereden, voor Harrie is dit meer dan hij normaal in een jaar rijdt.

De shuttle bus brengt ons naar de terminal om in te checken en hier zijn we meteen aan de beurt. Om half 11 is dit allemaal gebeurd en kunnen we even gaan zitten met een kop koffie. Vanaf nu begint het grote wachten weer tot we om 12.35 uur vertrekken.

Als we de lucht in zijn is het bijna 13.00 uur, maar om 14.30 uur landen we keurig in Eindhoven. De koffers laten niet lang op zich wachten en daarna is het naar de Phileas toe. Die rijdt vandaag ook weer en binnen 5 minuten zitten we hierin. Om 15.20 uur steken we de sleutel in onze voordeur.