4 februari t/m 12 februari 1999

Donderdag 4 februari Brussel

Huub haalt ons en Erik op om 7:15 uur. We vertrekken vanaf Brussel Airport.
Het inchecken verloopt allemaal goed en vlot, nu zijn we tenminste van onze koffers af en we besluiten om wat te gaan eten en drinken.

Onze CityBird start precies om 13:45 uur. We zitten in de Kolibri klasse. Aangezien de vlucht niet vol zit kunnen we ons een beetje verdelen en hebben we zo toch nog wat ruimte.

We komen, met een uur vertraging, voor een tussenlanding aan in Los Angeles.
Dit is onze eerste luchthaven in de US, dus moeten we eerst door de douane met onze bagage.

De douaneformaliteiten gaan zeer bureaucratisch. Op ons formulier moet komen staan waar we verblijven, omdat we nog geen hotel geboekt hebben kunnen we dit niet invullen. We vullen maar een adres van een hotel in omdat dit een verplicht veld is. Dit formulier moeten de volgende 10 meter nog 3 keer laten zien.

Daarna checken we weer in en stappen weer in hetzelfde vliegtuig op dezelfde plaats. We gaan nu verder naar Oakland, San Francisco. We landen om 20:00 uur.
Het uitchecken gaat zeer snel omdat we nu domestic reizigers zijn. De koffers komen er bijna bij de buitendeur uit. Iedereen kan hier in- en uitlopen.
Nadat we de koffers hebben gaan we naar de AVIS desk voor de auto die we hebben besproken.

De Chevrolet Lumina staat op het parkeerterrein voor ons klaar. Het duurt even voor we door hebben hoe we weg kunnen rijden, het is een automaat met stuurversnelling.
Na deze lange reis willen we zo snel mogelijk een hotel en wat te eten. Het eerste hotel is Days Inn, inchecken dan wat eten bij Danny’s. Vervolgens een warme douche en slapen.

Vrijdag 5 februari San Francisco

We zijn deze morgen al vroeg uit de veren, we hebben nog wat last van een jetlag. We rijden via de Oakland Bridge naar Fishermans Wharf waar we wat eten en drinken bij een bakker. In de haven zien we enkele tientallen zeehonden.

Het is zonnig, we boffen met dit weer.

Om 10:45 uur zitten we op de boot die ons naar Alcatraz brengt.

Het is indrukwekkend om te zien hoe gevangen op dit eiland hebben gewoond.

De cellen zijn zeer klein er is geen enkele privacy.

Helaas mag je niet overal komen en zijn er veel gebouwen op het eiland gesloopt.

Vanuit Alcatraz heb je een mooi uitzicht op de Golden Gate Bridge en de karakteristieke straten van San Francisco.

Wanneer we weer aanleggen bij Pier 41 van San Francisco, gaan we naar de bekende Cable Cars, die door de steile straten lopen.

Lang hoeven we niet te zoeken en voordat we het weten hangen we aan de zijkant van Cable Car 11.

We gaan naar het centrum.

Vanuit het centrum wandelen we naar Trans America Pyramid.

Terwijl Dorette naar huis belt om te vertellen dat alles goed gegaan is met de reis, zien we de ingang liggen van China Town.

Hier kopen we een paar wandelschoenen voor Erik. We vervolgen onze wandeling en komen uit bij de Pyramid. Helaas mag je niet meer naar boven om van het uitzicht te genieten.
Na een lange wandeling door de streets van San Francisco komen we weer bij de auto uit om 15:30 uur.

We rijden nog even door de steile straten. Natuurlijk rijden we ook door Lombard Street, lijkt wel een Kermisattractie. Deze straat kennen we van de TV series.
Na Lombard Stret is het de bedoeling dat we rechtstreeks naar de Golden Gate Bridge rijden. Rechtstreeks lukt niet helemaal. We moeten namelijk een keer links, alleen is er nooit een gelegenheid om links af te slaan. Dus een rondje rijden en alles nog een keer bekijken. Uiteindelijk rijden we dan toch over de Golden Gate Bridge. We rijden nog even in de omgeving in het natuur gebied rond de Golden Gate Bridge.

We gaan opzoek naar een hotel en checken in bij Pacific Hotel, gevolgd door een hapje eten. Dit was niet zo’n succes. De avond wordt afgesloten met een potje rikken.

Zaterdag 6 februari Yosemite Park

Ons ontbijt stelt niet veel voor, veel zoete gebakjes, maar de koffie smaakt goed. Nadat we hebben uitgecheckt rijden we naar Golden Gate Park waar we een uur hebben gewandeld. Hier en daar zijn trimgroepjes bezig met soms wel vreemde attributen, zoals zwaarden.
Vandaag gaat de reis verder naar Yosemite Park. Het weer is totaal veranderd en we hebben onderweg met flinke windstoten te maken. Het begint te regenen, het weer wordt alleen maar slechter. In een Wall Mart willen we een paar sneeuwkettingen kopen omdat we anders waarschijnlijk het park niet in mogen. Helaas heeft deze vestiging onze maat niet meer, maar we kunnen een stad verder een set ophalen. Nadat de employee ons heeft geholpen en uitgelegd hoe je de kettingen om de wielen moet leggen, vertrekken we naar de Wall Mart in Tracy. Hier liggen ze inderdaad voor ons klaar.
We gaan verder naar Yosemite. Het weer wordt steeds slechter en het wordt steeds rustiger op de steeds smaller wordende 120 road. Het uitzicht is prachtig, helaas is het vaak te bewolkt om er echt van te kunnen genieten. Net als we ons af beginnen te vragen waarom we geïnvesteerd hebben in sneeuwkettingen, zien we de eerste sneeuw in de bergen liggen.

Bij de ingang van Yosemite park sneeuwt het flink. We mogen inderdaad alleen het park in als de sneeuwkettingen om de wielen liggen.

De eerste poging mislukt, dus toch maar eerst de gebruiksaanwijzing lezen. Na 1 km controleren we de kettingen nog een keer. Dan met volle slakkengang snelheid de laatste 45 Miles afleggen. Maximaal mogen we 25 Miles per uur rijden, dus tijd genoeg om van de schitterende natuur te genieten. Van de ingang van het park naar het hotel rijden we in ongeveer 2 uur. Er komen ons regelmatig auto’s tegemoet die het park verlaten, maar we zien verder niemand die het park ingaat. Wat staat ons daarboven te wachten?

We hebben geen hotel besproken, terwijl in onze reisinformatie staat dat het verstandig is om een hotel in Yosemite Park ruim 1 jaar van tevoren te bespreken. We denken er nog maar niet aan wat te doen wanneer er No Vacancy op de deur staat.
Gelukkig zijn er kamers beschikbaar, wel wat prijzig. Het zijn dan ook chaletjes.
Het is er nu ontzettend donker en het sneeuwen is verander in een enorme plensbui.
Nadat Erik zich gelegitimeerd heeft, kunnen we een pilsje pakken in de bar rond het kampvuur. ’s Avonds eten we in het a la carte restaurant. Op onze kamer kaarten we nog even en voordat we het weten zitten we al weer te gapen en liggen we weer vroeg in bed.

Zondag 7 februari Sequoia Park and Kings Canyon

Het is 6:00 uur ‘s morgens en het regent ontzettend hard. Ik heb geen idee of het wel verstandig is om vandaag te gaan wandelen.
Na het ontbijt brengen we een bezoekje aan het Victors centrum. Hier informeren we welke pas open is richting Death Valley. Het antwoord is voor ons teleurstellen, alle doorgaande passen zijn afgesloten. Dit betekent bijna 1 dag omrijden (daar gaat het schema van Harrie).
We besluiten na stemming (2 voor, 1 tegen en 1 onthouding) naar Bakersfield te rijden, via Sequoia Park. De weg naar Sequoia Park is lang. We zijn dan ook erg enthousiast als we een kleine wandeling kunnen maken tussen de enorme Sequoia bomen in de sneeuw. Een sneeuwballen gevecht kan wel eens het hoogte punt van de dag worden.

Dorette heeft wat last van wagenziekte en Erik voelt zich ook al niet al te best. Het wordt een reis met hindernissen. Nadat we gegeten hebben in een typisch Amerikaans restaurant wordt de reis voorgezet naar Bakersfield.

We checken in bij een Travelodge hotel eb besluiten nog even naar het centrum te gaan. Na een half uur rondtoeren komen we tot de conclusie dat dit niets wordt en we gaan weer terug naar het hotel. Hier ligt een 36 baans bowlingcentrum waar we wat drinken en wat klefs eten. Het bier komt uit de illegale koelkast van de manager, maar smaakt er niet minder om.

De avond hebben we afgesloten met 16 potjes rikken.

Maandag 8 februari Death Valley

Vandaag hebben we een redelijk ontbijt. We kunnen brood roosteren en besmeren met wat boter of jam. Natuurlijk zijn er voor de liefhebbers ook de bekende zoete broodjes.
Om 09:00 uur rijden we richting Death Valley. We rijden Bakersfield uit over de snelweg 178, richting Lake Isabella. Deze snelweg gaat over in een tweebaansweg, dit is natuurlijk niet erg, maar op de verkeersborden staat: “Stay Away, Stay Alive”. Deze weg heeft al aan 195 mensen het leven gekost. De weg is vooral gevaarlijk omdat er stukken rots vallen.
Op een gegeven moment moeten we stoppen voor wegwerkzaamheden. Er staat een verkeersregelaar te zwaaien dat we langzamer moeten rijden, daarna staat een verkeersregelaar die ons vertelt dat we ongeveer 15 minuten moeten wachten. Inderdaad na 15 minuten mogen we achter een auto rijden, de weg bestaat nu hoofdzakelijk uit zand.
Na deze ervaring gaat het verder over de snelweg. Nadat we getankt hebben in Bodfish komen we uit bij een groot stuwmeer, Lake Isabella.

De gehele route is vanaf Bakersfield schitterend en met geen VELO te beschrijven.

Dit is een Velo.

Aan het einde van deze schitterende weg gaan we verder over state road 395. Links van ons zien we de bergen van Sequoia en recht liggen de bergen van Death Valley.

Daartussen, waar wij rijden, is het een grote open vlakte met alleen maar struiken. Het is moeilijk in te schatten, maar ik denk dat we wel 25 km ver weg kunnen kijken.
Na 80m km gaan we bij Olancha rechts af richting Death Valley. Links van ons zien we een bijna drooggevallen meer, Owens Lake. Hier stoppen we even, het meer is wit uitgeslagen van het zout en dat willen we wel eens van dichtbij bekijken.

De temperatuur ligt nu ineens boven de 20 graden. Het is wel erg ver lopen naar het meer, je kunt hier moeilijk de afstand inschatten omdat alles zo open is. Huub vindt grote witte botten, die in ieder geval niet aan ons toebehoren.

We lopen naar de weg en vervolgen de route naar Death Valley. We rijden over de “rand” van Death Valley, Townes Pass op ongeveer 5000 feet. Daarna begint de afdaling naar sealevel. Ik ga hier niet beschrijven hoe mooi het hier is, dan moet je zelf ervaren. We rijden verder en komen uiteindelijk uit op 200 feet onder sealevel.

Bij het informatiecentrum van Death Valley kopen we enkele foto’s en bezoeken het museum.

Afgelopen jaar is de hoogste temperatuur 54 graden geweest, dit was geen record, dat staat op 57 graden.
Bij de zandduinen zijn we gaan wandelen door een klein stukje Death Valley.

Maandag 8 februari Las Vegas

Na Death Valley gaat het verder naar Las Vegas. We passeren de staatsgrens van Neveda. In de verte kunnen we Las Vegas al zien liggen, terwijl het nog ruim 40 miles rijden is.
Na aankomst in Las Vegas gaan we eerst een klein hapje eten bij Mc Donalds. Op het moment dat wij erbinnen komen, komt er een vrouw overstuur binnen die zojuist beroofd is. We zijn dus gewaarschuwd.
Aan de Strip (Las Vegas Boulevard) liggen alle grote hotels. We rijden er eerst met de auto langs om een indruk te krijgen. We hebben geen idee wat hier een kamer kost. We proberen eerst Luxor (de Pyramide), de prijzen variëren van 129 tot 329 dollar excl. Taks.
Na een klein vergelijkend marktonderzoek blijkt dat we niet goedkoper dan 99 dollar excl tax kunnen overnachten tenzij we weer een Travelodge voor 50 dollar nemen.

Deze ligt midden op de Strip tussen alle grote hotels. Aangezien we toch aan ons reisbudget moeten denken besluiten we de Travelodge te nemen.

Het is inmiddels donker geworden en Las Vegas verandert in een grote lichtshow. Bellagio is het eerste hotel dat we bezoeken. Nadat we de dollars hebben vergokt gaan we naar Ceasars, daarna naar Mirage en vervolgens naar Treasure Island.

Mirage een hotel met een zeer groot casino, meer dan 100 winkels, een fantastisch uitgebeeld sprookje van Atlantis.

Dorette en Harrie gaan wat drinken in Planet Hollywood. Als de obers door hebben dat we uit Nederland komen, moet de hele bar het weten en voor we het weten is iedereen voor Nederland. Ook de obers maken er een show van.

Als we naar buiten lopen begint net een vulkaanuitbarsting bij Mirage. Na dit spektakel lopen we door naar Treasure Island. Nadat we door dit hotel gelopen hebben, komen we precies op tijd voor een spectaculaire show. Twee middeleeuwse boten vechten met elkaar. De show bestaat uit echte acteurs en acrobaten. Ook hier vee licht en vuur effecten. Op het einde zinkt een van de boten, werkelijk grandioos.

Dinsdag 9 februari Las Vegas

Vandaag slapen we uit, we hebben immers de hele dag in Las Vegas. De zon schijnt, maar het waait hard. Na het ontbijt lopen we de Strip af naar de Tower. We gaan op bezoek bij de witte tijgers van Siegfried en Roy.

Vervolgens gaan we naar de Stratosphere tower, de lift brengt ons in 37 seconden naar de bovenste verdieping, 350 meter hoger.

Hier hebben we een mooi uitzicht over o.a. de “Dessert Valley”. Het waait inmiddels behoorlijk hard, dat is niet alleen te voelen, maar ook te zien aan de enorme stofwolken.

We besluiten om met een busje terug te gaan naar de Pyramid (Luxor) Hier nemen we nog deel aan een 3D avontuur.
Ondertussen is het gaan regenen. Na een korte pauze in ons hotel eten we in het Monte Carlo hotel, een buffet incl. drank kost ongeveer 10 dollar per persoon.
We pakken nog een drankje in een van de thema cafés (sport). Dorette en Harrie gaan terug naar het hotel. Huub en Erik gaan nog naar het MGM.

Woensdag 10 februari Grand Canyon

Om 9:00 uur ontbijten we. Na het uitchecken rijden we richting Grand Canyon.
Nadat we Las Vegas verlaten hebben rijden we over road 93. Een hele lange rechte weg met bijna geen verkeer. We rijden nu door het Huailapi Indianen reservaat.

Bij Kingman nemen we de historisch Route 66. We rijden nog steeds door het indianenreservaat. Naast ons rijdt de Santa Fe Express, de langste die we gezien hebben heeft maar liefst 6 locomotieven voorop.

We maken een stop bij de Grand Canyon Cavernes.

Hier gaan Erik en Huub 120 feet onder de grond om de grotten van de Canyons te bekijken.

We rijden verder over route 66 tot aan het plaatsje Willams. De plaatsjes waar we nu door heen rijden lijken wel uitgestorven. Zo nu en dan zie je een indiaan in een auto zitten.

We rijden nu over Route 64 die ons rechtstreeks naar de Grand Canyon zal leiden.

Het begint te sneeuwen en de weg is zo nu en dan glad. We zitten nu op het Coconino plateau tussen de 5000 en 6000 feet hoog.

We betalen 20 Dollar entree bij de ingang van de Grand Canyon. We zijn precies op tijd om de zon onder te zien gaan op een van de uitkijkpunten.

Nu maar hopen dat er plaats is in het hotel.

We proberen eerst bij Bright Angel Lodge. We hebben geluk, over 30 minuten komt er een kamer vrij. We kunnen om 18:30 uur inchecken.

Deze lodges zijn van begin 1900. Ze hebben dan ook niet veel luxe, geen radio en tv, maar wel een bad.

De lodge delen we met zijn vieren, we hebben 2 aparte slaapkamers.

We eten in het restaurant met livemuziek van “Jimmy Cash”.

Donderdag 11 februari Hiking the Grand Canyon

Vandaag gaan we wandelen. We nemen eerst een stevig ontbijt. We kopen in de supermarkt brood en water.

We starten om 10:10 uur. Het is koud, er ligt bevroren sneeuw, dus het is glad.

We denken ons goed voorbereid te hebben, voldoende warme kleren aan en schoenen met een goed grip. We zetten de eerste stappen in het grootste gat van de wereld. Ons doel is om te komen tot het eerste plateau, Bright Angel, Indan Garden, 933 meter naar beneden, 4,7 miles (7,5 km) enkele reis.
In het begin is deze steile afdaling behoorlijk glad. Na een uur lopen verdwijnt de sneeuw op het pad. Regelmatig zien we berghertjes klimmen in de bergen. Het wordt steeds warmer, de sneeuw heeft nu plaats gemaakt voor cactussen.

Na 2 uur lopen komen we aan in Indian Gardens. Leuk voor een foto. Harrie legt zijn jas neer over een cactus, stom dus.

Hij gaat iets te ver door zijn knieën voor een foto en belandt met zijn billen in een cactus.

Iedereen lachen, behalve Harrie. Zeker toen Dorette de naalden uit de billen van Harrie ging trekken.

Na dit intermezzo moeten we toch echt weer verder. Harrie pakt zijn jas en ja hoor, de jas zit vol naalden.

Na een korte pauze in Indian Gardens besluiten we weer naar boven te gaan, tenslotte is dit nog een klim van 933 meter.

Het was uitdagender geweest om helemaal af te dalen naar de Colorado rivier. Hier heb je echter heen en terug 2 dagen voor nodig. Misschien de volgende keer.

De tocht naar boven gaat boven verwachting goed. Af en toe een keer uitrusten en de ademhaling weer regelen. In het begin is het zeer warm om te lopen, hoe hoger we komen hoe kouder het wordt. Na 2:15 uur lopen komen Harrie en Dorette boven aan, Erik en Huub zijn er dan al. Nu kunnen we echt zeggen: We hiked the Canyon.

In de bar drinken we nog een drankje, we trekken onze bezwete kleding uit en vertrekken richting Flagstaff.

Vervolgens rijden we naar Phoenix en checken in bij hotel Red Roof. We eten in het naastgelegen Holiday Inn. Temperatuur is zeer aangenaam.

Vrijdag 12 februari Joshua Tree Park

Na het bekende muffin ontbijt rijden we over Road 10 richting los Angeles.
We besluiten eerst nog Jushua Tree Park te bezoeken.

Er moet wel even getankt worden voor we het park inrijden. De pomp die we aandoen is in renovatie en we kunnen hier dus niet terecht. Het benzinewijzertje staat inmiddels op Empty, maar we moeten door naar de volgende pomp.

We rijden de afslag Joshua Tree park voorbij en rijden zo zuinig mogelijk verder.
Na zo’n dertig kilometer komen we gelukkig een pomp tegen en we halen toch wel een beetje opgelucht adem. We strekken meteen even de benen, Dorette en Erik hebben erg veel last van spierpijn en lopen als oude besjes.

We rijden weer het stukje terug naar het park en melden ons bij de vrouwelijke ranger. Zij wijst ons de mooiste plekjes in het park aan.

We gaan onder andere naar de cactustuin en bekijken de Joshua Trees.

Ook nu zijn we weer onder de indruk hoe groot zo’n park is, we rijden al 1,5 uur door het park.

Net buiten het park kopen we nog wat kaarten en in de plaatselijke supermarkt onze lunch.

We rijden verder naar Los Angeles, zodat we er vroeg in de middag arriveren.

Vrijdag 12 februari Los Angeles

Dorette heeft een locatie gevonden niet ver van het vliegveld met diverse motels en hotels. Na diverse keren omrijden in deze drukke stad vinden we een hotel in de wijk Inglewood; Comfort Inn. We rijden in het begin door straten waar het er niet erg betrouwbaar uitziet.

Ook bij ons hotel lijkt het niet al te veilig. Later blijkt dat heel Los Angeles er ongeveer zo uit ziet.

We willen natuurlijk niet op onze hotelkamer blijven zitten. Ik vraag bij de receptie of er in de omgeving restaurants zijn. Er zijn diverse Mexicaanse en Chinese restaurants op loopafstand, alleen hebben we daar geen zin meer in.

De baliemedewerker gaf nog als tip mee dat het afgeraden wordt om ’s avonds na 22:00 uur buiten te lopen. Bovendien adviseert hij om geen waardevolle spullen mee te nemen, maar deze in de hotelkluis in bewaring te geven.

We besluiten te gaan eten bij het Hardrock Café. We krijgen een lange uitleg en een kaartje mee van dezelfde baliemedewerker. Het is ongeveer drie kwartier rijden.

Nadat we gegeten hebben gaan we naar het winkelcentrum, helaas is alles al gesloten. We rijden terug naar het hotel en zien onderweg nog een auto in brand staan.

Zaterdag 13 februari Los Angeles

Vandaag hebben we een hele dag in LA. Om 10:00 uur zijn we al in Universal Studio’s. De entreeprijs bedraagt $ 39 per persoon.

Het is al ontzettend druk, families staan al voor de kassa’s.

We rijden met een treintje door de originele studio’s van Hollywood en beleven enkele spannende momenten op een brug die in elkaar stort

en in een metro dat door een aardbeving wordt getroffen.

We zien shows van:

• Blues Brothers

• Waterworld
• Back to the Future
• Wild Wild Wild West
• Animal actors
• Beatle Juices

De lunch is een aangeklede hotdog met een drankje, 20 gulden per persoon.

We blijven er tot 18:00 uur. Buiten de studio’s valt er ook nog van alles te beleven. Na een laatste drankje rijden we via Beverly Hills en Bel Air weer terug naar het hotel.

Hierna halen we nog wat te eten en te drinken, tenslotte willen we wel een versnapering bij het kaarten.

Zondag 14 februari Santa Monica

Heel Amerika is in de ban van Valentijnsdag. Vandaag zien we de bekende letters HOLLYWOOD tegen de heuvels. Natuurlijk bezoeken we de bekende sterren in de stoep.

We rijden via Rodeo drive, een dure winkelstraat, naar Santa Monica. Op de pier is het gezellig en vermaken we ons uitstekend. We lopen vanuit de pier naar Third Street, een drukke populaire winkelstraat met veel artiesten.
Tijd om naar huis te gaan. We gaan naar de auto en rijden naar het vliegveld. We leveren de auto in bij AVIS en nemen een shuttlebus naar de terminal. We zijn ruim op tijd, dus nog maar eens een potje kaarten.
Na vertrek van de City Bird zit langs een huilend kind en een vrouw die moet overgeven. De man naast Harrie staat voortdurend op en laat regelmatig wat vallen. De steward rijdt met zijn kar tegen de stoel van Harrie, zijn trui vol koffie en enkele koffie vlekken op de VELO, waar dit verslag op gemaakt is.
Gelukkig verloopt de rest van de reis voorspoedig en landen we om 16:15 uur, op tijd, in Brussel.
Ook de bagage is er en kunnen we na het betalen van 300 gulden voor 12 dagen parkeren weer terug naar Eindhoven. Om 18:30 uur zijn we weer thuis.

Samenvattend

• Een zeer geslaagde vakantie
• San Francisco, een vriendelijke drukke stad met veel cultuur.
• Las Vegas, een 24-uurs stad, met veel glamour en kitsch.
• Los Angeles, een onvriendelijke stad, vies, onveilig, mooie stranden en winkelstraten, een stad vol tegenstellingen.
• Universal Studio’s, de moeite waard.
• Yosemite park, helaas slecht weer en mist, waarschijnlijk het mooiste park van Amerika.
• Sequoia Park, zeer hoge bomen en veel sneeuwpret.
• Death Valley, kaal, groot en buitenaarts mooi.
• Grand Canyon, heel diep, bijzonder mooi en spierpijn.