Zondag 7 juli 1996 Hotel Lanzarote Princess te Playa Blanca

Princess

Begin juni hebben we deze reis naar Lanzarote geboekt en nu, vier weken later, zitten we te wachten op de treintaxi die ons naar het station moet brengen. De treintaxi haalt ons op om 13.15 uur. We arriveren op Schiphol om 15.30 uur en gaan maar meteen inchecken. Balie 2 is ons doel, maar om daar te komen moeten we eerst langs een strenge controle. Is Lanzarote zo onveilig ? Het inchecken op zich gaat zeer snel.

Ons vliegtuig, een Boeing 737-200 van Air Holland, heeft een vertraging van 50 minuten. Dit vliegtuig heeft nauwelijks beenruimte, dat betekent dus ruim vier uur lang stil zitten (voor Harrie geen eenvoudige opgave).

Het vliegtuig komt aan op Arrecife, dit is tevens de hoofdstad van Lanzarote. Op het vliegveld worden we opgewacht door een hostess van Arke, Marquita van Santen.

Wij zijn de enige passagiers in het busje dat ons naar het hotel brengt. De overige passagiers vertrekken in grote bussen naar andere vakantiebestemmingen. We hebben dus een hotel waar niemand wil zitten of een luxe hotel.

Ons busje heeft ongeveer een half uur nodig om ons naar hotel Lanzarote Princess te brengen in Playa Blanca. We komen om ongeveer 22.30 uur aan bij het hotel. Het is een schitterend hotel met een zeer fraaie, royale lobby.

Tijdens het inchecken deelt de baliemedewerkster ons mede dat we te laat zijn voor het diner. Maar voor ons hebben ze nog een tafel gedekt staan in het restaurant.

Nadat we onze koffers naar de kamer hebben laten brengen, gaan we op zoek naar het restaurant. De lobby is zeer groot en bestaat uit twee niveaus. Het restaurant ligt op het onderste niveau. Wij maken voorzichtig de deur open en zien een zeer groot restaurant, en inderdaad, een tafel staat keurig gedekt, met diverse gerechten en een drankje, klaar voor ons. Alles hebben ze hygienisch afgedekt. De eerste indruk en de gastvrijheid is zeer goed te noemen. Dit zal tijdens de rest van ons verblijf zo ook blijven. 

Nu wordt het tijd om een borrel te pakken en een toast uit te brengen op de vakantie. Dit doen we in de Papagayo bar waar een band speelt.

We hebben een royale kamer met bad, toilet en balkon. We missen wel een koelkastje. De kluis op de kamer is in te stellen met een persoonlijke code.

Maandag 8 juli 1996 Playa Blanca
We beginnen deze dag met uitslapen. Tenslotte is deze vakantie bedoeld om uit te rusten. Als we om 8.15 uur de gordijnen opendoen is het al schitterend weer.

Op het eiland Lanzarote regent het bijna nooit, de zon schijnt bijna altijd op dit gedeelte van het eiland. Wel waait er altijd een harde tot zeer harde wind.

Vulkaanuitbarstingen

Dit 797 km2 grote eiland is ontstaan door vele vulkaanuitbarstingen. De bekendste erupties dateren van 1730-1736, toen elf dorpen en vele vruchtbare akkers werden vernietigd. Begraven onder lagen stenen, lava en as. In 1824 volgden de tot nu toe laatste uitbarstingen in hetzelfde zuidwestelijke gebied van het eiland. Het eiland is bedekt met 100 vulkanen en 300 kraters en donkere stromen van grillige lava. Dit is de achtergrond van bijna het totale landschap.

Cesar Manrique

Lanzarote is één van de Canarische eilanden. Dit eiland was ook de woonplaats van de bekende kunstenaar Cesar Manrique.

Playa Blanca is een vissersdorpje waar ook appartementen-complexen, bungalows en hotels zijn. Ook is hier een haven van waaruit iedere twee uur een ferry vertrekt naar Fuerteventura. Ten oosten van Playa Blanca liggen de mooiste zandstranden van Lanzarote.

Het ontbijt

Iedere morgen weer een feest. Het ontbijt kan je afhalen bij diverse buffetten.

1. Een buffet met diverse broodsoorten
2. Een buffet met diverse soorten beleg
3. Een warm buffet
4. Een fruit en yoghurt buffet
5. Een champagne buffet

Het is mogelijk om zeer calorie arm maar ook om heel calorie rijk te eten. Wij proberen ons iedere dag weer een beetje in te houden. Het is wel wennen om zoveel mensen ’s morgens al champagne te zien drinken. Deze wordt ook veel mixed gedronken, b.v. met sinaasappelsap.

Na het ontbijt lopen we over de boulevard naar het centrum van Playa Blanca.

Het leuke van dit centrum is dat het direct aan zee ligt. Dus is het hier goed toeven op de terrassen.

Om 13.00 u zijn we terug in het hotel en worden we opgehaald door onze hostess voor een bijeenkomst in Lanzarote Park. Dit is een vakantie complex dat bekend staat om zijn overboekingen. Ook nu is dit weer gebeurd.

Tijdens deze bijeenkomst geeft zij toelichting over de diverse excursie mogelijkheden op het eiland. Ook waarschuwt zij ons voor diverse zaken waaronder time-sharing, uitdroging en verbranden in de zon.

We schrijven ons in voor twee excursies.

Nadat we terug gewandeld zijn naar het hotel gaan we heerlijk bij het zwembad liggen om de eerste bruine teint aan te brengen.

Het diner

Is al even goed als het ontbijt. Nu ook weer verschillende buffetten. Teveel om op te noemen en iedere dag weer anders. Het toetjes buffet had verboden moeten worden. Alhoewel calorie arm ook hier mogelijk is.

Bij het inchecken krijgen alle mannen een kaartje waarop staat dat een lange broek verplicht is bij het diner. Voor een vakantie hotel is het zeer opmerkelijk om te zien hoe keurig gekleed de mensen ’s avonds gaan dineren.

Na een korte avondwandeling zijn we weer snel in dromenland.

Dinsdag 9 juli 1996  Grand tour Eilandtour

Grand tour Eilandtour

Al vroeg gaan we ontbijten omdat we om 8.30 uur worden afgehaald met de bus voor de Eilandtour. Nadat we langs vier andere hotels zijn gereden kan de tour echt beginnen.

Het begin van de tocht gaat naar het nationale park Timanfaya waar we om te beginnen in de gelegenheid worden gesteld om een ritje te maken per dromedaris (Die ze hier kamelen noemen) op een vulkaan.

La Geria

Hierna gaan we naar het wijngebied La Geria waar een bezoek brengen aan een bodega waar we de lokale wijnen proeven. Omdat het op dit eiland bijna nooit regent hebben ze door een combinatie van technisch vernuft en harde arbeid het volgende bedacht.  Wijnvelden zoals ze alleen op Lanzarote te vinden zijn.

De korrelige lava-as vangt ’s nachts het vocht van de lucht en de zeedampen op, en laat het tot 30 cm diepte de grond binnen dringen zodat de plant, die in een diepe ronde kuil staat, toch het nodige vocht krijgt. Om de warme en harde wind te beletten de jonge plantjes te verschroeien, is er een muurtje rondom de kuil gebouwd.

De vlakte ziet er dus kaal uit, maar in al die kuilen, waar je af en toe iemand uit ziet kruipen, groeien de wijnstokken. De wijstokken leveren gemiddeld 20 kg druiven op.

De oogst bestaat voor 80 % uit witte wijn, waarvan  één zeer zoete wijn. De wijn uit deze streek heet Malvasia.

We rijden langs de hoofdstad Arrecife via Guatiza en Mala. Onderweg vallen vooral de zeer vele Opuntia kaktusvelden op. We stoppen bij Jameos del Agua.

Jameos del Agua

Deze grot ligt dicht bij de kust. We dalen de trappen af en komen in een door de natuur gevormde open ruimte. In deze ruimte staan hoge cactussen, de wanden bestaan uit onregelmatig gevormde lavablokken. Hier kunnen we wat drinken. In het ondergrondse meertje dat in verbinding staat met de zee leven krabbetjes die nergens anders voorkomen, deze zijn wit en blind en hebben een lengte van 2 tot 3 cm.

Achter het ondergrondse meer zien we een rotstuin met zitjes en een zeer fraai aangelegd zwembad. Achter het zwembad ligt een natuurlijke concertzaal, die bekend staat om zijn voortreffelijke akoestiek.

Dit alles werd ontworpen door Cesar Manrique. Wanneer we naar boven lopen zien we een tentoonstelling over vulkanen.

We verlaten deze bijzondere grot en rijden langs de westkust naar Mirador del Rio, waar we een prachtig uitzicht hebben op het eiland Graciosa. Verder gaat het via Haria en een zeer smalle weg met scherpe haarspeldbochten naar het hoogste punt van Lanzarote, naar Teguise, dit is de oude hoofdstad van het eiland.

We lunchen in het plaatsje Tinajo. Dit is ook het dorpje van de vrouwelijke beschermheilige van het eiland, “De Heilige Maagd van de vulkanen die naar men zegt Tinajo van een stroom lava heeft gered.

Van hieruit rijden we door enorme lava velden richting Timanfaya, het nationale park van Lanzarote. Bij de ingang van dit park staat een geluksduiveltje.

Timanfaya

Dit lavaveld heeft een oppervlakte van 50 km2. De kraters en vulkaankegels in het kraterlandschap staan bekend onder de naam Montanas del Fuego (de vuurbergen).

Slechts een gedeelte van dit park is opengesteld voor bezoekers. In het park krijgen we eerst enkele demonstraties te zien hoe de vulkanische bodemtemperatuur werkt. Op 10 centimeter diepte is de lava-as al zo warm dat deze nauwelijks vast te houden is. Op 150 centimeter diepte vat een struik spontaan vlam nadat deze hierin werd geworpen.

En het gieten van water in een pijp van 10 meter diepte levert een geiser van kokend water op.

Op dit punt is ook een restaurant ontworpen door Ceasar Manrique.

Dit restaurant El Diablo (de duivel) bevat een natuurlijke barbecue, op het heetste punt van het eiland. (Islote de Hilario) Deze barbecue is 7 meter diep en wordt verwarmd door vulkanische warmte.

Vanaf dit restaurant vertrekt de bus voor een rit langs de Rue de los Volcanes; deze route beslaat een traject van 10 km. Je ziet hier fascinerende lava formaties, vele vulkanen en kraters.

Dit bezoek aan dit onwezenlijke maanlandschap van Timanfaya vormt een hoogtepunt van ons verblijf op Lanzarote.

Op dit gedeelte van het eiland worden ook films opgenomen o.a. van James Bond en Bassie en Adriaan (The movie).

Nadat we het nationale park hebben verlaten voert het einde van deze tocht ons langs de lavakust. Hier zien we de zoutwingebieden van Janubio.

Ook brengen we nog een bezoek aan de stoomketels

Dit zijn halve grotten gevormd door de lava.

Het water stort zich hier met donderend geraas in waardoor witte schuimkoppen ontstaan, het lijkt hierdoor of het water nog steeds kookt.
Hierna brengt de chauffeur iedereen weer terug naar zijn hotel. We bedanken onze gids Simon en de chauffeur. Nadat we ons hebben opgefrist gaan we om 19.00 uur eten.

Woensdag 10 juli 1996 Marktdag

Marktdag

Voor het ontbijt is Harrie eerst 45 minuten wezen hardlopen langs de kust, richting Playa de Papagayo.

Na het ontbijt gaan we naar het centrum van Playa Blanca waar vandaag een markt is. Deze markt heeft veel weg van een markt in China-town, ook hier liggen de bekende Rolexen, Guchies, etc. die niet van echt te onderscheiden zijn.

Toch weten wij twee souvenirs te kopen, een geborduurd tafelkleed, en een uit leer vervaardigd gezicht. We lopen door de winkelstraat terug naar het hotel. Onderweg worden we nog aangesproken, al gauw hebben we in de gaten dat het gaat om time-sharing. Nadat ze verneemt dat wij uit Nederland komen en dus te goed geïformeerd zijn, verdwijnt de interesse om ons verder te woord te staan.

Het zwembad

Om 12.00 uur liggen we op strand. Omdat het zo hard waait kun je hier niet eens fatsoenlijk lezen. In zee zwemmen is ook niet aan ons besteed, we zijn het dus al vrij snel beu. Om 13.30 uur besluiten we ons heil bij het zwembad te gaan zoeken. Het water in dit zwembad is zout water, omdat normaal water hier zeer duur is. (Dit eiland heeft geen grondwater, al het normale water is ontzilt zee water).

De hele dag kun je bezig gehouden worden door het entertainment team van het hotel dat onder leiding staat van Gaby, een Nederlandse. Zeer leuk zijn ook de activiteiten voor kinderen met als hoogtepunt de kinderdisco.

Na het diner maken we weer een korte wandeling. Daarna luisteren we weer naar de band en kijken naar een mime – show.

Donderdag 11 juli 1996 Playa de Papagayo
De vorige avond is het vrij laat geworden. Dus deze dag zijn we laat aan het ontbijten. Aan deze kant van het eiland liggen de mooiste stranden, een daarvan voor het hotel. De andere liggen ongeveer op een uur afstand wandelen en heten de Papagayo stranden.

Nadat we Playa Blanca hebben verlaten, komen we bij een fraai gerestaureerde kasteeltoren uit 1769 (Castillo de las Colorades: resten van een vestiging uit de 18e eeuw).

Het eerste strand dat we tegen komen is met stenen bezaaid en is het lelijke eendje van de Playas. We lopen dit strand over en begonnen aan een flinke klauterpartij over een onduidelijk voetpad. Nu lopen we enkele tientallen meters boven de zeespiegel naar het volgende strand. Dit volgende strand heet Playa Majeres en is een schitterend zandstrand waar vele tenten op staan.

We vervolgen onze wandeling langs de zee, over de rotsen, langs diversen baaien met schitterende kleine stranden, totdat we uitkomen bij een groot strand (Playa de Lospozos.)

Nu gaan we over een steil pad weer enkele tientallen meters omhoog en komen uit bij de oude nederzetting Papagayo boven op de rotspartij. In deze afgebrokkelde woningen wonen hippies. De baai waar we nu op uit kijken is er een uit een reisfolder, een schitterend half rond wit strand met een groenblauwe zee, waarin je het koraal ziet zitten.

We besluiten niet verder door te lopen, maar dezelfde weg terug te nemen naar het hotel. Deze weg is te mooi om een andere route te kiezen.

Tijdens deze weg terug begint het zeer hard te waaien. Om 13.30 uur zijn we weer terug bij het hotel. De rest van de middag liggen we bij het zwembad, niet te veel in de felle zon omdat we al verbrande delen hebben.

Nadat we gedineerd hebben gaan we in de heerlijke stoelen, die in de lounge staan, lezen of schrijven. Met een bacardi-cola is het hier goed toeven, op de achtergrond speelt een pianist samen met een violist.

Vrijdag 12 juli 1996

Jeep safari

De jeep komt ons een half uur te laat op halen bij het hotel. We vertrekken om 8.45 uur. In deze speciale jeep zitten we met zeven personen inclusief de chauffeur (Sergio). De jeep is geschikt voor acht personen zodat we royaal zitten.

Onze mede passagiers zijn twee Italianen die geen Engels spreken en twee Engelsen.

Gelukkig spreekt onze chauffeur Engels en Italiaans. Met dit kleine groepje zijn we de hele dag op stap.

Het is een ideale manier om cross country te gaan over dit eiland. Het grootste gedeelte van de dag brengen we op onverharde wegen door.
De route gaat als eerste door het spectaculaire gebied La Geria, waar op de inktzwarte lavabodem overal ommuurde kratervormige kuiltjes zijn gegraven waarin wijnstokken groeien. We rijden dwars over de stoffige wegen van de wijngaarden, over een zeer hobbelige weg naar Montana Tinasoria (503 mtr). Het panaroma vanaf dit punt is adembenemend. Je staat echt op de punt van een berg, dus kun je alle kanten op kijken. Montana Negre

Via vele stoffige, hobbelige wegen komen we uit bij een lava veld. Dit lava veld is van de jongste eruptie in 1830 (?) De vulkaan die we zien liggen is de Montana Negre.

Hier verlaten we de jeep voor een korte wandeling van ongeveer 3 km. Wandelen door een lava veld is nog indrukwekkender dan er door heen rijden met een bus of jeep. We lopen naar de vulkaan. Het is heel indrukwekkend om van de vulkaan de krater in te lopen. Deze krater ligt vol met stukken Olivina, een edelsteen, die alleen op dit eiland in grote aantallen voorkomt. Hoewel het niet mag, smokkelen we toch een stuk lavasteen met olivina erin mee.

De tocht wordt voortgezet, in Tinajo drinken we een kop koffie in een bar die door Engelsen geleid wordt. Van hieruit rijden we via diverse uitzicht punten naar La Santa. Dit plaatsje is een vissersdorpje wat vooral bekend staat om zijn zeer exclusieve Zweedse sportcomplex: “La Santa Sport”. In dit dorp lunchen we in een restaurant, hier krijgen we typische gerechten uit Lanzarote.

Dorothea
Van hieruit rijden we over diversen binnen wegen richting Soo. We stoppen bij een lemen woning zoals je die hier overal ziet.

Hier woont de oudste en bekendste pottenbakster van het eiland, Dorothea, en is 97 jaar.

Ze vervaardigt uit plaatselijke leem, vermengd met zeer fijn lava-as, potten en diverse figuren. De meest opvallende creaties zijn poppetjes waaruit heel duidelijk blijkt dat het om een mannetje of een vrouwtje gaat.

Deze poppetjes gaven vroeger verliefde stelletjes aan elkaar.
Het is niet gebruikelijk dat een foto van Dorothea wordt gemaakt, maar samen met een veel jongere Dorette op de foto, daar is ze zelfs trots op. Deze naam komt op dit eiland verder niet voor.

We rijden weer verder. Vanaf de top van een vulkaan (Pico Colorado) hebben we een schitterend uitzicht op het woestijn gedeelte van Lanzarote: El Jable.

Van hieruit gaan we naar Playa de Famara, een kust met zand en stenen waar graag gesurfd wordt.

Nu gaan we enkele zeer fraaie panorama’s bekijken. We komen nu met de jeep aan op echt het hoogste punt van Lanzarote. Alleen een jeep met vier wiel aandrijving kan hier komen. Een schitterend uitzicht, ook zien we hier berggeiten springen tegen de zeer steile rotswanden. De terugreis hebben we grotendeels ook gezien vanuit de bus.  

Opuntia cactus plantage

We stoppen nog even bij een Opuntia cactus plantage. Hier wordt de kleurstof E20 gemaakt. Dit is een rode kleurstof, op een bladcactus worden kleine beestjes gezet. Deze planten zich voort door middel van larven. Deze zijn spierwit. Wanneer je deze larven legt op een stukje wit papier en je wrijft er over wordt het zeer donker rood.

Terug in het hotel volgen we ons gebruikelijke programma; aan het zwembad liggen, lekker eten, naar de bar en slapen.

Zaterdag 13 juli 1996 zwembad
Vandaag liggen we alleen maar aan het zwembad, genietend van onze laatste dag in Playa Blanca en de laatste kans om nog wat kleur op te doen.

De regen en het wisselvallige weer hebben we niet gemist. Het had gerust nog minstens een week langer mogen duren.

Zondag 14 juli 1996

De terugreis

Om 6.15 uur zitten we als enige te ontbijten in het restaurant. Ook nu weer heeft het hotel gezorgd dat er wat te eten is.

Om 6.50 uur worden we bij de receptie afgehaald en naar het vliegveld gebracht.

Ons vliegtuig vertrekt om 9.25 uur Canarische tijd. Dit keer vertrekken we op tijd in een zeer mooi nieuw vliegtuig Boeing 737-300, met beenruimte, van Transavia.

Aankomsttijd op Schiphol zal zijn 14.45 uur Nederlandse tijd. We hebben ongeveer een halfuur vertraging, dit wordt veroorzaakt door sterke tegenwind.

Met de trein gaan we verder naar het station van Eindhoven.

Dit is een zeer rustige vakantie geweest. We komen lekker uitgerust terug.

Hasta La Vista.