2005 Pyreneeën rondreis
In het kort: Vanuit Eindhoven vliegen we naar Girona. We huren hier een auto en rijden naar Ribes de Freser maken hier een wandeling in de Pyreneeën en maken een autotocht naar Puigcerda.
Hierna rijden we naar Barcelona, leveren de huur auto in en na een paar dagen vertrekken we met de trein naar Girona. In Girona blijven we een dag en pakken de bus naar Girona Airport en het vliegtuig brengt ons weer veilig naar Eindhoven.
Zaterdag 22 oktober 2005 Ribes de Freser (Vall de Ribes)
We vertrekken om 07.38 uur met met de bus naar Eindhoven Airport. De bus heeft 10 minuten vertraging maar we zijn ruim op tijd op het vliegveld.
Het vliegtuig vertrekt precies op tijd, 09.55 uur naar Girona. Hoewel de vakantie in het zuiden toch afgelopen is, zit het vliegtuig goed vol en hebben we nog net 2 zitplaatsen naast elkaar aan het gangpad. Vlak voor de landing wordt in het vliegtuig omgeroepen of er een dokter in het vliegtuig aanwezig is.
Een dame voor in het vliegtuig wordt voorzichtig op de grond gelegd terwijl het vliegtuig de landing al heeft ingezet. De stewards kunnen met een laatste sprint door het gangpad nog net op tijd plaats nemen in een stoel. Bij aankomst staat de ambulance al klaar.
Om 11.40 uur landen we; we lopen meteen naar de balie van Europcar. Na de papieren formaliteiten wordt de auto al voor gereden voordat we de koffers hebben.
Om 12.05 uur zitten we in de auto, een Renault Modus, richting Ribes de Freser.
De afstand bedraagt ongeveer 130 km. Hier hebben we ongeveer 2 uur over gedaan.
Aangekomen in Ribes de Freser moeten we even zoeken voordat we het hotel gevonden hebben; in eerste instantie staan er overal bordjes richting hotel Els Cacadores de Ribes, maar de laatste 100 meter niet meer.
Ribes de Freser ligt in het gebied Vall de Ribes
Het inchecken verloopt vlot; er staat geen reservering op de naam van Boelens, maar wel een op de naam van Dorette, ook goed. We gaan naar onze 3 sterren, gouden, kamer met een grootbeeld televisie, douche met 2 douchekoppen, een bubbelbad met douche en een schitterend uitzicht op de Pyreneeën. Niet slecht voor zo’n dorp.
Hierna gaan we een wandeling maken in dit Pyreneeën dorp. Het is schitterend weer, in de zon 22 graden, eerst dus maar een lekker biertje op een terras. We komen er snel achter dat we tussen 2 seizoenen in zitten. Het zomerseizoen is per 17 oktober afgelopen en het winterseizoen start 1 december.
Veel zal dus gesloten blijven. Helaas gaat het treintje van Ribes de Freser niet naar Vall de Nuria, maar stopt in Queralbs. We moeten dus al een geplande wandeling aan gaan passen.
Bij de plaatselijke VVV vragen we naar de diverse mogelijkheden voor de komende dagen. Een aantal interessante wandelingen en auto tochten worden voorgesteld.
Ondertussen is het na vijf uur en komt iedereen eens naar buiten, de winkeltjes zijn weer open en er is nu wat meer leven op straat.
Ons hotel heeft een 2 sterren restaurant en het is er ’s middags verschrikkelijk druk. Mensen staan zelfs buiten te wachten om een vrije plaats te bemachtigen.
Wij kunnen pas om half negen aan tafel en gaan eerst wat drinken in de bar van het hotel; deze is aan de andere kant van de straat in een apart gebouw waar ook nog kamers zijn. Het ziet er uit als een soort gemeenschapshuis met een bar, internet mogelijkheid, en een aantal tafels. Ook liggen er een aantal gezelschapsspelen. Het is er best druk met vooral veel locals die wat komen drinken.
Even na half negen gaan we naar het restaurant. Een vriendelijke, Engelssprekende, ober vertaalt het menu voor ons en zo kunnen we direct aangeven wat we willen. Er komt ook een karaf water en witte wijn op tafel.
Amper twee minuten later volgt het voorgerecht al, vissoep voor Harrie en een macaronischotel voor Dorette (veel te veel).
We zien al dat alles in een razend tempo gaat, je bestek loslaten is het teken waarop het personeel wacht en voor je het weet is je bord verdwenen. We haken hierop in door de boel wat te vertragen en hier zijn ze niet blij mee. Het hoofdgerecht komt al een keer voorbij en gaat weer terug richting keuken als blijkt dat we nog een hapje van het voorgerecht nemen.
Hoofdgerecht voor Harrie is witte vis en inktvisringen, Dorette heeft een barbecue steak. Hierbij zitten frietjes en salade.
Als toetje hebben we yoghurt gekozen.
Ondertussen is er al een wachtrij voor een tafeltje ontstaan; behalve de hotelgasten komen er ook nu weer veel mensen van buitenaf hier eten. Het eten is goed, maar gaat eigenlijk veel te snel en veel sfeer hangt er ook niet in het restaurant. Zodra er een tafeltje vrij is komt het team in actie; kleedje uitschudden en omdraaien of een nieuw kleedje als er teveel gebrast is, de volgende zorgt voor nieuw bestek en glazen en de derde haalt de gasten. Binnen een minuut is de tafel weer bezet.
We weten niet hoe we af moeten rekenen en lopen voor naar de balie waar de eigenaresse staat; het is goed zegt ze, kamer 206. Of de wijn nu wel of niet inbegrepen is weten we niet, zullen we bij het afrekenen wel merken.
We lopen nog een keer naar de overkant voor de koffie; ook nu is het weer druk en er wordt volop live voetbal gekeken door mensen uit de buurt. Er loopt van alles in en uit, wel leuk om te kijken.
Rond elven vinden we het welletjes en gaan naar bed.
Zondag 23 oktober Auto tocht Puigcerda.
Om 8.00 uur loopt de wekker af. Het is nog steeds donker en het is ontzettend stil. De mensen komen hier pas laat op gang, maar ja het is dan ook zondag.
Om 8.30 uur gaan we ontbijten. We zien de mensen weer gewoon een karaf witte of rode wijn bestellen ipv koffie of thee.
Het ontbijt bestaat uit een ontbijt buffet met vooral veel koek en worst. Maar ook kaas, yoghurt, fruit, etc.
Vandaag hadden we naar Vall de Nuria willen gaan, maar helaas het regent. We besluiten het advies van de VVV medewerkster op te volgen en op zoek te gaan naar de hete baden in de buurt van Mont Louis. Wandelschoenen aan want we verwachten een paar uur te kunnen wandelen wanneer het opklaart.
Om 9.30 uur vertrekken we en volgen we onderstaande route:
Ribes de Freser N152 naar Puigcerda.
Een schitterende weg, we gaan van 900 meter naar een maximale hoogte van 1850 meter. We kijken schitterend weg over valleien.
De weg is erg goed onderhouden en in perfecte staat, toch kunnen we door de vele bochten niet harder rijden dan gemiddeld 45 km per uur. Wanneer je onderweg nog een aantal keren stopt voor een foto en een kop koffie ben je 2 uur onderweg.
Maar de moeite waard.
We komen door de volgende plaatsjes; Planoles, Dorria, el Vilar d’Urtx, Queixans.
Enkele van deze plaatsjes waren maar 150 meter lang.
Puigcerda is op de grens gebouwd van Spanje en Frankrijk. De grens loopt door Bourg Madame. Puigcerda is een leuke, middelgrote plaats, het is vandaag markt en erg druk en gezellig.
Na een grote kop koffie voor 1,20 vertrekken we naar Mont Louis. Het weer wordt er niet beter op we rijden nu over goede maar smalle wegen met vele bochten naar ons einddoel Sant Tomas de Balaguer.
Om 13.10 uur vinden we dat het weer te slecht wordt, ook omdat het laatste stuk te voet moet worden afgelegd en dit absoluut geen wandelweer meer is. We besluiten terug te gaan. Eerst in Mont Louis nog een kop koffie en een broodje en dan op ons gemak terug naar het hotel.
Misschien is het in Ribes de Freser beter weer en kunnen we daar nog een stuk lopen.
Het lijkt hier droog, maar op het moment dat we weer buiten komen regent het weer behoorlijk.
We gaan maar terug naar onze kamer om het reisverslag bij te werken, wat te lezen en van het bubbelbad te genieten.
Even na half zeven gaan we met een boekje richting bar, met de bedoeling wat te drinken en te lezen.
Helaas blijkt de bar nu gesloten en we besluiten naar de plaatselijke Nuria bar te gaan.
Onder het genot van een vino blanco a raison van 85 cent per glas lezen we wat tot het tijd wordt voor het eten.
Vanmiddag was het weer razend druk met de lunch, maar vanavond zijn er maar enkele tafeltjes bezet. Dit doet echter niets af aan de snelheid van de bediening want direct na de laatste hap van het voorgerecht staat het hoofdgerecht al weer voor je neus.
Het lukt ons wat tijd te rekken en uiteindelijk zijn we na een uur nog de enige overgeblevenen. Aangezien de bar nog steeds dicht is, drinken we koffie in het restaurant. Daarna maar na de kamer want er is verder niets meer te beleven.
Maandag 24 oktober Nuria
Alhoewel Harrie beweert dat de wekker weer gezet is om 8 uur, schrikken we wakker om half 9. Voorzichtig doen we de luiken open, en het mooie weer straalt ons tegemoet. Gelukkig, kunnen we lekker gaan wandelen vandaag.
Aangezien het treintje dus niet naar Vall de Nuria loopt, hebben we besloten vanuit Queralbs naar Vall de Nuria te lopen.
Na een ontbijtje (nog maar 2 tafeltjes bezet nu), en de spullen bij elkaar gepakt te hebben, vertrekken we richting Queralbs (6 km)waar onze tocht moet starten. Halverwege komt Harrie er achter dat zijn portemonnee nog op de hotelkamer ligt, dus omdraaien maar weer.
Om 10.10 uur kunnen we dan eindelijk gaan lopen; verwachte duur 3,5 uur, hoogteverschil ong. 750 meter, lengte 6,5 km.
Het is een mooie en gevarieerde tocht, een klein gedeelte vlak, maar het meeste toch steigend met veel rotsen onderweg.
We komen langs schitterende watervallen en mooie vergezichten. Onderweg wordt nog volop gewerkt aan de rotswanden en aan het spoor.
We stoppen regelmatig voor het maken van foto’s en om de beentjes wat rust te gunnen.
We hadden gehoopt wat wild te zien, gemsen bijvoorbeeld, maar verder dan wat arenden hoog boven ons komen we niet.
Na een uur of drie wandelen komen we op het eindpunt aan en zien voor ons een vallei waarin een schitterend hotel met zomer- en winterfaciliteiten.
Vall de Nuria
Van 17 oktober tot 1 december is alles dicht ivm voorbereidingen voor het winterseizoen maar er zijn genoeg mensen aan het werk.
We zien in het restaurant wat werklui zitten en gaan gewoon naar binnen. We vragen om koffie en krijgen dit keurig geserveerd, met nog wat slagroomsoesjes erbij, door de werklui.
Hierna kunnen we er weer tegenaan en we lopen wat rond in de vallei. In de winter kun je er lekker skien, maar zo te zien kun je er alleen met het treintje komen. Dit moeten we nog eens verder uit gaan zoeken als we terug zijn.
Na zo’n 45 minuten besluiten we aan de terugreis te beginnen, het is dan 14.15 uur.
De afdaling verloopt goed maar is best zwaar en een aanslag op de gewrichten. Na enkele stops zijn we rond 17.00 uur weer bij de auto.
Terug op de hotelkamer een brut rosé, en lekker in het bubbelbad om de spieren wat rust te gunnen.
De hotelbar blijft gesloten en we begrijpen dat die alleen maar in het weekend open is; we kunnen nu dus niet ons reisverhaal op de website zetten. Wel krijgen we van een medewerkster een adres in het dorp waar we kunnen internetten.
Dat gaan we morgen dus uitproberen.
We dineren weer op ons gemak, voor zover dat toegelaten wordt, en duiken op tijd het bed in, de wandeling eist zijn tol.
Dinsdag 25 oktober Planoles
Vandaag wel op tijd wakker en het lijkt weer een mooie dag te worden.
De diverse spiergroepen worden getest en een nieuwe dagtocht moet nog kunnen.
We besluiten een dagtocht te gaan maken uit een ANWB boekje, deze start op ongeveer 10 km van ons hotel in Planoles.
Verwachte duur 5,5 uur, hoogteverschil ong. 400 meter, lengte 17,5 km.
We vertrekken rond 10 uur en het begint meteen met een stevige klim, waarbij vooral bij Dorette de spiertjes eventjes tegenstribbelen. Al snel zitten we op hoogte en de eerste bestemming is Dorria, een dorp dat we steeds wel in de verte zien liggen maar wat maar niet dichterbij lijkt te komen. We lopen door een soort weilanden met allerlei struikgewas en door een gebied waar de koeien in het wild rondlopen.
Regelmatig staan ze midden op het pad, maar problemen maken doen ze niet. Ook komen we veel bergbeekjes tegen, soms smal, maar ook bredere waarbij goed gekeken moet worden hoe deze over te steken (liefst zonder al te natte voeten).
Dit maakt dit gedeelte van de wandeling zeker de moeite waard. Het bergbeekje Torente del Portal is na de hevige regenbuien van de afgelopen dagen veranderd in een heuse waterval. Het duurt ongeveer 20 minuten voordat we een plaats, stroomopwaarts, gevonden hebben waar we over kunnen steken.
Tijdens deze pogingen worden we gadegeslagen door een aantal paarden die zo nu en dan toch een gehinnik niet kunnen onderdrukken.
We komen na ong. 2 uur wandelen aan in Dorria waar we onze eerste koffiestop hebben gepland.
In dit pittoreske dorp wat wel een openlucht museum lijkt, zien we helemaal geen mensen, laat staan een kop koffie.
Heel even denkt Harrie aandacht te kunnen trekken door de dorpsklok te luiden. Toch maar niet gedaan.
Vanuit Dòrria dalen we af naar Fornells de la Montanya. Dit dorp is iets groter dan Dòrria en heeft zelfs een restaurant, Can Casanova. Op de deur staat dat het vakantietijd is en dat ze gesloten zijn.
We zien dat er mensen in het restaurant zitten. De deur zit niet op slot, we proberen op dezelfde manier als in Nuria een kopje koffie te bestellen. Helaas zijn ze hier niet zo vriendelijk, we worden beleefd de deur gewezen en deze gaat nu op slot.
Buiten op een muurtje drinken we van ons water en eten wat van de crackers. 15 minuten later lopen we weer verder, nu richting Nevà. De tocht gaat nu weer behoorlijk omhoog maar is veel minder spectaculair dan de tocht hiervoor.
Onze 3e koffie stop is gepland in Neva, hier zou een redelijk restaurant zijn met de naam El Tiro.
Met de nadruk op zou zijn, want het ziet er niet naar uit dat El Tiro nog ooit open zal gaan.
We verlaten het dorp Neva en lopen nu terug over de asfaltweg naar Planoles.
Het enige speciale aan deze route is dat een hond uit het dorp de hele route van een uur met ons meeloopt naar Planoles. Een leuke schapendoes die zo nu en dan rare capriolen uithaalt met auto’s en koeien. Helaas moeten we onze schapendoes achterlaten bij de auto. Iets wat deze hond wel gewend is want hij loopt al meteen naar een volgend slachtoffer waar hij bij blijft hangen.
Dit was een leuke tocht, vooral de eerste helft spectaculair en met een leuke metgezel op het einde.
Wat zijn er toch veel Pyreneeën dorpjes, maar in de meeste is werkelijk geen winkeltje te vinden en je geld kun je hier dus echt niet kwijt.
Om 15.00 uur zijn we terug bij de auto en gaan terug naar onze hotelkamer voor een opfrisbeurt. De spiertjes hebben het toch weer zwaar te verduren gehad en zelfs Harrie vindt het mooi geweest voor vandaag.
Aan het begin van de avond gaan we naar het internetcafe om de e-mail op te halen, het reisverslag op de site te zetten en het thuisfront te laten weten dat alles goed is. Het uurtje is zo voorbij.
Daarna nog even een afsluitende wandeling door het dorp, maar dat is zo gebeurd.
Vanavond ons laatste diner, we weten het tot een uur of tien te rekken.
Daarna alvast de koffer zover mogelijk inpakken, we willen morgen op tijd weg richting Barcelona.
Woensdag 26 oktober Barcelona
Vandaag een uurtje eerder het bed uit en om 8 uur meteen ontbijten. Daarna afrekenen, behalve het halfpension hoeven we per dag maar 4,20 euro af te rekenen (voor de koffie en cognac na het avondeten); de wijn iedere avond is dus inderdaad gratis geweest.
Dit hotel Els Cacadores de Ribes vinden wij een echte aanrader.
We zitten iets na half negen in de auto en de reis verloopt voorspoedig. Een redelijke weg met voor onze begrippen weinig verkeer. We zijn dan ook zo in Barcelona en daar is het op de rondweg wel wat drukker. We rijden direct (na aanwijzingen van Dorette) naar ons hotel Millenni.
De kamer is nog niet klaar, niet erg we moeten toch de auto terugbrengen.
Dit is redelijk dicht in de buurt van ons hotel en zo gevonden. Hierna wandelen we op ons gemak (na gebruik van een kop koffie in een plaatselijk cafe) via de Rambla terug naar het hotel en rond half een zijn onze kamers daar klaar. Even uitpakken, slokje water, en dan toch maar weer naar buiten, het is immers heerlijk warm weer.
We gaan richting Montjuic, dat op loopafstand van het hotel ligt.
Via een achteringang komen we binnen en vinden meteen een terrasje voor een kop koffie en een broodje.
We lopen wat rond en komen uit bij het Olympisch stadion van 1992; mooi om zo’n stadion eens van dichtbij te zien. Je kunt naar binnen om op het veld te kijken, er is ondertussen een toeristische attractie van gemaakt.
Rondom het stadion zijn de andere stadions en velden waar alles destijds te doen is geweest. Daarna willen we eigenlijk door het park terug naar beneden lopen om uiteindelijk bij de haven uit te komen, maar het oriëntatie vermogen van Harrie is vandaag niet aan het werk en we lopen compleet de verkeerde kant uit. (versie van Dorette) In plaats van richting water lopen we richting de bergen en Dorette heeft het langzaam gehad. Het zou vandaag een rustige bijkom dag worden, maar ondertussen zijn de benen weer aardig op de proef gesteld.
Toch zullen we terug moeten lopen; dan maar naar het kabelbaantje wat ons naar beneden kan brengen. Bij aankomst blijkt ook dit kabelbaantje er vanaf 17 oktober uit te liggen en er rijden nu (zo af en toe) bussen. We hebben geen zin hierop te wachten en lopen door richting beneden. Uiteindelijk komen we dan ook weer op de Parralel en hebben een koel biertje op een terrasje wel verdiend. Al met al ruim 3 uur gelopen, en dat voor een voorgestelde rustige wandeling.
Daarna lekker opfrissen in het hotel en er weer op uit voor een avondmaal.
We belanden bij het Hard Rock Cafe waar het lekker druk is. We krijgen een pacer mee en worden daarmee opgeroepen als er een tafeltje vrij is, dit zal ong. 20 minuten duren. We gaan even aan de bar zitten en binnen 10 minuten worden we al opgepiept.
De juffrouw van de bediening is op z’n Amerikaans; overdreven enthousiast en een big smile. Maar wel leuk.
Knoflookbrood vooraf en daarna voor Harrie een cajun kip sandwich en voor Dorette een pork sandwich.
Gezellige muziek op de achtergrond, flink bord eten, drankje erbij, gezellig vertoeven.
Op ons gemak slenteren we daarna weer richting hotel.
Donderdag 27 oktober Barcelona met de bus
Er zijn diverse routes om Barcelona per bus te ontdekken, de zogenaamde Routes and stops.
- de rode route (Northern Route)
- de blauwe route (Southern Route)
- de groene route (Forum Route, niet van 30 september t/m 17 maart)
En dan heb je ook nog een oranje route van een andere concurrerende maatschappij.
Wij hadden gepland om 1 dag de rode route te volgen en de volgende dag de blauwe route, en wat doen we, we stappen in de oranje bus en bestellen kaartjes voor 2 dagen.
De oranje route (Barcelona City Tours) combineert de rode en de blauwe route. Achteraf niets mis mee, deze bus is veel minder druk en je hoeft niet lang in een rij te staan om mee te kunnen. Bij deze bus bedraagt de maximale wachttijd 15 minuten voordat bij een busstop de volgende bus komt. bij de maatschappij van de rode en de blauwe bus is dit 5 minuten (het voordeel hierbij is dat je een couponboekje krijgt met kortingen bij musea etc.).
Dus we volgen vandaag de oranje route. Wanneer we van het begin tot het einde in de bus blijven zitten bedraagt de reistijd 2,5 uur. We zijn ingestapt op Place de Catalunya. Ik kijk Dorette nog eens aan en overleg met haar of, na de eerste silly walks die niet zouden misstaan bij Monty Python, we blijven zitten of toch regelmatig zullen uitstappen.
OK, morgen zijn we 24 jaar getrouwd dus maar geen grapjes meer.
Bij de volgende stops stappen we uit:
1.Park Guell (5).
Vanaf de busstop lopen we via een steil straatje naar de ingang van het park. Het is er al druk en iedereen lijkt op de foto te willen met de wereldberoemde hagedis van Gaudi.
Dit park is de moeite waard, en vooral de hoeveelheid keramische stukjes waarmee gewerkt is, is indrukwekkend.
Helaas is ook het onderhoud in dit park niet optimaal en kom je onderweg veel rotzooi tegen. Na 2 uur lopen we terug naar de busstop en zien onze bus wegrijden. We kunnen dus nu controleren wat de maximale wachttijd is, inderdaad 15 minuten.
2. Monistir de Pedralbes (7)
Dit koninklijk klooster Santa Maria de Pedralbes kan alleen via het museum bezocht worden. Aangezien we hier nu geen zin in hebben, besluiten we terug te keren naar de bus.
3. F.C. Barcelona (8)
Dan maar eens kijken bij het stadion van FC Barcelona. Bij de in- en uitgang van de parkeergarage is het een drukte van belang van iedereen die hoopt een glimp op te vangen van een van de sterspelers als die uit de garage uitkomen. Ook de pers houdt zich hier altijd op. Wij brengen een bezoek aan de Megastore van de club; hier wordt een enorm assortiment voetbal- en andere sportkleding van Nike verkocht alsmede een hele rits andere artikelen met het logo van de club. Iedereen die hier shopt loopt met een aankoop de winkel uit (wij ook). We besluiten de volgende dag terug te komen voor een tour door het stadion en het museum.
4. Poble Espanyol (12)
Dit Spaanse dorp schijnt een enorme trekpleister te zijn, met souvenirwinkeltjes en veel restaurants. Aangezien er vandaag TV opnamen plaatsvinden en een aantal straten afgesloten zijn. besluiten we hier geen entreegeld aan uit te geven, maar gaan in plaats daarvan de omgeving verder verkennen (waar we gisteren niet geweest zijn).
5. Port Olimpic – playa (18)
In de Olympische haven en omgeving liggen veel catamarans en zeilschepen en het is leuk om hier eens langs te slenteren. Vandaaruit lopen we naar het Olympisch dorp, hetgeen nu normaal bewoond is en er herinnert hier niet veel aan de Olympische Spelen.
6. Cathedral – Barri Gotic (20)
Ons laatste bezoek vandaag is de kathedraal. Een drukte van belang hier en een rij om de kathedraal in te komen. Er is op het plein voor de kathedraal ook een markt aan de gang. Hierna lopen we door de zeer fraaie smalle winkelstraten terug naar ons hotel en besluiten bij een volgend bezoek aan Barcelona zeker deze buurt verder te gaan verkennen.
Nadat we ons opgefrist hebben in het hotel lopen we naar de Ramblas waar we gaan eten bij restaurant Attic; een restaurant dat we via de site Barcelona.com als aanrader gezien hebben.
We zitten bij het raam op de 1e etage met uitzicht op de Ramblas, een perfecte locatie om lekker te eten. We worden correct geholpen en de prijzen zijn ook heel redelijk.
Na anderhalf uur verlaten we het restaurant en pakken nog een drankje op een van de terrasjes op de Ramblas.
Vrijdag 28 oktober Nogmaals Barcelona met de bus
Vandaag maken we voor de 2e keer een city tour.
We stappen nu uit bij:
1. Sagrada Familia (4)
Natuurlijk is een bezoek aan Barcelona niet compleet zonder een bezoek aan dit enorme bouwwerk. Er wordt aan zoveel kanten binnen en buiten aan gewerkt, dat je je afvraagt of nog iemand weet hoe dit uiteindelijk worden moet. We besluiten de trap naar boven te nemen, maar op een gegeven moment loopt het compleet vast en maken we van de eerste gelegenheid gebruik om weer af te dalen. We hebben dan al vanaf allerlei punten uitzicht over de stad en de restauratie werkzaamheden gehad.
2. F.C. Barcelona (8)
Vandaag dus een tour door het stadion en het museum. Hoewel het aangegeven wordt als een guided tour, wordt je binnen alleen gelaten en hoef je alleen maar de bordjes te volgen. Wat een enorm complex, jammer dat je alleen de kleedkamers van de tegenpartij te zien krijgt (zeer sober) en niet die van FC Barcelona. Overal staat bewaking, je mag geen stap buiten de lijnen doen. Het museum herbergt heel wat Nederlandse spelers en dus punten van herkenning.
3. Winkelcentrum Diagonal (9)
Tussendoor even een bezoekje aan een groot winkelcentrum met veel merkwinkels; weer niets gekocht.
4. Colon (16)
Bij het standbeeld van Colombus hebben we tussen de haven en de Ramblas gelopen.
We lopen tussen de boten tot we niet meer verder mochten of we moesten geïnteresseerd zijn in een van de vele nieuwe boten die hier te koop worden aangeboden. Even later trekken we een fles champagne open en proosten op onze 24 jarige trouwdag. Op de een of andere manier hebben we altijd goed weer, al 24 jaar lang.
Hierna lopen we via de Ramblas terug naar ons hotel. Onderweg zien we nog een kunstenaar die ontzettend mooie schilderijen maakt met het thema muziek, we twijfelen echt of we een van zijn stukken zullen kopen.
Na het opfrissen lopen we naar Margarita Blue, een restaurant die we ook op internet gevonden hebben en waar je een lekker hapje schijnt te kunnen eten. We zijn natuurlijk weer te vroeg voor het eten, dus beginnen maar met een drankje. De muziek is prettig op de achtergrond. Het is er nu lekker rustig maar het verandert ’s nachts in een danstent.
Harrie neemt gefrituurde kikkerbillen vooraf en daarna swordfish kebab, Dorette heeft carpaccio en daarna beef fajitas.
Koffie na, en tenslotte een rekening die zeker niet tegenvalt. Ook van ons een goede recensie.
We lopen even rond en nemen nog een afzakkertje op Placa Reial, een vierkant plein, omgeven door restaurants; bij een van deze restaurants staan ze iedere avond in de rij voor een tafeltje. Wij gaan lekker zitten met een drankje en er komen een aantal straatacts voorbij. Heerlijk genieten bij een lekkere temperatuur.
Zaterdag 29 oktober Girona
Ontbijt
De serie Fawlty Towers moet hier inspiratie opgedaan hebben. Niet bij het hotel maar een paar honderd meter van het hotel verwijderd ontbijten we in een ander hotel gespecialiseerd in ontbijten. Echter onze ober ziet niet goed en hoort niet goed, is verschrikkelijk druk en moet regelmatig door een andere ober de weg gewezen worden.`
Wij bestellen 2 broodjes en 2 koffie, dit lijkt goed te lukken alleen loopt hij helemaal de verkeerde richting op van het restaurant tot zijn collega hem de goede weg wijst. Zijn 2 woorden engels zijn yes en americano (sterke zwarte koffie).
Er volgen nog wat nabestellingen, extra koffie, jus etc., dus dat wordt lachen dadelijk met de rekening.
Na 3 keer wordt de juiste rekening gebracht en gaan we weg met het idee dat wij hem hebben opgelicht. Dit was echt niet het geval.
We checken uit in hotel Millenni. Het hotel ligt centraal, de kamers waren klein en erg warm, de airco op de kamers konden niet meer aangezet worden. We moesten de ramen maar open zetten, helaas is dit geen optie aan een zeer drukke weg. De prijs kwaliteit verhouding vonden we tegen vallen.
Om ongeveer 10.30 uur pakken we de metro (2 minuten lopen vanaf ons hotel). We pakken 2 tickets naar Sants (totaal 2,30). 10 minuten later staan we in Sants en moeten we nog ongeveer 10 minuten door de metro lopen naar het trein station. Daar staat een enorme lange rij voor de balie, gelukkig hebben we tijd genoeg.
We betalen 2 tickets enkele reis naar Girona (totaal 12 euro).
De totale reis duurt 1,5 uur met vele tussenstops (de internationale NS reisplanner was duidelijker dan de spaanse reisplanner). In Sants zit de trein al meteen helemaal vol, het volgende station, ook in Barcelona (Gracia), betekent meteen staan voor de passagiers. Het beste kun je dus in Sants opstappen. Hier start de trein en staat al ruim een half uur op het station te wachten voor vertrek.
De trein zat en stond na enkele stops bomvol, maar kwam toch op tijd aan in Girona.
In Girona blijen toch nog erg veel mensen in de trein zitten, dus het is met 2 koffers uitstappen toch nog even spannend.
Vanuit het station in Girona lopen we naar hotel Melia. We lopen er ongeveer 15 minuten op.
Het is een mooi 4-sterrenhotel met ruime kamers.
We hebben niet veel tijd nodig op de kamer en lopen naar het centrum; Harrie is hier in de zomer al geweest en weet dus een beetje de weg. Het is een gezellig oud centrum met veel winkeltjes, die helaas gesloten blijken op zaterdagmiddag.
We slenteren wat door de oude straatjes, bezoeken een expositie van tinnen soldaatjes (internationaal evenement) en brengen ook een bezoek aan de kathedraal, die vandaag gratis te bezoeken is. Het is een indrukwekkende kathedraal, met vele kleine kapelletjes aan de zijkant.
We zakken daarna af naar een tapasbar, el Museu del Vi, (Cort Reial 4) waar we gezellig een wijntje drinken en wat tapas nemen. Een uur later (en enkele wijntjes) moeten we nog geen 10 euro afrekenen, terwijl we gegeten en gedronken hebben; leuke prijzen hier, goede bediening, een aanrader.
We beklimmen de stadsmuren, een bezoek aan het oude centrum betekent ook veel klimmen en dalen, en hebben een mooi beeld over de stad en omgeving.
In de oude binnenstad is een kunstmarkt aan de gang, maar ook een markt met eten en drinken; heerljke broodjes, kaas, honing, worst etc. Het is een drukte van jewelste, maar heel gezellig en gemoedelijk.
Rond zes uur strijken we neer op een terrasje en bestellen een fles rose. Aangezien we nu nog geen tapas kunnen krijgen, beginnen we maar aan de gekochte broodjes met allerlei smaken.
Een uurtje later besluiten we langzaam richting hotel te gaan aangezien het voor ons wat frisser wordt. De drukte wordt alleen maar groter, en het blijkt dat er een groot feest aan de gang is, Fiser de Sant Narcis, hetgeen betekent dat er ook kermis en circus in town is. Het is nu enorm druk met lopende families maar ook het verkeer staat helemaal vast.
Tegen achten zijn we in het hotel en gaan lekker in de bar zitten om het reisverslag bij te werken.
Zondag 30 oktober terug naar Eindhoven
De klok is vannacht een uurtje teruggezet, dus we hebben een uurtje extra.
We kunnen op ons gemak inpakken en nog even koffie drinken in het ontbijtrestaurant. We checken uit en zijn bijzonder tevreden over Hotel Millenni, super vriendelijke bediening en zeer grote kamers, alles was perfect!
Daarna wandelen we naar het station om om 10 uur de bus naar het vliegveld te pakken. Hier zijn we al voor half elf en we kunnen als eerste inchecken.
Daarna door de primitieve douane en bagage check. Iedereen krijgt een mandje om zijn spullen in te doen en moet dan met dit mandje in de rij gaan staan. Zodra er iets begint te piepen duiken er een paar man op je af voor verdere controle. Wij komen er zonder problemen doorheen en hebben tijd genoeg om nog wat te drinken op het terras buiten, lekker in het zonnetje.
De vlucht vertrekt goed op tijd en om half drie landen we al in Eindhoven. Na het ophalen van de koffers kunnen we nog net de bus van 15.03 uur halen en stappen we om half vier ons eigen huisje weer binnen. Ook nu weer een perfecte reis, zoals eigenlijk alles gedurende deze vakantie perfect verlopen is.
Ondanks dat we maar 9 dagen zijn weggeweest, hebben we toch het gevoel veel langer vakantie te hebben gehad, maar we zijn dan ook aardig actief geweest.