Sukau rainforest
Vrijdag 23 juni Sepilok en Sukau
Voor de verandering eens een vroege wake up call om 05.30 uur. Daarna om 6 uur een ontbijtje en om half zeven zitten we al weer in de boot richting Sandakan. We krijgen te horen dat er afgelopen nacht 15 leggingen van schildpadden zijn geweest met totaat 1162 eieren. De legging die wij gezien hebben ligt dus ruim boven het gemiddelde.
Om half acht zijn we weer op het vasteland en gaan nu met de bus naar het Sepilok rehabilitatiecentrum voor Orang Utangs.
Met de boot zijn we weer terug gegaan naar Sandakan en we gaan nu naar Sepilok.
Allereerst is er om 08.30 uur een videopresentatie over het werk dat op Sepilok verricht wordt. Het park is vanaf 9.00 uur open, en via een houten pad lopen we op ons gemak naar de voederplaats waar de ranger om 10.00 uur zal komen. Voor half tien meldt de eerste orang utang zich; hij wordt van alle kanten gefotografeerd maar blijft er rustig onder. Tegen tienen is er meer beweging in de bomen en als ze de ranger met eten horen komen ze via de bomen en touwen naar het platform.
Zowel orangutan als makaak apen spelen en vechten om de bananen Dit duurt ongeveer 20 minuten, dan verdwijnen ze weer.
Voor ons is het dan eigenlijk ook afgelopen en via het houten pad lopen we weer naar de uitgang.
Verder is er niets te zien van het rehabilitatie programma etc.; voor ons een beetje tegenvallend, we hadden hier wat meer van verwacht.
De bus brengt ons terug naar Sandakan voor een heerlijk lunchbuffet in het Sandakan Hotel. Om 13.00 uur gaan we weer terug naar de jetty (steiger) voor de riviertocht naar Sukau. Er voegen zich 2 Engelse stellen bij ons gezelschap en totaal zijn we nu met 12 personen.
Onze gids Remi meldt zich ziek en wordt al snel vervangen voor onze nieuwe gids Jumaidi. Samen met 2e gids Rex is dit onze begeleiding voor de komende dagen.
Het eerste uur varen we met ong. 40 kilometer per uur over zee, daarna gaat het verder via de rivier Kinabatangan. Onderweg hebben we een kleine motorstoring en moet er wat water handmatig geloosd worden.
Dit is checkpoint Mumlang. Iedere boot op de Kinanangan rivier moet geregistreerd worden.
Met de boot gaat het nu verder naar Sukau via checkpoint Mumlang. Iedere boot op de Kinanangan rivier moet zich hier melden alvorens verder te mogen.
Rond 16.00 uur arriveren we in Sukau Rainforest Resort; het welkomsdrankje staat al klaar.
Zo ook de thee en de gefrituurde banaan.
We worden verwelkomd door het personeel, de gasten zien de eerste apen al springen.
Onze kamer vinden we wel erg klein. Een langer verblijf is niet echt aan te bevelen in deze te kleine kamers.
De kamer is klein en primitief; 2 1-persoonsbedden, geen kast, geen stoel, en een simpele badkamer/douche. Van dit resort hadden we voor wat betreft de kamers wat meer verwacht, maar 2 nachten is wel vol te houden. We blijven dan ook niet lang op de kamer en gaan snel voor een biertje, en daarna de privé river cruise.
’s Avonds maken we een river cruise en zien veel diverse diersoorten waaronder de bijzondere Proboscis aap (de neusaap)
De overige leden van onze groep gaan in 1 boot, maar wij gaan samen met Rex en de bootman de rivier op. We zien al snel diverse diersoorten waaronder de bijzondere proboscis aap (de neusaap), maar ook makakapen laten zich rond deze tijd langs de waterkant zien. Verder spotten we de zeer fraaie vogels kingfisher en Oriental darter, maar ook een mangrove snake ligt op een tak een dutje te doen.
Zoek in bovenstaande afbeelding de slang.
Vooral de apen komen tegen zonsondergang naar de rivieroevers en het is schitterend om ze te zien springen en spelen in de bomen.
We zijn om half zeven terug, nemen een snelle douhe en trekken onze sarong aan (verplicht voor dames en heren tijdens het diner).
Dineren is verplicht in een sarong.
We gaan naar de lounge voor een drankje en na 3 slagen op de gong om 19.30 uur eten we met z’n allen aan de rivier. Het eten is goed, er is zelfs beef en aardappels (heerlijk voor Dorette).
Na het diner is er een slide show over het resort, die niet geheel vlekkeloos verloopt. Na afloop is iedereen moe en gaat naar de kamer. Het is nog even onrustig maar daarna alleen nog geluiden van de jungle.
Zaterdag 24 juni 2006 Sukau Rainforest
De eerste tocht staat vandaag al om 6 uur gepland, dus om half zes is het weer opstaan. Er is gezorgd voor thee en toast en daarna weer de boot in voor een prive cruise.
We zien maar liefst op 4 verschillende plaatsen wilde Orang oetans. We hebben veel geluk deze dieren in het wild te zien.
We zien maar liefst op 4 verschillende plaatsen wilde orang utans. We hebben veel geluk deze dieren in het wild te zien op zoek naar lekkernijen in de bomen.We zien weer de proboscis en makaks, en nieuwe vogels op het water en in de lucht.
Daarom moesten we laarzen aan.
Na 1,5 uur op de boot gaan we voor een gezamelijke jungle walk; het belooft een tocht te worden van ong. 45 minuten waarin we zeker met bloedzuigers te maken gaan krijgen. De broek wordt in de sokken gestopt en de regenlaarzen gaan aan, alles zo goed mogelijk afsluiten. De tocht gaat door modderig terrein en levert op zich weinig nieuws op, maar iedereen heeft het wel druk met het zoeken naar bloedzuigers op de kleding.
We komen weer eens een slang tegen.
De laarzen zijn ook bedoeld om de bloedzuigers tegen te houden. Het zit er hier vol mee.
Om ongeveer 9.00 uur zijn we terug en na een douche en ontbijt gaan we om 10.00 uur met z’n vijven bomen planten; we hebben nu ieder een eigen macaranga in Sabah met certificaat (tegen een kleine donatie). Op deze manier nemen we deel aan het Tree Planting Project van Ecotours om een groot gebied te voorzien van allerlei boomsoorten ter instandhouding van flora en fauna.
We nemen deel aan het Tree Planting Project, we planten 2 Macaranga boompjes.
Achter het resort ligt de Hornbill Boardwalk.
Harrie kan het weer niet laten.
Om 11.00 uur is er een wandeling achter het resort speciaal aangelegd voor de gasten, de Hornbill Boardwalk.
Dan eindelijk een uurtje vrij tot de lunch van 13.00 uur. Daarna zijn we weer vij tot half vier en gaan wat lezen aan het water, maar om half drie breekt onweer los die tot half vijf duurt.
Om half vier drie slagen op de gong, tea time. Onder een parapluie (die al klaarliggen voor de gasten die nog komen moeten) toch maar terug naar het restaurant voor thee en gefrituurde garnalen.
De rest van het gezelschap vertrekt daarna nogmaals op een cruise, maar wij geloven het wel en blijven om de koffer van Harrie te reorganiseren, wat te schrijven etc. Later horen we dat ze weinig nieuws gezien hebben, alleen de apen waren weer volop aanwezig.
Tijdens het diner wordt ons een heerlijk flesje wijn aangeboden (weer een attentie van Stina); de rest van het gezelschap kijkt verbaasd en we leggen uit dat onze reisagent ons steeds verwent met allerlei cadeautjes. Ze zijn jaloers op ons.
De rest van de avond brengen we door met wat mensen die op het resort werken en gidsen; de Maleise Idols zijn op TV en ook hier hevige discussies wie er in moeten blijven en wie weggestemd. We bemoeien ons er wel mee maar hebben geen idee waar het over gaat. Daarna is voetbal aan de beurt: Zweden – Duitsland. Ook hier wordt dit gevolgd en het merendeel van de aanwezigen is voor Duitsland. Na de eerste helft geloven we het wel en gaan richting kamer.
Zondag 25 juni 2006 Sukau – Sandakan – Kota Kinabalu
We worden om 06.30 uur wakker van enkele 10-tallen apen die op het dak staan te springen. Dit is een schitterend gezicht. We hoeven ons niet te haasten, we vertrekken rond 09.30 uur.
Vandaag gaan we via Sandakan weer naar Kota Kinabalu. We pakken de koffer in en tot onze schrik komen we er achter dat we gisterenavond bij de rivier de tas hebben laten staan waarin al ons geld en de creditcards zitten. Gelukkig heeft de bewaking deze in de kluis gelegd.
Conclusie van dit resort: de ontvangst, restaurant, eten etc. is in orde, alleen de kamers zijn te eenvoudig en gehorig en zijn voor de meesten niet voor een langer verblijf geschikt.
De route die we met de boot gemaakt hebben kan ook met de auto over land. Reistijd is dan ongeveer 6 uur.
Om 09.30 uur vertrekken we naar Sandakan waar we om 11.35 uur aankomen. We lunchen in een Engels Teahouse. Zeer goed en mooi gelegen op een heuvel die uitkijkt over Sandakan.
We bezoeken het Agnes Keith House, zij was een Amerikaanse schrijfster over Borneo. Onze citytour gaat verder naar Sim Sim Watervillage. Het is een dorp boven het water gebouwd, aan de buitenkant ziet het er uit als een bouwval. We lopen, onder begeleiding, een straatje in en bezoeken enkele van deze woningen. Het is duidelijk dat dit een toeristische route is, de bewoners verwachten ons en we mogen overal binnenkomen. Deze woningen zien er extreem luxe uit (TV, Airco, motor voor de deur, etc). Wanneer je wat verder rond kijkt zie je dat dit zeker niet overal het geval is.
De tour gaat verder naar Sandakan War Memorial. Een goed onderhouden park met informatie centrum over de geschiedenis van de 2e wereldoorlog in Maleisië/Azie, die ook Sandakan in alle hevigheid heeft getroffen.
Om 15.30 uur gaan we naar het vliegveld, we zijn er veel te vroeg. We wachten op de vlucht van 17.25 uur. Het vliegtuig vertrekt te vroeg en we komen al om 17.45 uur aan in Kota Kinabalu. Het wachten op de koffers duurt net zo lang als de vlucht heeft geduurd, een half uur.
Eerst de Australiers bij het hotel afgezet, daarna door naar Shangri La Rasa Ria Resort. We worden onderweg getroffen door een enorm onweer. De wegen in Kota Kinabalu stromen onder, we zien zo nu en dan al auto’s die zich vast gereden hebben in het hoge water. Onze chauffeur rijdt behendig door de diepe plassen en schijnt goed te weten wat hij doet. Na 40 km komen we om 19.15 uur aan in het resort. Zoals bij de Iban worden we ook hier ontvangen met een slag op de gong, in de hal wordt traditionele Maleise muziek gespeeld.
Ook hier weer een bericht van Stina. We worden persoonlijk begeleid naar onze schitterende kamer met apart zitgedeelte en uitzicht op de zee. We gaan lekker warm douchen na enkele dagen behelpen.
In Kota Kinabalu gaan we nog 3 dagen relaxen in het luxe Shangri-La’s Rasa Ria Resort.
In Kota Kinabalu gaan we nog 3 dagen relaxen in het luxe Shangri-La’s Rasa Ria Resort.
De kleren hangen we allemaal uit, om ze te laten drogen. We lopen wat rond in het overdekte gedeelte van het resort, buiten is het nog steeds noodweer. De liften in het hotel zijn door het noodweer uitgevallen.
We hebben geen honger, maar drinken wat in de bar en luisteren naar live muziek. Rond 22.00 uur gaan we naar bed, het is nog steeds noodweer.
Maandag 26 juni t/m woensdag 28 juni 2006 Shangri La Rasa Ria Resort
Automatisch zijn we ondertussen om 6 uur s’-morgens wakker, ook nu het niet meer hoeft. Iedere morgen lopen er ossen rond op het grasveld voor onze kamer, en iedere ochtend worden ze ook weer weggejaagd.
Maandagmorgen verloopt nog druilerig en bewolkt. Er is ook nog veel wind en het uitzicht op zee laat hoge golven zien. Het strand en het grasgedeelte staan volledig onder water. Ondanks dit is het niet koud en is het lekker om de terrasdeuren open te zetten. Harrie gaat fitnessen, Dorette blijft lekker op de kamer. Daarna een lekker uitgebreid ontbijt en een wandeling over het ondergelopen terrein en langs de zee. Het resort heeft een eigen Nature Info Center en een eigen jungle met trails, die alleen onder begeleiding van een ranger gelopen mogen worden. In het hotel zelf zijn allerlei binnenactiviteiten; batik schilderen, voetmassage, servetten vouwen, spelletjes. We wandelen nog naar het Spa & Golf centrum; dit is compleet nieuw maar er is nog niets te doen. Gezien het weer van vandaag besluiten we de shuttle bus naar het centrum van KK te nemen voor de laatste inkopen, wat te eten, internetten etc. We slagen voor wat souvenirs (gong, kleine blaaspijp, trommel) en gaan voor de laatste keer naar het happy hour van Hyatt. Hier zien we ook de highlights van de wedstrijd Nederland – Portugal. We eten wat bij Coffee Bean en daarna voor de laatste berichten naar huis naar het internetcafe. Om 21.15 uur worden we weer door de bus opgehaald en om 22.00 uur zijn de terug op het resort.
Dinsdag is het weer een stuk beter. We lezen in de krant over het noodweer van de afgelopen dagen en wat er allemaal ondergelopen en weggespoeld is. Het is dus zelfs voor hier extreem geweest.
Na het ontbijt wandelen we weer wat rond en informeren naar de mogelijkheid tot paardrijden; dit kan pas om 14.00 uur, maar dan is het midden op de dag en bloedheet, dus maar niet. We installeren ons aan het zwembad, in de schaduw onder een parasol en vermaken ons de volgende uren prima met wat zwemmen, lezen, dutje. Eind van de middag een late lunch in de poolbar, filmpje kijken op de kamer, drankje in de bar. Al met al een voor ons zeer luie dag.
Woensdag, de laatste dag in Borneo. We doen alles op ons gemak deze morgen en hebben daarna nog een paar uur tot we om 16.00 uur opgehaald worden. De rit naar het vliegveld duurt ongeveer een uur, we zijn dus weer ruim op tijd. Het inchecken verloopt hier, zoals steeds, snel en de koffers gaan meteen door naar Amsterdam. De vlucht van KK naar KL duurt ongeveer 2,5 uur en in KL is het nog een kwestie van boarding pass halen voor de vlucht naar Amsterdam. We denken hier nog wat tijd te hebben voor het opmaken van de laatste ringgits, maar moeten ons haasten voor de laatste doosjes chocola. KLM begint op tijd met het laten instappen van de passagiers.
De vlucht terug naar Amsterdam is in een Boeing 747-400 van KLM. Dat is wel een verschil met de heenreis. We hadden toen ook een 747-400 maar dan van Malaysian Airlines. De beenruimte bij de KLM toestellen is stukken minder en de stoelen smaller, ook moeten we nu ons eigen video scherm missen. De bediening van KLM is zeer vriendelijk.
We landen donderdagmorgen om 05.15 uur. De koffers krijgen we om 06.05 uur en we zitten in de trein om 06.13 uur. Om 07.35 uur maken we de deur van ons appartement open. We zijn blij weer thuis te zijn, maar wat hebben we een fantastische vakantie gehad, werkelijk geweldig!