Eerste dag Mont Blanc beklimming

16 juni. Na het feestelijke ontbijt, we hebben een verjaardag te vieren, rijden we naar de Teleferique de Bellevue. Het is maar 700 meter, maar we rijden er toch in twee auto’s heen.

Tegenover de Teleferique ontmoeten we onze gidsen en de twee nieuwe gidsen.

Na de lift pakken we de trein (Tramway du Mont-Blanc), maar omdat deze vertraging heeft, pakken we eerst nog een kopje koffie en nemen we de volgende lift omhoog.

Het is erg bewolkt, er is geen berg te zien, de kabels van de lift verdwijnen in de wolken. We maken ons dus wel een beetje zorgen over de weersomstandigheden voor de komende dagen.

We krijgen van de gidsen onze ticket voor de lift en voor de trein, voor de heen en terugreis.

Maar zoals zo vaak, boven de wolken schijnt de zon en korte tijd later staan we in de zon op de trein te wachten en kijken we al weer naar de bergen.

We zitten om 10:00 uur in de Tramway du Mont-Blanc Gare de Bellevue (1794 meter).

De trein stopt bij het laatste station Nid D’Aigle (2380 meter), waar we de wandeling starten naar de Tête Rousse, ons onderkomen voor vandaag en morgen.

Het is een lekkere pittige wandeling die al snel over sneeuwvelden heen gaat, met soms steile passages waar je niet van af wilt schuiven (If you slice you die).

Net voor 12:00 uur pakken we een flinke pauze op een aantal rotsen.

Na de pauze gaan we verder door de sneeuw en komen we om ongeveer om 13:30 uur aan in de Tête Rousse hut (3167 meter).

De Tête Rousse hut is een van de drukste berghutten en dit heeft niet met de voorzieningen te maken die er (niet) zijn, maar met het gebied waar het ligt.

Onze technische klimmaterialen gaan in een kluisje, hiervoor heb je een 1 euro munt nodig, maar die krijg je ook weer terug.

Hierna trekken we onze bergschoenen uit en daarvoor in de plaats pakken we een paar crox. De bergschoenen laten we drogen in de zon op een trapje.

Van hieruit heb je meteen een mooi uitzicht op het ‘Grand Couloir’ , het meest beruchte gedeelte van de “normaal route”.

De rugzak kunnen we in onze kamer kwijt, dit is een slaapzaal met 1 stapelbed. Boven en onder slapen 6 personen naast elkaar.

Er is een sanitaire voorziening, maar geen water. Wil je water, dan kun je dat voor € 5,00 per fles kopen of sneeuw smelten op branders die je zelf meegenomen moet hebben.

Wij gaan zo snel mogelijk slapen, er liggen nog 2 mensen in de kamer, dus proberen we zo stil mogelijk onze lakenzak uit de rugzak te halen.

De “huiskamer” is niet groot genoeg om iedereen te laten zitten, daarom wordt er in 2 sessies gegeten. Wij dineren om 18:30 uur.

Voorgerecht is een zeer waterige erwtensoep met een plakje kaas, hoofdgerecht is aardappelschijfjes en kip. Als nagerecht een puddinkje, op een van de puddinkjes staat een kaarsje voor de verjaardag van …..

Hierna gaan we weer slapen, om 01:00 gaat de wekker.

17 juni tweede dag Mont Blanc beklimming

Foto’s Frank Peters

Om 01:00 uur gaat de wekker, vandaag is het de dag, de laatste etappe naar de top van de Mont Blanc.

Om 01:30 zitten we aan het ontbijt en proberen we zo goed mogelijk te eten.

20 minuten later pakken we de technische spullen uit de locker, de stijgijzers trekken we buiten aan, dit om de overige gasten niet wakker te maken.

Om 02:05 uur vertrekken we, vier touwgroepen van 3 personen, de gids loopt meestal voorop, met een lastige afdaling loopt de gids achteraan.

Zelf zit ik met Frank en gids Jean-Jean in een touwgroep. Het weer is perfect, het vriest enkele graden, maar het waait nauwelijks.

Het eerste gedeelte gaat over een eenvoudig sneeuwveld, maar al snel zijn we bij de steenslag gevaarlijke Grand Couloir, omdat de sneeuwcondities goed zijn, besluiten de gidsen ons niet te zekeren aan het vaste touw, maar lopen we snel maar voorzichtig het Grand Couloir over.

Hierna starten we de klim over de rotsflank, langs het Grand Couloir (2e graads) naar de Goûterhut (3863 meter), We gebruiken onze handen en onder de schoenen blijven de stijgijzers zitten om meer grip te houden op de rotsen, er ligt veel verse sneeuw. Hier heb ik mijn trailrun handschoenen voor meegenomen.

Zoals gezegd, het is belangrijk voor het tijdschema dat we binnen 2 uur bij de Goûterhut zijn, wanneer dit niet lukt kan de top niet gehaald worden !

Al snel blijkt dat ik techniek te kort kom, ik ben veel te voorzichtig en Jean-Jean onze gids blijft roepen dat we op moeten schieten.

Het kost zowel Frank en mij ontzettend veel energie. Ondertussen laten we de andere groepen passeren.

We krijgen koude handen omdat we voortdurend met onze handen naar grip zoeken in de sneeuw. We hebben er ruim 2:30 uur over gedaan, we lopen dus al meer dan 30 minuten achter op schema. Het is bijna 5:00 uur als we na een te korte pauze, bij de Goûterhut weer verder lopen.

Om 07:00 uur zijn we bij de Dome du Gouter (4304 meter) We hebben nog 2 uur om de top te halen, iets wat niet meer mogelijk is. We besluiten gezamenlijk om dit als eindstation te zien.

We hebben teveel energie verloren aan de 700 meter hoge rotsflank langs het Grand Couloir. Na een te korte pauze, we waren uitgeput, zijn we verder gegaan in een te hoog tempo, om tijd terug te winnen. Helaas pakt dit verkeerd uit.

We zien de top van de Mont Blanc liggen, het lijkt zo dicht bij maar is nog ruim 500 meter omhoog lopen door de losse sneeuw, dit halen we niet meer in 2 uur tijd.

Om 09:00 uur moeten we hoe dan ook terug i.v.m. de slechte weersvoorspellingen.

Genieten doen we wel in dit fraaie landschap, het is schitterend weer, bijna windstil. Het zijn perfecte condities. Toch heb ik koude voeten, de schoenen die ik aan heb beschermen onvoldoende tegen te kou. Dit is het enige minpuntje in mijn uitrusting.

We starten met de tocht terug naar de Goûterhut, nu pakken we wel een uitgebreide pauze en drinken een kop koffie in de kantine van deze nieuwe hut.

Hierna hebben we het weer erg lastig op de rotsflank naar beneden.

Wanneer ik nogmaals de Mont Blanc wil beklimmen, dan moet ik zeker deze techniek gaan trainen.

Ook nu weer hebben we 2,5 uur gedaan over de afdaling van de rotsflank. We lopen voorzichtig maar stevig door op de Grand Couloir. Kijk naar je voetstappen en vooral niet naar beneden.

De overige 3 groepen hebben de top van de Mont Blanc wel gehaald, om 14:00 uur zijn ze allemaal binnen in de Tete Rousse hut. Van harte gefeliciteerd !

Na de felicitaties gaat iedereen naar bed, iedereen is doodmoe.

We dineren om 19:30 uur, bijna hetzelfde als gisteren. Alleen is de kip vervangen voor een karbonade.

Na het dineren weer naar bed, de wekker staat op 06:30 uur.

18 juni derde dag Mont Blanc

Na het ontbijt moeten we weer van de Tête Rousse hut naar het treinstation Nid D’Aigle, 800 meter dalen. De trein vertrekt om 10:00 uur, we waren liever eerder vertrokken om rustiger te kunnen lopen. Heen was het namelijk zeker geen makkelijke route.

Maar de gidsen hebben goed bericht, omdat het flink gesneeuwd heeft en nog sneeuwt kunnen we bijna helemaal op ons kont naar beneden glijden.

We hebben nog geen idee wat ze bedoelen.

Maar later blijkt dat we inderdaad bijna alles glijdend hebben afgelegd. Binnen 1 uur zijn we 800 meter gedaald, voor ons allemaal een record.

We wachten nog even op de trein en voordat we het weten zitten we al in de lift en daarna weer in de auto naar ons chalet.

Om 11:00 uur wordt de koelkast opengetrokken, Andy heeft de bar aangevuld en de eerste flesjes bier worden opengetrokken.

Inmiddels is het opgehouden met regenen en begint de zon te schijnen. We kunnen onze natte spullen buiten drogen.

En niet onbelangrijk we kunnen weer douchen, we hebben niet alleen bier maar ook warm water.

Allemaal hebben we een feestelijk gevoel, ook Frank en ik, over de goede afloop van deze expeditie.

Andy maakt ’s avonds nog een feestmaal klaar die we al kijkend naar de TV, Nederland – Australië, verorberen. Het wijntje smaakt ook bijzonder goed. Na een afsluiting voor onze Facebook volgers gaan we weer op tijd naar bed.

Donderdag 19 juni afscheid

Vandaag ontbijt om 08:00 uur, we eten allemaal duidelijk veel minder, het is nu ook niet nodig. De sportieve prestatie is geleverd.

Om 09:00 uur nemen we afscheid van elkaar en een hele mooie week, maar niet zonder een reünie af te spreken, dit wordt dus vervolgd.

Samen met Sander rijden we eerst naar chalet Tissières om een nieuw certificaat op te halen voor Sander.

Bij het chalet zien we de gidsen staan met de nieuwe expeditie leden van Mountain Network. Een week geleden kregen wij hier het technisch materiaal uitgereikt. Na een korte kennismaking rijden wij naar Eindhoven.

Om 18:30 zijn we in Eindhoven en pakt Sander de trein naar Schiphol.