Zondag 28 juni 1998

Aruba

Vandaag schepen we in op het cruise schip The Seawind Crown.

Alhoewel het schip pas om 23.30 uur zal afvaren, kunnen we al vanaf 13.00 uur inchecken.
Om 12.45 uur zet Han Hijzelendoorn ons af met de auto bij de cruise terminal. Hij haalt zijn eigen koffers en zijn vrouw op. Vervolgens checkt hij ook in. Wat hij verwacht had gebeurt; hij krijgt de verkeerde hut. Bij ons is alles goed gegaan. We krijgen cabine 230 met “uitzicht” (patrijspoort) op zee. Het is allemaal niet zo groot, de badkamer is zelfs zeer compact.
Dit heet een klein cruise schip te zijn, maar het duurt lang voor we er de weg kennen; de plattegrond gaat overal mee naar toe.
Bij het inchecken laat je je creditcard zien en nu hoef je de gehele cruise je portemonnee niet meer open te doen, alles gaat op rekening. Surprise wat er op het einde op staat.
Iedere dag krijgen we een programma waarop staat wat we iedere dag kunnen doen.

Deze eerste middag verkennen we eerst het schip. We kunnen op het laatste moment nog van de lunch genieten;  daarna een lekkere cocktail bij het zwembad. Het glas mogen we als souvenir houden.

Het diner nuttigen we ’s avonds met Han en Angelina. We vragen aan Harry, een van de vele obers, of de tafel indeling zo veranderd kan worden dat we de tijdens de eerste zitting gezamenlijk aan een tafel kunnen zitten; het wordt voor ons geregeld.
Gelukkig houdt Han ook van een wijntje en het wordt al snel een traditie dat we iedere avond een ander wijntje uitproberen; allemaal lekkere wijntjes.
Tijdens het diner zijn shorts voor de heren niet toegestaan en bijna iedere avond kent zijn kledingvoorschriften.

De boot vertrekt ’s avonds om 23.30 uur. Er is veel muziek en van alles te eten. We worden door Guido en zijn vrouw uitgezwaaid. Zij zijn deenige twee uitzwaaiers en krijgen van ruim 700 passagiers een zwaai terug.
Daarna liggen we al snel in ons bed. Het weer is hier zeer vermoeiend.

Maandag 29 juni

Curaçao

De Seawind Crown  komt ’s morgens om 8.00 uur aan in Curaçao.
We besluiten zelf wat te wandelen door Willemstad, de hoofdstad van Curaçao.
In  de haven ruikt  het heel sterk naar benzine. Je ziet hier ook vele olieopslagtanks staan.
Willemstad is ons bijgebleven als een ongezellige, vieze stad met onvriendelijke mensen.

Om half drie is het verzamelen voor de kleinbeeld TV bij het zwembad voor de wedstrijd Nederland – Joegoslavië. Totaal zijn er plm. 17 Nederlanders aan boord blijkt nu.
Het beeld is niet fantastisch maar beter dan niets. Zodra de barkeeper een drankje in zijn mixer gooit, is het beeld nog minder. Na 90 minuten wedstrijd is iedereen gespannen maar als daarna alsnog gescoord wordt, zijn we ineens weer kampioenen.

Om 17.30 uur vertrekt de boot.
Kort na vertrek is er een reddings oefening (verplicht nummer). Iedereen moet met zijn zwemvest zich melden ter hoogte van de reddingsboten, hier zouden 100 mensen per boot moeten staan.
Het is niet te hopen dat de nood aan de man komt, want dan wordt het een grote puinhoop. Het is al een kunst op zich om het reddingsvest aan te trekken.

’s Avonds is er volop entertainment. Zelfs de obers beginnen te dansen bij het serveren.
Na het diner zien we nog een wervelende show, die in de schouwburg niet  misstaan zou hebben.
Deze show wordt opgevolgd door een aantal andere optredens die wel leuk waren maar het niveau van de eerste show bij lange na niet halen.

Onze buren zijn zeer luidruchtige spaanssprekende mensen. Om 2.30 uur ’s nachts klop ik er aan om te vragen of ze wat zachter willen praten. 

Dinsdag 30 juni

Zeedag

Vandaag zitten we de hele dag op zee. Het is bewolkt maar de zon komt er toch nog doorheen. Voldoende om te verbranden als je niet uitkijkt. De ligstoelen bij de beide zwembaden zijn al snel bezet.

’s Middags krijgen we uitleg over St Lucia waar we woensdag aankomen en over Barbados waar we donderdag zullen vertoeven.
Beide eilanden zijn volgens onze Nederlandse reisleider, Gary (Gert Jan Overduin),  meer dan de moeite waard om te bezoeken.
We schrijven ons bij het excursiebureau in voor twee excursies.
Op St. Lucia zullen we vertrekken met een catamaran. Het belooft allemaal zeer speciaal te worden.

Ik zit momenteel in de pianobar dit verslag te typen. Op de achtergrond hoor je de bingo, daarna een ander spel met paardenraces. Aan mijn rechterhand hoor je het bekende gepiep van het casino. Er komt nog een kinderjuffrouw met een stoet kinderen. We hadden ook nog naar de brug kunnen gaan om deze samen met de captain te bekijken. Ook hebben we niet gekozen om uitleg te krijgen over de vele schilderijen op het schip.
Je wordt hier de hele dag bezig gehouden, maar al die activiteiten staan in het dagprogramma.

Vanavond zijn we uitgenodigd om met de captain een borrel te drinken voor het eten. Het wordt nu tijd om ons daarop te gaan voorbereiden. Haren wassen etc. pak- en cocktailjurk aan.

Voordat we aan tafel gaan worden we gefotografeerd bij het beeld van Vasco Da Gama. Er wordt een echte statiefoto gemaakt en daarna, na een “chat” met de captain en zijn hotelmanager die uit Vlissingen komt, gaan we op de foto met de Captain.
Deze Captain zien we opvallend vaak bij de bar rondhangen met een cocktail, dit geeft ons volop vertrouwen in zijn bemanning.
De belangrijkste bemanningsleden worden voordat we aan tafel gaan voorgesteld door Debby.

Samengevat: we hebben het gewoon heel druk met niks doen.

Woensdag 1 juli

St. Lucia

Ons schip komt 1 uur te laat binnen in de haven van St. Lucia, dit komt door de sterke wind die we afgelopen nacht hebben gehad op zee.

Wij stappen, met enige vertraging, met ongeveer 50 personen op een catamaran van slechts 3 weken oud. De schoenen moeten uit.

Deze vaart ons langs de kust van St. Lucia naar een plaatsje met de naam ……. . Kinderen zwemmen rond de boot en vragen of we muntjes in het water willen gooien zodat ze die op kunnen duiken.
Overal klinkt en proef je de sfeer van de reggae muziek. Het lijkt of hier niemand werkt en iedereen in een roes is.
We rijden van hieruit met een busje naar een botanische tuin.

Door dezelfde chauffeur worden we weer afgezet bij de boot; dit was niet de bedoeling. Na enig overleg met de kapitein van de catamaran wordt er een busje gezocht in het plaatsje en gaan we naar een rokende, naar zwavel ruikende vulkaan. Als je hoofdpijn hebt (zo gaat het verhaal) vervliegt dat hier, maar volgens ons loop je er alleen maar hoofdpijn op.

Weer terug op de catamaran wordt er eerst gegeten en een drankje gepakt. Ondertussen gaat de catamaran verder naar een strandje waar we kunnen zwemmen en snorkelen.
Ook hier weer reggae-achtige personen die op het strandje schelpen en stenen proberen te verkopen die je zelf kunt oprapen.

Na 1 uur gaat het verder langs idyllische baaien terug naar de Seawind Crown.

Tijdens deze tocht is het eten en drinken inbegrepen. De Amerikanen zijn al snel behoorlijk aangeschoten. Een van die Amerikanen valt in een baai overboord. De Amerikanen laten weer eens zien wat voor dom volk het is.
De rest van het gezelschap heeft op deze catamaran volop gedanst op Caribische klanken. De topper was wel “Follow the leader”, met de kapitein voorop. 

We komen 20 minuten te laat op de Seawind Crown aan. Nadat we ons hebben opgefrist lopen we langs de Cardroom. Ik kijk naar binnen en zie dat er een receptie bezig is. Bij de ingang wordt mij door een kleinzoon verteld dat zijn oma en opa vandaag voor de 2e keer getrouwd zijn, op hun 60-jarige bruiloft, in de kapel van de Seawind Crown.
Het is een schitterend gezicht. Oma heeft haar trouwjurk aan van 60 jaar geleden, deze hoefde alleen maar iets korter gemaakt te worden.
Ik vraag of ik hier een foto van mag maken, maar voordat ik het weet sta ik zelf met Dorette op de foto met de familie en drinken we gezellig champagne mee.

Hierna eten we wederom voortreffelijk in het Vasco Da Gama restaurant.

Ondertussen zijn ook de foto’s klaar en we zoeken een paar leuke uit; niet allemaal natuurlijk want er hangt een fiks prijskaartje aan.

Later op de avond is het volop feest in diverse zalen, waar we gezellig met enkele andere Nederlanders aan meedoen.
Van de vijf Nederlandse koppels zijn er maar liefst drie op huwelijksreis.

Donderdag 2 juli

Barbados

’s Morgens vroeg komen we aan op Barbados. Dit is een eiland met zeer mooie stranden. Ons wordt verteld dat de foto’s van o.a. vakantiebrochures waarop witte stranden met palmen en verschillende kleuren blauwe zee te zien zijn hier gemaakt worden.

Het probleem van Barbados is dat het regenseizoen ruim een half jaar duurt. En ook wij hebben bijna de hele dag regen.
Onze keus om een excursie met een bus te doen is dan ook niet zo verkeerd; “Coast to coast tour”.
De bus tour geeft ons een indruk van Barbados. Nadat we door enkele plaatsjes gereden zijn, stopt de bus in het regenwoud waar schitterende tuinen zijn aangelegd. Dit is ook nog de enige plaats op Barbados waar apen zitten omdat deze vogelvrij zijn verklaard. Ook de slangen zijn al uitgeroeid door de bevolking van Barbados.

De volgende busstop is een kerkje waar voor de kerk ook rum wordt verkocht. Barbados is niet alleen bekend om zijn stranden maar ook minstens zo bekend om zijn rum.

Onderweg hebben we al schitterende plantage woningen gezien. We stoppen bij “Francia Plantage”, deze nog bewoonde en geheel gemeubileerde plantage woning is te bezichtigen.
Het geeft ons een indruk van de slaventijd en het rijke verleden van de suikerplantage eigenaren.

Na 4 uur worden we afgezet bij de Cruise terminal. Alweer zien we hoe klein de Seawind Crown is vergeleken met andere cruise boten. De andere boten zijn bijna eens zo hoog en veel langer.
De Seawind Crown heeft bijna 800 passagiers en 350 bemanningsleden. Op de grote cruiseschepen die we gezien hebben zitten ruim 2000 passagiers en 1000 bemanningsleden.

De Seawind Crown vertrekt om 17.00 uur richting Isla Margarita.

Ik ben de hele dag al ontzettend moe en sta wat wankel op mijn benen. Bij navraag blijkt dat de meeste mensen op Barbados wat problemen hebben gehad met het evenwicht, het was net of het eiland schommelde. 

’s Avonds zou er een Carribean night georganiseerd worden op het dek. Dit feest wordt naar binnen verplaatst omdat het weer ontzettend slecht is. Veel regen en wind, voor een feestje op het dek is het gewoon te gevaarlijk. In het Vasco da Gama restaurant is een fantastisch buffet opgesteld waar iedereen eerst naar mag gaan kijken en foto’s nemen, daarna mag er van gegeten worden, hetgeen eigenlijk zonde is. Uren werk van vele obers wordt binnen korte tijd totaal geruïneerd.

Binnen zie en voel je dat de boot behoorlijk schommelt. Als je naar buiten kijkt naar de horizon zie je dat het verval ongeveer 1 meter is. Als je buiten staat merk je daar nauwelijks iets van.
Het is een komisch gezicht om te zien hoe de passagiers lopen te zwalken door de gangen.

We gaan ondanks het schitterende feest al om 0.00 uur naar bed, ik kan mijn ogen niet meer open houden.

Vrijdag 3 juli

Isla Margarita

Gisteren is mijn fotocamera weggehaald in de pianobar terwijl ik bezig was met mijn reisverslag, vandaag ben ik daarvan aangifte gaan doen bij de receptie. Hiervoor moet ik een formulier invullen.

Hierna gaan we in de cardroom bij een kopje koffie lezen, puzzelen en de Velo bespelen.

Om 14.00 uur komen we aan op Isla Margarita. Op de Seawind Crown speelt aan dek een Caribische band tijdens het aanmeren.
Op Isla Margarita doen we mee aan de bustoer. Deze tour gaat veel te snel maar geeft ons toch een indruk van het eiland.
Vallei van de Heilige maagd Maria; als je hier een wens doet en hij komt uit moet je hier naar terug om iets te offeren.
Mooi uitzicht op een ruïne over het eiland.
Winkeltjes met leuke papegaaien
Een half uur winkelen in de belangrijke kustplaats, Porlamar.
Vandaar uit rijden we heel snel terug om de boot niet te missen.
We moeten ons snel omkleden en nog netjes ook, vanavond is weer een chique avond.
Angelina en Han hebben een uitnodiging gehad om aan de captains table te dineren (Angelina zit natuurlijk langs de captain) en vanavond zijn we dus maar met zijn tweetjes. Harrie gaat wat foto’s maken. 

Zaterdag 4 juli

Zeedag

Vandaag zitten we de hele dag op zee. Diverse mensen proberen beeld te krijgen op de TV voor de voetbalwedstrijd Nederland versus Argentinië. Dit lukt helaas niet omdat we te ver van de kust vandaan zitten. We zitten daarom met 12 Nederlanders en evenzoveel Argentijnen te luisteren naar een Spaanstalige radio.
Nederland wint deze wedstrijd in de slotfase, dus gaan we met zijn allen in polonaise over het dek.
De Amerikanen volgen enige tijd later om zo hun Nationale feestdag 4th July te vieren.

Het is echt schitterend weer vandaag, voor het eerst hebben we echt urenlang een stralende zon en iedereen neemt nog even wat uurtjes op het dek mee.

Later geeft Gary uitleg hoe het uitchecken dient te verlopen. De koffers moeten voor 03.00 uur op de gang worden gezet met een speciale label. 

Zondag 5 juli

Aruba

Als we wakker worden zijn we aangemeerd op Aruba.
Om 08.00 uur gaan we ontbijten en daarna begint het vele wachten weer. We lopen nog even Oranjestad in maar daar is op zondag niets te doen.

We besluiten op tijd naar het vliegveld te gaan, het schijnt daar al snel een puinhoop te kunnen worden en we willen geen risico nemen.
We hebben geluk en zijn meteen aan de beurt. Net nadat we ingecheckt hebben, vraagt Angelina of we een upgrade naar business class kunnen krijgen. De juffrouw achter de balie kijkt even in haar computer en gaat er mee akkoord. Ook voor ons kan het nog geregeld worden. We dienen dan echter wel een beetje beter gekleed te gaan; aangezien onze koffers echter al op de band zijn gegaan, mogen we met de juf naar achteren om nog wat uit de koffers te halen (dit zou je op Schiphol nooit lukken).
Nu zie je ook wat een puinhoop het aan het einde van zo’n band is, alle koffers vallen daar weer op een grote hoop en koffers die niet op slot zijn worden gewoon opengemaakt ter controle.
We zoeken onze koffers er uit en wisselen van kleding; we hebben er nu geen enkel vertrouwen meer in dat we onze koffers nog ooit terugzien, maar nemen het risico maar.

Business class

Als alles geregeld is komt de baliejuf met nog een verrassing; we gaan nu een uur eerder en hebben een rechtstreekse vlucht; het bleek dat onze oorspronkelijke vlucht overbooked was.

We kleden ons op de toiletten om en zijn dan mooi op tijd om door de douane te gaan, nog snel wat te drinken en dan kunnen we al het vliegtuig in.

We worden door de purser ontvangen met champagne en hebben een lekkere ruime stoel met een eigen TV schermpje. Er is keuze uit diverse wijnen, de hapjes zijn voortreffelijk, er is een keuze menu voor het diner en voor het ontbijt. Het kan niet op allemaal.
Je wordt met je eigen naam aangesproken, krijgt nog een toilettasje met inhoud en aan het einde van de reis mag je uitkiezen uit de bekende Delfsblauwe huisjes. Business class vliegen is niet het beroerdste en went snel.

Door deze rechtstreekse vlucht zijn we op maandagmorgen al om 06.30 uur op Schiphol; de eerste vlucht naar Eindhoven is echter pas om 11.00 uur zodat we daar toch op moeten wachten.

Om ong. 12.15 uur landen we in Eindhoven en tot onze verbazing zijn onze koffers ook meegekomen, we missen slechts 1 gele band.
Pa Jan wacht ons op en we zijn korte tijd later weer thuis.

Het uitpakken kan beginnen en het normale leven neemt weer een aanvang.