30 maart 2013 Crêtes de Spa
In een woord “Geweldig”
Dorette zit met vier andere dames vier dagen in London, iets met shoppen en een musical, dus zit ik in één keer met een vrij weekend. Dan ga je iets doen wat je normaal gesproken niet doet. Ik had diverse ideeën, je vrouw een weekend weg dus je kunt eens gek doen. Nou dat heb ik gedaan, ik heb ingeschreven voor Crêtes de Spa. Buiten de 3300 deelnemers weet niemand wat dat is, dus laat ik dat maar eens proberen uit te leggen.
Het is zaterdag 30 maart Dorette is al een dag weg. Ik wordt wakker om 06:00 en weet dat ik om 13:05 aan de start verwacht wordt in Spa om 21,1 km te gaan hardlopen met een hoogte verschil van 750 meter.
Wat is 750 meter, een flat gebouw van 30 etages is ongeveer 100 meter, dus dat doe je een paar keer.
Ik heb tijd genoeg maar voor ik het weet zit ik in om 07:00 uur in de auto naar Spa. De TomTom stuurt mij naar een camping Sources in Spa, ik heb het plan om daar te blijven overnachten om de volgende dag nog te gaan wandelen in de Hoge Venen.
Ik kom om 08:35 aan op de camping waar niets te beleven is, bij de receptie zit niemand. Ik loop een keer over de camping heen en zie de bus staan van Henk en Marjan, maar die slapen nog, geef ze eens ongelijk zo’n jong stel van ergens in de 50.
Ik ga met de auto naar de start van Crêtes de Spa, toch nog ruim 3 km. Ik kan nog een parkeerplaatsje gevonden krijgen op 10 minuten lopen afstand van de start. Bij aankomst ziet het er al gezellig uit, ik haal mijn startnummer op en ben nog net op tijd voor de lopers die 55 km gaan lopen met 1750 meter hoogte verschil. Heel veel respect heb ik voor deze lopers. We zwaaien ze uit, met doedelzak geluiden, schijnt iets uit België te zijn? Het is wel een mooi plaatje.
Ik kom Alex en zijn vrouw tegen, we drinken een kopje koffie in de sporthal waar het erg koud is. Ik loop nog een beetje rond, pak nog een kopje koffie en loop daarna naar de camper van Alex voor een kopje thee.
Om 11:00 uur loop ik terug en kom ik Henk tegen, hoe is het mogelijk bij de pisbak. In de sporthal is het ontzettend druk geworden maar nog steeds erg koud. Kort daarna natuurlijk Marjan en ook Hans van Dinther, nog een trainer van Eindhovenatletiek.
Na het inleveren van onze tassen, gaan we naar de start, de atletiekbaan van Spa. Je wordt er jaloers, als je ziet in wat voor een mooi gebied deze atletiekbaan ligt.
Voor de start krijg ik weer eens een koude aanval. Ik krijg het ontzettend koud, ik ben met een dikke sjaal om gestart.
Pang, we zijn gestart. Na 50 meter al de eerste hindernis, we verlaten de atletiekbaan, lopen naar beneden door de spiegelgladde klei. Daarna de eerste kilometers een beetje naar beneden door Spa heen. Na de Spa fabrieken gaat het omhoog. Ja zo hoog tot we in de sneeuw komen. Ik ga niet iedere kilometer beschrijven, maar we hebben veel sneeuw gehad, die aangetrapt en ijzig is. Ik heb twee mensen zien vallen die uitschoven in de bochten.
Na 8m? komen we aan bij een ski piste, je kunt hier gaan voor het berg klassement. Dit was dus wandelen en vooruit proberen te komen zonder terug te schuiven. Er stond hier veel publiek in de skihut speelt een band, je zou bijna stoppen om een Belgisch biertje te pakken.
Ik had verwacht dat het nu wat makkelijker zou worden, maar helaas de afdaling gaat zeer moeizaam met de ijzige sneeuw en de zeer harde ongelijke ondergrond.
Na 15 kilometer voel ik dat ik een blaar krijg, dit is mijn eerste blaar die ik tijdens het hardlopen oploop.
Regelmatig komen we een drankpost tegen met extra voorzieningen, het is echt goed georganiseerd. De vrijwilligers en supporters blijven de namen roepen van de deelnemers om ze aan te moedigen. De voornaam staat op het startnummer.
Na 2:36 kom ik over de finish. Een nieuw record aan de onderkant, maar zonder te vallen, zonder blessures, wel een zeer grote blaar op mijn rechter voet.
Henk en Marjan zijn al binnen en staan mij aan te moedigen bij de finish, super!
Inmiddels heb ik besloten om terug te gaan naar Eindhoven, morgen wandelen met een grote blaar is niet verstandig.
Ik loop nog even langs bij de camper van Alex en Annelies, ook zij hebben het er zonder kleerscheuren van afgebracht.
Om 18:30 uur ben ik weer thuis van een geweldige dag. Op de vraag doe je volgend jaar weer mee, hoef ik geen seconde na te denken.